Een Wereld van verschil
“Behandel anderen zoals je zelf ook behandeld wilt worden,” betoogt Marjolein Vermeulen. “Niemand kan kiezen waar hij geboren wordt. Niemand kiest ervoor om noodgedwongen op de vlucht te slaan. Maar we kunnen er samen wel bewust voor kiezen om de mensen die dit overkomt, zo goed mogelijk op te vangen en te ondersteunen. Want elke bijdrage, hoe klein ook, maakt een wereld van verschil.”
Als participatiecoach bij de Intergemeentelijke Sociale Dienst (ISD) Kompas ziet ze dagelijks hoe belangrijk het is om dat verschil te maken. “Die mensen komen hier, hebben niks en moeten een heel nieuw bestaan opbouwen. Als ik dan zie hoe hard ze hiervoor werken, hoe gemotiveerd ze zijn, kan ik daar alleen maar respect voor hebben. Want de veronderstelling dat statushouders hier in een gespreid bedje terechtkomen, alles voor niets krijgen en bepaalde privileges genieten, is een absolute misvatting,” legt Marjolein uit. “Voor deze mensen gelden dezelfde regels, dezelfde rechten en plichten als voor ieder ander.”
“Uiteraard is er een cultuurverschil. Deze mensen komen uit een ander land, spreken een andere taal, kennen andere gebruiken, maar het zijn op de eerste plaats mensen zoals u en ik. Het zijn huisartsen, apothekers, boeren, ouders, sport- en kookliefhebbers. Ga op zoek naar de overeenkomsten. En verdiep je in een ander. Dat gebeurt namelijk omgekeerd ook, al is dat lang niet altijd even makkelijk,” erkent ze. “Want leg bijvoorbeeld maar eens aan een vluchteling uit Congo uit wat een schutterij is. Die associeert mensen in een uniform met geweren in eerste instantie met militairen en gevaar. Gezien zijn achtergrond en persoonlijke ervaringen een heel logische conclusie. Door dit uit te leggen, slaat onbegrip om in begrip, worden bruggen geslagen.”
“We moeten van die etiketten af,” beklemtoont ze. “Ga gewoon eens het gesprek aan. Sociale contacten zijn ontzettend belangrijk want inburgeren leer je niet op school dat doe je in de praktijk. Om dit te stimuleren initieert ISD Kompas ook tal van maatschappelijke projecten. In Simpelveld gebeurt dit onder andere in samenwerking met Meander Woonvormen en Stichting IKL. Doel is statushouders kennis te laten maken met vrijwilligerswerk en het Nederlands onder de knie te krijgen. De acht statushouders die bij Meander aan de slag gaan, zijn ter voorbereiding voorgelicht over dementie zodat ze weten waar ze mee te maken krijgen. In het kader van het project Groen, dat samen met IKL werd opgezet, voerden tien statushouders tien weken lang natuurwerkzaamheden uit bij ZLSM.
Op deze wijze brengen we theorie en praktijk bij elkaar.”
“Dat werkt,” concludeert Marjolein. “Dit besef groeit ook bij steeds meer inwoners. Hierdoor ontstaan burgerinitiatieven zoals het Taalcafé. Een fantastisch initiatief want de taal leren is van wezenlijk belang. En beslist geen makkelijke opgave. Zeker in Limburg waar nogal eens dialect wordt gesproken. Alleen al door hier bewuster mee om te gaan, kunnen we allemaal een bijdrage leveren. Voor ons een kleine moeite, maar zo maken we samen wel die wereld van verschil.”
Tekst Gemeente Simpelveld en Foto®Parkstadactueel/Lucho Carreno
