Eersteklasser Bekkerveld is een grote voetbalvereniging. Sportief gezien timmert men er al jaren succesvol aan de weg. Ook de grote jeugdafdeling mag er zijn. En als je een bezoek brengt aan sportpark A gene Bek, weet je onmiddellijk dat je met een club van formaat van doen hebt. Het grote aantal speelvelden en de kwaliteit van de voorzieningen zijn voor een buitenstaander indrukwekkend. In Parkstad valt niet zo snel een vergelijkbare accommodatie te ontdekken.

Eén van de huidige selectiespelers, die is voortgekomen uit de jeugdopleiding van de club en na een uitstapje naar Roda JC weer is teruggekeerd, heet Stijn Vlecken.

 De jongeling, nog maar 16 lentes op de teller, begon naar eigen zeggen al achter de bal aan te lopen op 1-jarige leeftijd, op moment dat hij leerde lopen, zeg maar. Als 4-jarige volgde de nu in Landgraaf woonachtige Stijn Vlecken, maar oorspronkelijk afkomstig uit het land van de ‘Winkbuule’, de eerste training bij Bekkerveld. Niet meteen een voltreffer, zo blijkt. Stijn zelf: ,, Was niet echt een succes, die eerste training. Daarom heb ik het nog eens geprobeerd toen ik 6 jaar was. Ik ben toen begonnen bij de F-jeugd.”

De eerste training mag dan misschien niet echt indruk hebben gemaakt, niet veel later na zijn start bij de F-jes bleek hij toch over het nodige talent te beschikken. Roda JC kwam namelijk langs en bleek geïnteresseerd. Stijn Vlecken, nu student aan het Arcuscollege waar hij een juridische opleiding op MBO-niveau volgt, vertelt:,, Ik ben toen gescout door meneer Aarts uit Landgraaf. Ruim een jaar ging ik bijna elke zondag naar Roda voor de jeugdopleiding. Daarna ben ik gevraagd om bij Roda te gaan spelen. Dat heb ik gedaan. Ik speelde daar in de E2, de E-Top en de D2. Toen ik bij Roda speelde, droomde ik er natuurlijk van ooit op het eerste te spelen, maar als je een tijdje in de opleiding bij een BVO’s meeloopt, dan kom je er achter dat die kans heel klein is. Uiteindelijk ben ik weer teruggekeerd op het oude nest dat  Bekkerveld heet en waar ik mij thuis voel. Ik maakte mijn terugkeer bij de D1. Roda JC is wel overigens wel altijd mijn club gebleven en ik ben ook na mijn vertrek bij die club al die jaren trouw gaan kijken. Vanaf dit jaar kan ik niet altijd meer gaan, omdat ik dan train bij de selectie van Bekkerveld.”

 We komen te spreken over de trainers die Stijn Vlecken, die op zijn 15^e voor het eerst in het tweede van Bekkerveld mocht aantreden in een bekerduel tegen de hoofdmacht van Rimburg en al op zijn 16^e zijn debuut maakte in het eerste van de club, in de loop der jaren heeft versleten. Stijn blijkt voor zowat alle trainers waardering te hebben. Hij roemt de werkwijze van Karel de Roy van Zuydewijn, altijd heel druk in de weer voor Bekkerveld, een man ook die altijd in hem heeft geloofd en zijn trainingen goed voorbereidde. Dan is er Marcel Zegels, van wie hij na zijn periode bij Roda JC veel heeft geleerd. ,,Hans Schrijnemaekers is”, aldus Stijn Vlecken ,,een goede trainer. Van hem en en Lorenzo Schrijnemakers heb ik ook veel geleerd. Het waren trouwen niet alleen goede trainers, het waren ook vrienden.” Ook over Dave Janssen en Daniel Boon, die hij meemaakte bij Roda JC valt geen onvertogen woord uit zijn mond op te tekenen. Tenslotte noemt hij assistent trainer Mick Schrijnemakers, waar hij heel leuke ervaringen mee heeft gehad.

 Stijn Vlecken blijkt een persoonlijkheid die moeilijk tegen verlies kan. Hij zegt daar zelf over: ,,Ja, dat klopt. Ik ben een sociale jongen, die echter als ie in het veld staat maar één ding wil: winnen. En dat verwacht ik ook van mijn medespelers. Ik heb een hekel aan verliezen, niet alleen met voetbal trouwens, maar met alles. Nu is het gelukkig wat minder geworden, behalve dan met voetbal .Als we verliezen baal ik het hele weekend Verder ben ik, denk ik, vrij rustig, niet op de voorgrond tredend, leergierig, serieus, en soms eigenwijs, een sociale jongen.”

Het fanatisme dat Stijn kenmerkt binnen de lijnen komt niet van vreemden. Ook zijn zus Judith, volgens Stijn net zo fanatiek als hij zelf en zijn vader hebben gevoetbald. Dan zijn er nog de twee opa’s. Stijn verhaalt: ,, Trots ben ik op mijn opa’s die altijd naar de wedstrijd komen kijken. Op opa Vlecken, die vroeger zelf ook bij Bekkerveld heeft gevoetbald, maar vooral bekend was van Vrusschemig. Hij was ook vroeg als 14- jarige op een eerste elftal. En natuurlijk evenzeer op opa Kisters. Hij geeft altijd tips wat ik moet doen en hij heeft mij altijd gebracht en gehaald naar en van Roda JC.”

Spelers die vanuit de jeugd de overstap naar de selectie van een amateurclub maken hebben veelal te ervaring dat de overgang een grote is. Dat geldt zeker als je spreekt over een club als Bekkerveld, een eersteklasser. Stijn Vlecken onderschrijft het: ,,Ja, je merkt dat het veel sneller gaat en ook fysiek is het een grote stap, maar dat is goed, denk ik. Wij hebben ook veel nieuwe jongens in het team. Ik voorzie dat het een lastig seizoen wordt, maar als we er als team staan, dan gaan we toch een goed seizoen draaien. Daarvan ben ik overtuigd.”

 Zo komt er einde aan het vraag- en antwoordspel met Stijn Vlecken, maar niet zonder dat hij nog heeft aangegeven dat hij buiten het voetbal graag andere leuke dingen met vrienden onderneemt en niet nalaat te vermelden dat Kevin Engels en JeryMestriner in de jeugd zijn maatjes waren die hem naar de trainingen vergezelden.

Foto’s®Parkstadactueel/Lucho Carreno