Marten Numan, een bevlogen Parkstedeling.
Een Parkstedeling die werkt en sport is niet lastig te vinden. Iemand die daarnaast in de regio maatschappelijke betrokkenheid toont valt ook nog wel te ontwaren in onze omgeving. Echter, zo’n persoon die zich inzet voor minder bedeelden in het verre Guatemala, waar de verleiding van de criminaliteit altijd op de loer ligt, wordt al een stuk lastiger. Toch vonden wij zo’n man, in de persoon van Marten Numan.
Marten Numan is een gedreven persoon, iemand die graag met mensen in contact komt en iemand die graag samenwerkt aan een gemeenschappelijk doel. Dit kan op maatschappelijk of bedrijfstechnisch vlak zijn.
Marten was pas 4 maanden oud toen hij samen met zijn tweelingbroer Steven naar Nederland kwam. Na het afronden van de LTS-opleiding is Marten in eerste instantie werkzaam geweest in de bouw, als dakdekker, niet direct een technisch beroep. Via zijn oude lasdocent komt hij weer met de techniek in aanraking. Daar ligt ook zijn hart, zo geeft hij aan. Na een aantal jaren als onderhoudsmonteur te hebben gewerkt op het Chemelot-terrein zocht hij nieuwe uitdagingen. Via scholing (HBO-Technische Bedrijfskunde) en andere werkgevers belandde hij in de functie ‘Projectmanager’. Deze functie past hem naar eigen zeggen het beste.
Gevraagd naar een omschrijving van zijn eigen persoonlijkheid antwoordt Marten: ,,Als persoon houd ik van rechtvaardigheid. Ik kan slecht tegen onrecht. Verder ben ik iemand die kritisch is naar zichzelf. Misschien soms wat te kritisch.”
Marten is naast zijn werk druk bezig op maatschappelijk gebied. Hij blijkt de drijfveer achter de stichting Niños del Lago.
Niños del Lago is een activiteitenkamp in ontwikkeling en ligt aan het meer Lago Atitlan bij Panajachel in Guatemala. Zodra het project klaar is, kunnen kinderen van 7 tot en met 14 jaar er jaarlijks een week in een veilige omgeving verblijven.
In 2012 nam Marten het stokje over van het toenmalige bestuur in Utrecht van Los Ninos del Lago, dit hoewel hij geen idee had hoe hij zoiets moest besturen. Al snel sloot zich een aantal goede krachten aan bij Niños del Lago Nederland. Dankzij hun hulp en inzet groeide de organisatie uit van 1 naar 4 bestuursleden en in totaal 13 vrijwilligers. Als groeiende stichting staan deze mensen voor veel uitdagingen, maar er is duidelijk een stijgende lijn zichtbaar. Zowel in de bouwactiviteiten in Guatemala als hier in Nederland is er sprake van een toenemende sponsoring. Het is mooi om te zien hoe men zich als team heeft ontwikkeld. En juist dit wil de stichting de kinderen meegeven in Guatemala. ,,Geloof in je eigen kunnen en volg je dromen. Hoe moeilijk dit soms ook kan gaan. Samen kom je verder,” aldus Marten.
Marten kennen wij niet alleen van Niños del Lago, maar zeer zeker ook van het voetballen. Wij vroegen hem naar de stand van zaken. Hij vertelt: ,,Op dit moment staat voetbal op een laag pitje. Sinds dit seizoen ben ik aangesloten bij de veteranen van RKSVB in Ubachsberg. Verder ben ik beschikbaar om het derde elftal uit te helpen wanneer dit nodig is en past.”
Marten voetbalde van jongs af aan. Gevraagd naar zijn ervaringen met jeugdtrainers zegt hij: ,,Namen die mij zo te binnen schieten, namen ook waar ik leuke herinneringen aan heb, zijn Freek Kamps, Maurice Hahnraths, Maurice Wiertz en Jo Habets. Jo Habets heeft mij overigens overgehaald weer te gaan voetballen, nadat ik een tijdje was gestopt.”
Dan een persoonlijk inkijkje: Marten kenmerkt zich als een doorzetter, die ambitieus en bevlogen is, maar ook eigenwijs. Hij gaat altijd voor hetgeen waar hij in gelooft, geeft het advies om altijd in jezelf te blijven te geloven en goed te zijn voor anderen. De meeste bewondering heeft hij voor zijn ouders. Daarover: ,,Zij hebben 9 kinderen opgevoed tot volwassen mensen, elk met een ander karakter. Ik vind dat klasse en heb daar veel waardering en bewondering voor.”
Marten geeft verder aan dat hij niet echt ergens spijt van heeft, maar dat hij in de loop der jaren wel geleerd heeft van de situaties waar hij geen fijne herinneringen aan heeft. ,,Die hebben me gemaakt tot wie ik nu ben,” aldus Marten.
Zoals veel mensen heeft Marten last van hoogtevrees. Hij is al eens in Parijs geweest, maar vanwege die hoogtevrees kon hij geen foto’s van grote hoogten maken. Als hij één ding graag zou willen is het die vermaledijde hoogtevrees overwinnen, zodat hij alsnog foto’s van grote hoogtes kan maken.
Verder hoopt hij nog lang te mogen genieten van zijn vriendin, familie en vrienden. Hij is trots op zijn familie. Inspiratie krijgt hij vooral van een idee dat langzaam wordt uitgewerkt. ,,En als de puzzelstukken langzaam op hun plek vallen,” zegt hij.
We vroegen Marten wat hij anders zou doen, indien hij opnieuw mocht beginnen. Terugkijkend vertelt Marten: ,,Ik ben een laatbloeier. Ik had school beter meteen afgerond en was gaan reizen. Nu heb ik op latere leeftijd een avondschool gevolgd en ben ook op latere leeftijd pas met reizen in aanraking gekomen. Spijt heb ik niet, maar wellicht zou ik het nu anders invullen.”
Tot slot, ideeën blijven bij Marten komen. Wat de toekomst brengt en waar die precies ligt, staat ook in de sterren geschreven. Niettemin denkt hij ook over een jaartje of 10 nog altijd in de omgeving van Heerlen te verblijven. Anders geformuleerd: deze persoonlijkheid blijft dus voor Parkstad behouden.
Foto Lucho Carreno
