De lat hoger leggen, met zin voor realiteit

 

We komen in gesprek met Kai Sterk. Hij heeft 28 jaren op de teller. Op zijn vierde begon hij te voetballen. Dat betekent dat we van doen hebben met iemand die al bijna een kwart eeuw voetbalervaring in zijn bagage heeft. Hij maakt komend seizoen een sprong van derdeklasser FC Kerkrade-West aar eersteklasser Bekkerveld. Opmerkelijk, iemand met een verhaal dus. Een persoon ook met, zo blijkt, een sociale inborst.

 

De jeugdjaren.Kai begon op zijn vierde met voetbal, bij vv Heilust, na een fusie met FC Gracht, opgegaan in FC Kerkrade-West. Bij vv Heilust beschikte men over een niet al te best veld, met als gevolg de nodige afgelastingen. Reden voor Kai om op een bepaald moment over te stappen naar de B-jeugd van RKTSV. Na een jaartje werd hij uitgenodigd door RKHBS . Daar kwam hij al snel in de A1 terecht, speelde op zondag ook in het tweede en mocht soms zelfs een paar minuten meedoen met de hoofdmacht. Na een jaar werd hij door Mike Zwartjes gevraagd om bij de selectie te komen. Dat verzoek viel in goede aarde, maar het geluk stond Kai niet terzijde. Hij vertelt: ,,Vol vertrouwen begon ik aan de voorbereiding voor het nieuwe seizoen, maar in de eerste bekerwedstrijd ging het mis. In een duel kwam ik verkeerd terecht, waarbij ik mijn voorste kruisband en meniscus afscheurde. Ik heb me een aantal weken na de blessure laten opereren. De eerste operatie verliep niet vlekkeloos, waardoor ik een tweede kruisbandoperatie moest ondergaan. Omdat ik toen al een jaar vertraging had opgelopen op school (CIOS Sportopleiding te Sittard) en omdat ik de praktijkoefeningen had gemist, heb ik de keuze gemaakt me op school te richten, in plaats van het voetbal. Ik heb toen op 18 jarige leeftijd de voetbalschoenen opgeborgen. Vier jaar geleden heb ik uiteindelijk de schoenen weer uit de kast getrokken en ben ik bij FC-Kerkrade-West aan de slag gegaan. En vanaf volgend seizoen ga ik de uitdaging aan bij Bekkerveld.”

De terugkeer in Spekholzerheide .Na een voetballoze periode begon het 4 jaar geleden dus weer te kriebelen. Dat het opnieuw het blauw-geel van Kerkrade-West werd, was min of meer toevallig. Het relaas van Kai is als volgt: ,,Vier seizoenen geleden ben ik op uitnodiging van een vriend meegegaan naar een feestavond bij de club. Dit is mij zodanig goed bevallen dat ik meteen verkocht was en mij aan wilde melden bij het vierde elftal waar de vader van Dean, een goede vriend, trainer was. Om zo lekker op zondag een balletje te trappen, om vervolgens een aantal drankjes te nuttigen in de kantine. Het ging al snel anders, Kort na mijn aanmelding volgde een gesprek met Bart Vreuls, trainer van het eerste elftal, die me in de voorbereiding mee wilde laten trainen met de selectie. Dit pakte goed uit en heb ik 3,5 seizoenen onder Bart mogen spelen op het eerste elftal.”

 Temperament.Kai Sterk staat vanuit zijn jeugd bekend als een ‘slecht’ verliezer. Dat blijkt nog steeds zo te zijn. ,, Als een tegenstander kwalitatief beter is, en we verliezen dan, dat kan, maar het komt er bij mij niet in als we als team voor mijn gevoel er niet alles aan gedaan om de overwinning binnen te halen”, zegt Kai om verder te gaan met: ,, Dan kan ik behoorlijk uit mijn slof schieten en ben ik de eerste uren na de wedstrijd voor de mensen om mij heen niet te genieten.”

 De zondag.Iedere voetballer, op welk niveau dan ook, heeft een bepaalde indeling op de wedstrijddag. Kai Sterk ging op zondag naar de vrouwen van Kerkrade-West kijken en dan naar het tweede. ,,Daarna gaan we zelf omkleden en vanaf het moment dat de scheidsrechter fluit ga ik voorop in de strijd en geef ik mezelf 110%, iedere wedstrijd opnieuw. Ook ben ik iemand die zeker van gezelligheid houdt. Daarom ben ik altijd van de partij tijdens de derde helft, waarin ik voor iedereen wel tijd maakt voor een gesprek”, aldus de balkunstenaar.

Even wat anders: de mens Kai Sterk in het dagelijks levenEerder hebben we vermeld dat Kai Sterk een sociaal bewogen iemand is. Dat vinden we ook terug in door hem gemaakte keuze voor wat betreft het arbeidzame leven. Kai is werkzaam bij Stichting Radar. Hij verhaalt: ,,Hier ben ik begeleider op een woonvorm met 24-uurs zorg, die geschikt is voor volwassenen met een lichte tot matige verstandelijke beperking en een redelijk redelijke mate van zelfstandigheid, waarbij het hebben van werk en/of zinvolle dagbesteding sterk de voorkeur geniet. Doelstelling is het behouden en verder ontwikkelen van de eigen vaardigheden.  Hier werk ik met alle liefde.”

Wie werkt, heeft ook ontspanning  nodig. Kai geeft aan buiten het voetbal, bijvoorbeeld tijdens de zomerstop, regelmatig te gaan kickboksen om mijn energie kwijt te geraken en toch conditioneel bezig te blijven. ,,Veder ben ik vrijwel altijd in de weer met mijn vriendin en/of vrienden”, aldus Kai. Op het sociale aspect in het leven van Kai komen we later nog terug.

Het afscheid.Dan leggen we Kai de vraag voor hoe hij terugkijkt op zijn periode bij FC Kerkrade-West. Hij blijkt dat met tevredenheid te doen. Ook wordt duidelijk dat de beslissing om naar Bekkerveld te verkassen geen eenvoudige is geweest. Ambitie speelde uiteindelijke een wezenlijke rol. Het woord is opnieuw aan Kai: ,,Ik kijk terug op een prachtige periode bij FC Kerkrade-West. In mijn eerste seizoen eindigden we gelijk met Sportclub ’25 op de eerste plaats, waarna we de beslissingswedstrijd in Simpelveld helaas verloren en we geen kampioen werden. In het tweede seizoen werden we wel kampioen, met als gevolg promotie naar de derde klasse. Vorig jaar was een wisselend jaar, waarin we lange tijd onderaan middenmoot hebben gebungeld tot aan de laatste periode. Toen begon het te draaien waarin we het seizoen afsloten op een vijfde plek en we op 1 punt te kort kwamen de derde periode te pakken. Het afgelopen seizoen tenslotte is er eentje om snel te vergeten. Een aantal spelers heeft vorig jaar de club verlaten en ondanks een aantal versterkingen, onder wie Brian Stevens die van Chevremont kwam, zijn we niet in staat gebleken om onze doelstelling te behalen. We hebben continu onderin gebungeld, veel blessures en schorsingen gehad, de A- jeugd werd noodgedwongen doorgeschoven richting het eerste en tweede elftal, er kwam een nieuwe trainer voor de groep, maar niks heeft geholpen. Uiteindelijk, over het hele seizoen gezien, zijn we terecht gedegradeerd.” En verder: ,,Toch was het voor mij heel moeilijk om FC Kerkrade-West te verlaten. Zeker met het idee dat ik de club nu achterlaat in een mindere periode. Ik heb me altijd ontiegelijk fijn gevoeld bij de vereniging. Met iedereen binnen de club kan ik uitstekend door één deur. Veel van mijn vrienden spelen er, mijn vriendin voetbalt bij blauw-geel op het damesteam en mijn schoonvader is trainer van het tweede en wordt wellicht  assistent-trainer bij het eerste. Ik heb ook heel lang getwijfeld en de keuze was zeker niet gemakkelijk.”

 

Een stap van een gedegradeerde derdeklasser naar een ploeg op een beduidend hoger niveau, in dit geval dus Bekkerveld, is geen kleine. Kai Sterk durft het aan, maar realiseert zich dat het niet eenvoudig zal worden, blijkens zijn woorden: ,,Het is niet realistisch te denken dat ik dat varkentje wel even ga wassen. Toen ik bij FC Kerkrade-West kwam kende bijna niemand mij als voetballer, waardoor ik werd geprikkeld om me te bewijzen. Die prikkel voel ik nu ook weer. Ik kijk er dan ook naar uit om volgend seizoen voor Bekkerveld te gaan spelen. In de eerste klasse wordt natuurlijk uit een ander vaatje getapt dan in de derde klasse. Alles gaat een heel stuk sneller. Voor mezelf zal ik in de eerste periode moeten wennen aan het niveau. Mijn doelstelling is om bij de selectie van het eerste elftal te komen, waarna ik in de winterstop voor mezelf zal evalueren en wat ik voor het verdere verloop voor ogen heb.”

 Net als andere voetballers met veel ervaring heeft ook Kai Sterk in zijn voetballeven meerdere trainers meegemaakt. In zijn geval gaat het om Mike Zwartjes, Patrick Dohmen, Harry Klein en Bart Vreuls. Kai zegt Mike Zwartjes dankbaar te zijn dat hij hem bij RKHBS als jonge jongen bij de selectie heeft gehaald en heeft laten debuteren in het eerste elftal. Patrick Dohmen vindt hij tactisch een zeer sterkte trainer. ,,Hij wist alle sterke en zwakke punten van de tegenstanders”,aldus Kai. Harry Klein beoordeelt hij als een man van weinig woorden, waarbij de mouwen moesten worden opgestroopt en 90 minuten lang moest worden gebikkeld, als een oefenmeester ook die van conditietraining houdt. Aan Bart Vreuls heeft Kai prettige herinneringen. Hij zegt: ,,Bart ben ik dankbaar dat hij me het plezier en vertrouwen terug heeft gegeven in het voetbal. Met Bart heb ik een hele goede band. Bart hoefde me nooit zoveel te zeggen. Aan één oogopslag kon ik van Bart aflezen wat hij van mij verwachtte. Uiteindelijk heb ik drie en een half seizoen zeer prettig onder Bart gevoetbald.”

 

 

De trainer Kai Sterk. De sociale inbreng in de maatschappij van Kai Sterk in zijn dagelijks werk heeft een uitbreiding gekregen in de vorm van zijn trainerschap van het G-team van Roda JC.  Sinds afgelopen seizoen is hij namelijk onderdeel van stichting Roda JC Midden in de Maatschappij, waarbij hij elke donderdag, samen met voormalige Roda-spelers als Joop Dacier, Roel Brouwers en André Broeks de trainingen verzorgt van het G-team. Daarbij hebben de mannen ook hulp van Ivo Geurts, materiaalman Marcel van Vrouwerf, terwijl Dave Valraeds van Fysio Stofberg als fysiotherapeut zijn steentje bijdraagt. Dat alles wordt gecoördineerd door Roda JC Midden in de Maatschappij. Hierover vertelt Kai: ,,Het streven van Roda JC Kerkrade is om met beide ‘voetbalbenen’ midden in de maatschappij te staan. Door naam, aantrekkingskracht, menskracht, stadion en faciliteiten op een goede manier in te zetten, kan Roda JC Kerkrade veel betekenen voor de maatschappij. Roda JC Kerkrade heeft vanuit deze gedachte de stichting Roda JC Kerkrade Midden in de Maatschappij opgericht.”

En over het G-team: ,,We hebben kinderen met zowel verstandelijke als lichamelijke beperkingen in ons team. De kinderen komen van verschillende instellingen zoals Adelante, Radar, Gastenhof, Op De Bies en de Catharinaschool. Eigenlijk iedereen met een beperking is welkom bij onze trainingen. Als trainer van een G-team is m.i. belangrijk dat je affiniteit met de doelgroep moet hebben. Veder vind ik het belangrijk dat we weten met wat voor soort beperkingen we te maken hebben binnen de doelgroep, om daarop in te kunnen spelen. We proberen de kinderen vooral in hun kracht te zetten, en ze een leuke en sportieve dag te bezorgen waarin ze ook voetballend wat bij kunnen leren.  Je ziet kinderen dan echt opbloeien. Ook hebben we met Roda JC een samenwerking met Leisuredome Kerkrade.  Daarmee geven we ze ook de kans om kennis te maken met bijvoorbeeld Space Jump en Clip ’n Climb.

Foto’s®ParkstadActueel/Lucho Carreno

Geef een reactie