Een kwart eeuw voetbalster Liefhebber Nathalie van der Kaap (RKHBS)
Tegenwoordig speelt zij bij RKHBS als centrale middenvelder en is reserve aanvoerster. Maar als je 25 jaar lang voetbalt, heb je ook andere posities in het veld bekleed. Zo ook Nathalie van der Kaap (37), die bij Heilust, Heerlen Sport en nu dus bij de club met als thuishaven Sportpark Imstenrade zowat alle posities heeft ingevuld, behalve dan die van doelvrouwen. ,,En die positie ambieer ook niet”, zegt zij lachend.
Nathalie, die Erwin Raemaekers, de trainer van de vrouwen van RKHBS 2, als partner heeft en moeder is van de drie zonen Maurice (14), Timo (11) en Axel (3) en Scarlett (17) als cadeaudochter bestempelt, begon haar voetballoopbaan bij de meisjes van Heilust in de gelijknamige Kerkraadse wijk. Zij was destijds 12 lentes jong. Het waren succesvolle jaren. Diverse kampioenschappen werden behaald. Na een eenjarige pauze op 16-jarige leeftijd pakte zij de draad weer op. ,,Ik miste het voetbal, bij Heerlen Sport zochten ze meiden, dus ik ging weer aan de slag”, aldus de vrouw die tegenwoordig werkzaam is in de zorgadministratie bij Sevagram, werk dat zij naar eigen zeggen met veel plezier doet.
Op haar 18e vertrok zij naar RKHBS, waar zij tot op heden actief is. Als we Nathalie vragen naar de hoogtepunten als voetbalster, komt zij toch weer bij de meisjes van Heilust uit. Zij vertelt: ,,Zoals gezegd, we werden diverse keren kampioen. Ook de Limburgse titel sleepten we binnen. Het waren onvergetelijke jaren. Met RKHBS is mij dat jammer genoeg nooit gelukt, kampioen worden bedoel ik dan. We zijn zo’n beetje een eeuwige tweede. Maakt ook niet echt uit, want we zijn wél gepromoveerd. En bovendien, twee jaar geleden is het de vrouwelijke hoofdmacht dan toch gelukt de titel te pakken.”
Naast hoogtepunten zijn er in ieders voetballeven ook mindere momenten. Voor Nathalie zijn dat de periodes waarin zij ten gevolge van blessures moest toekijken. Gescheurde enkelbanden, drie gebroken middenvoetbeentjes en een zweepslag in een kuit maakten dat zij een tijdje aan de zijlijn stond.
In haar loopbaan heeft de inmiddels geroutineerde speelster een heel peloton trainers de revue zien passeren. Bij Heilust waren dat Arie Gramsma en Roger Korach, bij Heerlen Sport Jos Zirbi en bij haar huidige club kreeg zij van doen met Johan Dunk, Chris Valkenburg, Louis Smeets, Dennis Smeets, Nico Meessen, Henri Mulder, Nicol Haenen, John Schrijnemaekers, Jo Hanssen, Eric Roufs en haar huidige partner Erwin Raemaekers. ,, Ik heb van alle trainers wel wat geleerd, het zijn er te veel om op elke trainer persoonlijk in te gaan”, zegt zij.
De reden waarom zij bij RKHBS terecht is gekomen, zou je min of meer toevallig kunnen noemen. Op het einde van haar eenjarige verblijf bij Heerlen Sport namelijk speelde zij met die club tegen RKHBS. In dat team speelden enkele bekenden, bij Heerlen Sport voelde ik mij niet echt thuis, de overstap was toen zo gemaakt.
Dan karakteriseert zij zichzelf als voetballer: ,,Ik ben een speelster met oog voor het spel. Ik mag, denk ik, wel zeggen dat ik een goede pass kan geven als iemand zich vrij loopt. Ik ben rechtsbenig, maar kan ook wel wat met mijn linker been. Ik ben geen technische speelster, maar heb wel veel inzet en wil altijd winnen!”
Nathalie van der Kaap, voor wie het gezin op nummer één staat en voor wie vrienden en familie ook heel belangrijk zijn, is een teamspeelster pur sang, die de dromen over een loopbaan in het profvoetbal al lang achter zich zegt te hebben gelaten. Daarover: ,,De droom om prof te worden is lang geleden uit mijn gedachten verdwenen. Een goed team is voor mij als je zowel op het veld als naast het veld een team bent. Dat je op het veld voor elkaar werkt en ook fouten van een ander oplost. Bij ons team hoort iedereen er bij, ook de mindere speelsters, dat maakt ons juist een geweldig team. Ik vind bovendien dat er gelachen moet worden. Meestal gaan we serieus te werk, op de trainingen, bedoel ik, maar lachen is ook belangrijk.”
Het Nederlands vrouwenelftal werd onlangs Europees kampioen. Daaraan werd landelijk veel aandacht besteed. Veelal was de aandacht positief, uiteraard ook ingegeven door het prima resultaat. Maar was dat positivisme niet ietwat overtrokken? Er waren toch ook tekortkomingen waarneembaar. Nathalie reageert: ,, Ik denk dat het resultaat van de Leeuwinnen genoeg zegt. Iedereen heeft tekortkomingen, zelfs de allerbeste mannelijke voetballers. Als je Europees kampioen bent geworden, dan heb je in mijn ogen laten zien wat je waard bent.” En gedachtig aan het falen van de mannen in de kwalificatie voor het WK in Rusland: ,,Deden de heren het maar net zo.”
Waar zij dus vertelt niet de meest technische speelster van haar team te zijn, blijkt zij wel te beschikken over vaardigheden, met name in haar hobby’s, waarbij toch enige handigheid en technische aanleg vereist is: ,,Ik ben graag bezig met ontwerpen van allerlei dingen op de PC (kaarten, affiches, websites etc.). Verder doe ik aan diamondpainting (lijkt op schilderen op nummer, maar dan met hele kleine steentjes). Ik film ook graag de wedstrijden van mijn zoon Maurice, hij speelt op JO17-1 van RKHBS. Aan het einde van het seizoen maak ik daar dan een compilatie van. Tenslotte heb ik vorig seizoen voor alle spelers van JO15-1 een kampioens-DVD gemaakt. Heel leuk om te doen.”
Archief foto’s van Nathalie van der Kaap en ®Parkstadactueel/Lucho Carreno
