RKHBS dames blaffen maar bijten niet.
RKHBS dames blaffen maar bijten niet.
Dat de KNVB maar al te graag wedstrijden afgelast was al lang bekend, maar dat een club met kunstgras op 12 maart voor het eerst een thuisduel mocht spelen sinds 4 december is natuurlijk van de zotte; toch was dit het geval voor de Babes van de Baan. Tegenstander Sportclub ’25 mocht overigens pas sinds 11 december überhaupt een duel gaan spelen.
Sportclub ’25 staat al vanaf het begin van de competitie boven aan en had tot deze zondag zelfs nog geen punt verspeeld; kortom een hele geduchte tegenstander die toch wel over enorme kwaliteiten moest beschikken om zo hoog te staan.
Op het moment van schrijven is de wedstrijd 29 uur geleden afgefloten en nog altijd begrijp ik niet hoe dit team zoveel punten heeft verzameld en nog erger; hoe RKHBS hier ooit van heeft kunnen verliezen.
Voorafgaand de aftrap werd het al bestaande wereldrecord van RKHBS da 2 alweer verbeterd want in het 12e officiële duel van het seizoen (10 x competitie, 2x beker) mocht Desiree Sormani eindelijk haar officiële debuut gaan maken en dit zou ze doen als doelvrouw na enkele zeer overtuigende prestaties in de zaal.
Hiermee werd Desiree alweer de ZEVENDE doelvrouw in dit seizoen; ongelooflijk maar waar. Onze vaste doelvrouw Dayen was na maandenlange blessureleed eindelijk ook weer van de partij en begon op de bank.
Hier zaten ook Nicolien, Sharon en Anke.
De basis was vrijwel hetzelfde met Patricia, Deniece, Uschi, Janis, Nathalie, Adriana, Suus, Jolanda en Danielle. De elfde basisspeler is iemand met hele speciale gaven die zo’n 10.000 km ver reiken. Danielle Michiels geeft vooraf het seizoen aan dat ze in februari een maand op vakantie gaat en hierdoor minstens 3 maar misschien wel 4 duels moet missen; oke zegt ze, maar ik ga toch op vakantie en zie het wel.
Vanuit het Verre Oosten weet ze de KNVB en Piet Paulusma daarna zodanig te beïnvloeden dat gedurende haar afwezigheid werkelijk alles wordt afgelast op een dag na, zodat ze uiteindelijk slechts een duel afwezig was; een knap staaltje van wereld en klimaat beheersing.
Zo begon het duel onder een stralende zon om elf uur en wat volgde was een duel waarin een ploeg aanviel; de andere ploeg profiteerde van foutjes in de verdediging en verder werkelijk niks deed als goed verdedigen.
Sportclub ’25 speelde een kick-and-rush systeem wat enorm moeilijk te verdedigen is, pijn doet aan alle ogen maar oh zo effectief is.
De middenvelders van de zwart-witten krijgen pijn aan hun nek van alle ballen die vanuit de defensie heel hard en vaak lukraak over hun heen naar voren werden geschoten, naar een spits met exceptionele kwaliteiten die in een-tegen-een situaties kan profiteren van haar snelheid en haar techniek.
Zo belande de bal al na 7 minuten voor de voeten van de spits die vanaf de zestien vrij kon uithalen; Desiree kreeg haar handen nog wel achter het harde schot maar tergend langzaam verdween de bal over de doellijn.
Dit was koren op de molen van Sportclub ’25 want nu moest RKHBS nog meer het spel gaan maken en dat ligt de ploeg niet echt.
Na 20 minuten leek het duel al beslecht toen heel matig ingrijpen in de defensie van de thuisclub tot een vrije intikker leidde; dit was niet eens een kans maar als je niet scherp verdedigd en de communicatie hapert dan kan een blinde bal naar voren zomaar tot een doelpunt leiden.
Gelukkig geeft het team nooit op en is het lovenswaardig hoe ze zich weer in de wedstrijd terug knokte nadat Danielle een mooie individuele actie afrondde met een harde knal; 1-2 na 22 minuten en een doelpuntrijke wedstrijd lag in het verschiet.
Maar hoe RKHBS ook aanviel; er werd niet een uitgespeelde kans gecreëerd; een schot van Adriana vanaf een meter of 25 spatte uit een op de keepster waarna deze dame ook bij de rebound van Jolanda uitstekend redde. Maar dit is geen uitgespeelde kans, net zo min als de vrije trap die Adriana op 20 meter recht voor de goal mag nemen.
Normaliter schiet ze dan zo hard dat de muur nooit meer een muur zal vormen maar nu probeerde ze het juist subtiel; en dat bleek bepaald geen goede keuze.
Verder waren er nog enkele halve kansjes uit een corner maar het balbezit van zo’n 80% was leuk maar bracht geen soelaas.
De individuele actie van Suus die van zo’n meter of 18 net over schoot had een beter lot verdiend, maar ja, als het tegen zit, dan lukt ook dit niet.
Tot overmaat van ramp moest vlak voor rust ook nog Patricia geblesseerd uitvallen waardoor Daniella een linie naar achteren schoof en Sharon haar opwachting mocht maken.
RKHBS voetbalde heel aardig, had goed positiespel, liet de bal prima rond gaan, maar zo rond het zestienmeter gebied van de tegenstander hield alles op.
Echt veel te klagen hadden coachie Erwin en Eric dan ook niet, maar het ongeloof over de achterstand was toen ook al groot.
Dit ongeloof zou in de 2e helft nog groter worden want na 50 minuten kon Sportclub ’25 de bal op het middenveld onderscheppen en via de lange rechtsbuiten belandde de bal puur op toeval bij de nummer 14 die Deniece te snel af was en alleen voor Dayen alleen nog binnen de palen hoefde te schieten; tot geluk van alles met een rood – wit hart kwam de bal op de buitenkant van de paal en leefde de ploeg nog.
De laatste veertig minuten zijn hierna heel snel beschreven; een dame met een rood shirt heeft de bal, speelt de bal naar een andere dame met een rood shirt; een dame met zwart-wit gestreept shirt komt ertussen en knalt de bal blind naar voren waarna het hele verhaal weer opnieuw begint.
Onwaarschijnlijk dit spelbeeld maar zo was het echt; RKHBS viel met man en macht aan; moest bedacht zijn voor een spaarzame counter maar Dayen hoefde zich na afloop echt niet te douchen, want ze had de bal in de 45 minuten nog geen vijf keer aangeraakt; laat staan een redding hoeven te verrichten.
Aan de andere kant groeide de keepster met de minuut en had ze ook nog het geluk aan haar zijde toen Uschi de bal na een corner slechts schampte; of toen Deniece een rebound van een corner goed inschoot maar precies in de handen van de keepster.
Zo tikte de klok steeds harder in het voordeel van Sportclub ’25 en ook het alles of niets offensief de thuisclub mocht niet baten; de verdediging van de bezoekers gaf geen krimp en bij de thuisclub ontbrak de finesse en het geluk.
Zo floot de scheids na 90 minuten af en was de keiharde waarheid dat de ploeg met over de hele wedstrijd genomen 85% balbezit niet een uitgespeelde kans had gecreëerd; zich kapot had gewerkt, uitstekend voetbal had laten zien, maar uiteindelijk met lege handen de zonnige zondag mocht gaan vieren.
Sportclub ’25 blijft zo zonder puntenverlies boven aan staan; alle credits aan hun, maar behalve VV Keer heeft RKHBS nu alle ploegen minimaal eenmaal gehad en kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat dit niet de gedoodverfde kampioen in deze klasse is.
Maar of dit nu een onverdiende nederlaag was ben ik nog altijd niet over uit: zo veel beter in spelopbouw; zoveel meer balbezit; zoveel meer doelpogingen; dat neigt naar ja. Maar als je dan zo weinig met dit balbezit doet, dan zeg ik ; wat een gemiste kans om Sportclub ’25 het eerste puntenverlies te bezorgen.
Volgende week nieuwe ronden, nieuwe kansen op bezoek in het schilderachtige Geuldal.
