Iedereen verdient een kans
Elke dinsdagavond is Jonathan te vinden in het taalcafé in de Rode Beuk. Terwijl de volwassen de Nederlandse taal leren, houdt deze jonge knul van 17 de kinderen bezig. Het is best bijzonder dat een puber zich zo plichtsgetrouw inzet als vrijwilliger. Helemaal als je bedenkt dat Jonathan al lange tijd in Gastenhof woont.
Hij heeft zich ontwikkeld van een kind met een etiket ‘probleemgeval’ tot een voorbeeld voor veel van zijn leeftijdgenoten.
“Kinderen? Daar had je me vijf jaar geleden niet mee aan hoeven komen”; vertelt Jonathan. “Die waren me veel te druk. Ik had er bovendien het geduld niet voor.” Hoe anders is het nu. Jonathan vindt het fantastisch om met kinderen te werken. Dat doet hij niet alleen in het taalcafé, maar ook in Gastenhof waar hij als assistent groepsleider een dag in de week stage loopt. “Ik ben helemaal om. Ik vind kinderen gewoon geweldig. Het is leuk om ze iets te leren, om ze te zien groeien en af en toe maken ze me ongelooflijk aan het lachen.” Jonathan wil ‘zorg en welzijn’ gaan studeren en hoopt op een toekomst als pedagogisch hulpverlener.
Voordat Jonathan als vrijwilliger in het taalcafé ging werken, had hij nauwelijks besef van vluchtelingen in zijn omgeving. “Inmiddels wonen er best al een heleboel gezinnen in Simpelveld. Dat wist ik helemaal niet. Nu kom ik de kinderen regelmatig tegen in het dorp. Dan maken we een praatje en vertellen ze over school. Het is fijn om te merken dat het steeds beter met ze gaat en dat onze hulp ook echt iets voor ze betekent.”
Jonathan hoopt dat de vluchtelingenkinderen alle kansen krijgen op een mooie toekomst. Wat dat betreft ziet hij wel overeenkomsten met de kinderen van Gastenhof. “Die buitenlanders hoeven we niet, ik hoor het vaak genoeg om me heen. Mensen hebben bij voorbaat een oordeel over ons. Als wij solliciteren naar een bijbaantje en ze horen dat we in Gastenhof wonen dan kunnen we dat baantje wel vergeten. Daarom bedenken we van alles om ons vrijwillig in te zetten in de omgeving. In de hoop dat mensen zien dat we het hartstikke goed doen, met respect voor iedereen. Niet alle jongeren zijn hetzelfde en niet alle vluchtelingen zijn hetzelfde. Iedereen verdient een kans. En misschien ook nog wel een tweede!”
Bron en Foto taalcafé in de Rode Beuk
