Vierde blog Dirk Ernst uit Heerlen in Tanzania
Een onderwijs revolutie wordt het genoemd in het westen. Veel onderwijs- initiatieven hebben tot doel om een revolutie te beginnen. Het moet anders, het roer moet om, vernieuwen is de tendens. Eindelijk de lerende centraal, hij heeft de regie, de leraar is coach en massale digitale ondersteuning wordt voorbereid om de slag te winnen. De divisie onderwijs staat klaar om jonge mensen nu eens echt voor te bereiden op een samenleving, die er over 10 jaar weer volledig anders uitziet. Het zijn vooral de twintigers en jonge dertigers die de digitale wapens ter hand nemen om de revolutie aan te kondigen. Wijze 55-plussers, veelal afkomstig uit de onderwijs -revolutie- verspreiders uit de 70-er jaren van de vorige eeuw staan klaar als adviseurs. Ze ruiken allemaal bloed. Het blackbord-teaching gaat sneuvelen, het krijtje gaat naar het museum en het uitleggen is alleen nog maar op verzoek van de leerling. Het wordt gepersonaliseerd.
Vorige week heb ik in grote groepen met gemiddeld 500 studenten het thema science and technology in education mogen behandelen. Met de verlichte ideeën van Nederland in mijn achterhoofd, sta ik dan met een haperende microfoon en stroom die regelmatig uitvalt, een PowerPoint presentatie te geven. Om toch nog enige vorm van differentiatie toe te passen is de groep opgesplitst in groepen van maximaal 10. De opdracht is om een essay te schrijven, tegen de achtergrond van de Tanzaniaanse cultuur en mogelijkheden, over het gebruik van science en technology in education in Tanzania. Het heeft ruim honderd essays opgeleverd van grotendeels uitstekende kwaliteit. Prima literatuur reflecties op een bredere interpretatie van het begrip technology. Het gaat namelijk niet alleen over technische technology,
maar ook om hetgeen wij toegepaste wetenschap noemen. Technology tegen de achtergrond van applied science levert ook innovatiekracht op naar de gehele school organisatie. Dat heeft dan ook te maken met de manier waarop beslissingen in de school genomen worden en de betrokkenheid van het gehele personeel daarbij. Hier raakt het UBUNTU, de Afrikaanse manier van overleggen. Ondanks dat het ogenschijnlijk primitiever oogt hier, leer ik heel veel over een enorme flexibiliteit en een doorzettingsvermogen op z’n Afrikaans. Op die manier past men hier het begrip Technology and science in een veel bredere context toe en dan zijn gedachten ver weg als dat we de Afrikaan hiermee zouden moeten helpen.
Zijn we in het westen in staat om een gepersonaliseerde revolutie in het onderwijs te ontketenen? Van mijn-ING naar mijn-belastingen tot mijn-leren. Het is de geur van eigen keuzes maken en een eigen identiteit in een onderwijl conformerende samenleving waar iedereen die een eigen keuze wil maken wel gedwongen wordt om in het systeem te blijven meedraaien. Een samenleving waar mensen gekort worden op hun uitkering enkel en alleen omdat ze familie helpen die dementeert. Ze gebruiken de creditkaart, die de dementerende zelf niet meer kan gebruiken. Je bent schuldig tenzij het tegendeel bewezen wordt.
We gaan uit van het negatieve tenzij het positieve aangetoond wordt. Is personaliseren de nieuwe verlichting? Gaat het bijdragen aan een duurzame samenleving waar kansen voor iedereen liggen? In elk geval zal het een opgave blijken om de verschillende gepersonaliseerde onderwijs initiatieven die nu over elkaar heen struikelen, op een of andere manier op een lijn te krijgen. Het lijkt wel de nieuwe reformatie. Maar of dat de uitdaging is? Misschien moeten hier de wet van Adam Smith een uitleg geven: “namelijk geen enkele overheidsbemoeienis”, het is alleen de vrije markt die bepaalt m.b.t. de invoering van gepersonaliseerd leren. Maar ja, de overheid investeert nagenoeg 30 miljard belastinggeld in onderwijs, en dus wil ze beslissen. En multinationals betalen niet mee, want dat is te duur. Ze zouden zo maar eens naar Tanzania kunnen gaan. Een heel schaakspel lijkt het.
Momenteel ben ik in Dar es Salaam op de SAUT branche aldaar. In december met een temperatuurtje van 33 graden en een hoge luchtvochtigheid redelijk uit te houden. Ik geef ook hier les aan de Master studenten in comparative education. We hebben hier de stichting (foundation) Service-Learning statutair beschreven en ze is in oprichting. Voorlopig zitten Titus O Pacho, Hyasinta Izumba en ik in het bestuur. Er staan een aantal bestuursleden klaar aan de Tanzaniaanse kant, waaronder ook een MP lid. Hyasintha komt met mij mee 20 december naar Nederland om aan de Nederlandse kant mee te werken aan de werving van bestuursleden en om de activiteiten van de stichting te promoten. Het is een Tanzaniaans- Nederlandse foundation, voorlopig onder Tanzaniaanse wet. De website is under construction en we hebben ook een aanvraag ingediend bij de Toyota company inzake Service-learning. Dus het begint te lopen allemaal. Ik zal een werkplan maken voor de weken dat we in Nederland zijn en ik moet nog kijken of het financieel mogelijk blijkt om meteen weer terug te gaan, of dat er andere kansen in dit kader op de weg komen. Maar dit gaat werken, er is veel UBUNTU in.
Wordt vervolgd
Tekst en foto’s Dirk Ernst
