Na twee bekerzeges op laagvliegers VV Keer en SCM stond gisteren het competitieduel bij FC Geleen Zuid op het programma.

 

Een van de vele nieuwe tegenstanders in de poule dit seizoen en zeker niet een van de minste; zo had ons spionagetripje van vorige week uitgewezen.Een team met enorm veel hele grote meiden en veel power; maar op het eerste oog een tegenstander die RKHBS in goede doen zou moeten kunnen hebben.

In goede doen maar daarvan was vandaag helemaal niks te merken. Ondanks de nagenoeg voltallige selectie; alleen de tijdens een oefensessie met jongens onder 17-2 geblesseerd geraakte Veja was er niet bij maar verder was iedereen eindelijk eens aan boord. Wel zaten er nogal wat twijfelgevalletjes bij; Nicolien, Suus D, Samantha, Faye, Ella; allen hadden her en der wat pijntjes van grote en mindere aard maar toch stond er een goed team aan de aftrap. Tot zover de positieve inleiding; wat daarna in 45 minuten zou gebeuren was het slechtste dat RKHBS 2 in jaren had laten zien.

Al na twee minuten was het raak toen een diepe bal van de nummer 10 van FC Geleen Zuid op waarde werd geschat door een van de voorwaartsen en haar stiftje was Imke ook te machtig. Deze nummer tien voelde zichzelf in de eerste helft in “Luilekkerland” want haar werd werkelijk geen strobreed in de weg gelegd; in verdedigend en aanvallend opzicht kon zij naar hartenlust voetballen en dat met haar loopvermogen zorgde telkens voor gevaar.

Na tien minuten gaf Nicolien aan dat haar pijn toch te erg was en ze moest al snel vervangen worden door Vivianne die mede door studie een behoorlijke trainingsachterstand heeft, maar toch zou deze meid een hele aardige pot gaan voetballen. Maar ook Vivianne kon niet voorkomen dat amper twee minuten na haar wissel al de 2-0 viel; een corner werd hoog erin gegooid (logisch met al deze reuzinnen) waarna Imke de bal slechts half kon verwerken tot op de lat, maar de bal viel zo wel pardoes voor een instormende FC Geleen Zuid speelster.

Twee keer in de “zestien” ; twee keer een goal; over rendement gesproken.

Na twintig minuten moest ook Suus D de pijp aan Maarten geven en kon Faye haar competitiedebuut maken; verre van fit maar toch zorgde ze direct voor gevaar door op links keer op keer langs haar tegenstander te glippen en dan de bal keurig terug te leggen op de instormende spitsen. Pech, in combinatie met te weinig overtuiging en goed ingrijpen van de verdediging, zorgde echter niet voor de aansluitingstreffer. Danielle moest snel en van ver inschieten toen de keepster ver uit haar doel was gekomen, waardoor deze kans helaas verloren ging.

RKHBS voetbalde nu gewoon goed mee, maar was mede door een hele slappe inzet en duelkracht zo kwetsbaar dat al na 23 minuten de 3-0 in de touwen lag. Weer een diepe bal, slap verdedigen en FC Geleen Zuid scoorde drie op drie. De thuisclub troefde RKHBS gewoon af op inzet, instelling, duelkracht, wil en alles wat nodig is om te winnen; een zeer kwalijke zaak. Want de kansen voor RKHBS aan de andere kant waren er wel degelijk, maar alles gebeurde zonder de echte overtuiging en dan blijf je achter de feiten aanlopen.

Suus, Danielle en Jessica waren allen dichtbij een goaltje maar ze kregen de bal er niet in. De thuisclub keek het met verbazing aan hoe slap RKHBS aan het voetballen was en het mag dan ook geen verbazing wekken dat het nog voor de rust zelfs 4-0 werd. De zoveelste chaos in de achterhoede en middenveld leverde een kans op voor FC Geleen Zuid toen een aanvalster op de rand van de zestien compleet vrij kon staan, kon vragen om de bal en deze ook nog mocht krijgen terwijl zes verdedigsters toe stonden te kijken; de inzet was hard en doeltreffend.

4-0 na 39 minuten en een monsternederlaag kondigde zich aan.

In de pauze mochten de dames zichzelf even diep in de ogen kijken; dit had niks met voetbal te maken.

Als je nergens op het veld strijd levert; overal twee meter van de tegenstander staat te verdedigen; geen duel durft aan te gaan;  dan win je never nooit een wedstrijd. Verslagenheid nam even de overhand van het team maar toch probeerde Deniece er de moed in te houden en iedereen nog eens op te peppen; winnen of zelfs gelijkspelen zou er niet meer inzitten maar een doelpunt voor de eer moest erin zitten en ook wilde het team zich niet nog verder laten vernederen. Want dat was in feite gebeurd; je kunt verliezen tegen een tegenstander die veel beter is maar niet tegen een gelijkwaardige opponent op basis van de eerder genoemde redenen. De tweede helft zou dan ook een heel stuk beter verlopen maar het zou tot de slotseconde duren eer de eer gered werd door Faye. In de 44 minuten hiervoor had RKHBS pech in de afronding bij Danielle en Jessica (paal), Uschi met een knal van afstand en Faye die een paar keer net niet goed uitkwam om goed af te ronden.

De keepster van de thuisclub hield niet een bal vast maar hoe ze het deed, zo deed ze het; met handen en vooral veel voetenwerk hield ze alle inzetten tegen waarna de rebound telkens weer verkeerd viel voor RKHBS. In de allerlaatste seconde weer een gelijke situatie; de inzet van Faye was goed maar werd met de voet gered waarna de rebound nu wel eens voor de voeten viel van dezelfde Faye en nu was het wel raak. Meer dan een eretreffer was dit doelpunt echter niet. Het team dat vorig seizoen in een heel seizoen (14 duels) slechts eenmaal verloor; liep nu al bij de ouverture tegen een harde zeperd aan. Was het een incident? Zijn de nieuwe tegenstanders van een ander formaat? We zullen het volgende week gaan weten wanneer de studentes van DBSV op bezoek gaan komen.

Foto’s Gabriella Loo/Rkhbs VR2

Geef een reactie