Met de zonnige groeten vanuit Curaçao
Een gesprek met trainer/wereldburger Frank Knaps
Voetbaltrainers heb je overal, dus ook in onze contreien. In de regel heb je het dan, als het over Parkstad gaat, over mensen, die hier wonen, werken, sport bedrijven, genieten en honkvast zijn. Dit geldt echter niet voor iedereen. Uitzondering op de ‘gewone’ trainer vormt bijvoorbeeld Frank Knaps. Deze 29-jarige blijkt niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk, verder te kijken dan zijn neus lang is. Kortom, een interessante persoonlijkheid “om eens mee te babbelen“.
Om te beginnen vragen wij Frank zich een zelf voor te stellen. Hij vertelt: ,,Mijn naam is dus Frank Knaps, ik ben 29 jaar oud en woon en werk momenteel voor de tweede keer in het buitenland. Na mijn eerdere avontuur in China als voetbaltrainer, werk ik nu als leerkracht op een middelbare school, de Miguel Pourier Academy, in Curaçao. Naast mijn werkzaamheden als docent bekleed ik ook weer de functie van voetbaltrainer, nu bij de jeugdafdeling van CVV Willemstad. Hier ben ik trainer van de U15 en dat bevalt uitstekend. Daarnaast is het sinds kort wat serieuzer in de relationele sfeer met iemand die ik hier op het eiland heb leren kennen. Bovenal ben ik een persoon die geniet van het leven en zoveel mogelijk van de wereld probeert te zien. Dit alles doe ik het liefste in de combinatie met mijn passies. Dat zijn onderwijs en voetbal. Tot nu toe lukt dit vrij aardig, haha!”
Een voetbaltrainer die niet zelf heeft gevoetbald, kom je zelden tegen. Ook Frank Knaps begon op jeugdige leeftijd tegen het ronde leder te trappen. Zijn eerste club was zijn grote voetballiefde FC Hoensbroek. Hij doorliep er alle jeugdcategorieën. En daarna? Frank zegt: ,,Bij de seniorenafdeling heb ik op elk elftal gevoetbald, met uitzondering dan van het eerste elftal. Op papier voetbal ik overigens nog steeds bij het vierde elftal van FC Hoensbroek, maar door mijn verhuizing naar Curaçao kan ik helaas niet meer elke zondag bij dit gezellige team spelen.”
Zoals eerder aangegeven is Frank Knaps pas 29 lentes jong. Toch heeft hij al heel wat jaren als oefenmeester achter de rug. Hij begon als 12-jarige jongen zijn vader te helpen bij de F’jes van FC Hoensbroek. Dat deed hij met veel plezier, totdat hij in Utrecht ging studeren. Na jaar keerde hij terug naar Limburg. FC Hoensbroek vroeg hem vrijwel direct om weer jeugdtrainer te worden. Vervolgens benaderde Peter Douma hem met de vraag of hij TC3 wilde gaan doen om daarna trainer te kunnen worden van een nieuw te vormen A1. Frank vervolgt: ,,Die kans heb ik met beide handen aangegrepen en vanaf toen is mijn trainerscarrière echt begonnen. Ik ben FC Hoensbroek en in het bijzonder Peter Douma hiervoor tot op de dag van vandaag dankbaar voor. Vervolgens ben ik nog trainer van het 2e elftal van FC Hoensbroek geweest, voetbaltrainer in China geweest, bij een highschoolteam, bij Roda JC A1 was ik actief als assistent van Tiny Ruijs, bij SV Meerssen en bij het jeugdplan van de KNVB. Vorig seizoen ben ik hoofdtrainer geweest van vierdeklasser Passart/VKC.”
De vorige voetbaljaargang stond Frank Knaps dus voor het eerst op eigen benen als oefenmeester. Een onverdeeld succes mag zijn periode bij de blauw-witten niet worden genoemd. Hij vertrok er voor het einde van het seizoen. Zijn team bungelde ergens onderin. Met zijn naam ligt het dan voor de hand een vraag te stellen en daar een woordspeling in te verweven. De vraag luidt: ,, Ben je op Passart/VKC afgeknapt?” Het antwoord blijkt genuanceerd. Frank, uitvoerig: ,,Eerlijk gezegd heb ik vorig seizoen bij Passart/VKC meer slechte dan goede ervaringen opgedaan. Toch ben ik ontzettend blij dat ik daar mijn eerste vlieguren als hoofdtrainer heb gemaakt. Ik heb er persoonlijk ontzettend veel van geleerd en ben de mensen van de club dankbaar dat zij mij de kans geboden hebben om te starten als hoofdtrainer. In het bijzonder wil ik hier nog ex-voorzitter Theo van der Kort voor bedanken. Hij heeft tot en met de vervelende en in mijn ogen onnodige breuk vertrouwen in mij getoond. Helaas waren er gedurende het seizoen dusdanig veel personele problemen, dat ik nooit fatsoenlijk en wedstrijdecht heb kunnen trainen. Er zijn zelfs wedstrijddagen geweest waarbij ik om 14.20 uur pas zeven spelers in de kleedkamer had zitten. Natuurlijk heb ik als beginnend trainer ook niet altijd alles goed gedaan, maar gezien de kwaliteitsarme groep van toen, in combinatie met bedroevende trainingsopkomsten en andere problematiek, had zelfs Guardiola of Van Gaal het niet beter gedaan. Gelukkig kan ik mijn eigen wel gewoon in de spiegel blijven aankijken en ben ik mijzelf gebleven. Dat, terwijl andere mensen in de club met meerdere tongen spraken. Op die mensen ben ik inderdaad afgeknapt, maar op het trainerschap of de vereniging Passart/VKC niet. Sterker nog, door Passart/VKC heb ik mijzelf als trainer en als mens weer kunnen ontwikkelen en ook fijne verenigingsmensen als een Nol Zoetbrood en de terreinknechten Theo en Kees leren kennen. Dat is mij zelfs nog veel meer waard.”
Een blik op facebook heeft ons geleerd dat Frank Knaps op Curaçao vertoeft. Het is nogal een stap voor de gemiddelde,‘gewone’, honkvaste, Limburger. We vragen dan ook naar het hoe en waarom. Frank weer: ,,Na mijn eerste buitenlandse avontuur, in China, is er altijd de drang gebleven om weer werkzaam te zijn in het buitenland. Dit weer het liefste in combinatie met onderwijs en/of voetbal. Daarom ben ik geabonneerd op de site van de NOB. Op deze site staan Nederlandse onderwijsvacatures, verspreid over de hele wereld. Afgelopen zomer heb ik toegegeven aan mijn wens om weer in het buitenland te werken en ben ik actief gaan solliciteren op verschillende internationale vacatures. Uiteindelijk is hier de Miguel Pourier Academy op Curaçao uit komen rollen, maar had het net zo goed iets in Beijing of Qatar kunnen worden. Het had mij niet veel uitgemaakt, maar deze school werd het meest concreet en daarom geef ik nu met veel plezier hier de vakken Nederlands en filosofie aan klassen 1 t/m 4 van de middelbare school.”
Er wordt wel eens gesuggereerd dat mensen in een tropische omgeving, zoals Curaçao, wat rustiger aan (willen) doen dan mensen in ons eigen, koudere, kikkerlandje. Gaat dat op voor de leerlingen van Frank Knaps? ,,Nee, zeker niet”, riposteert hij, om te vervolgen met: ,,De motivatie van leerlingen hier verschilt niets van die van de leerlingen in Nederland. Waar je ook ter wereld bent, een Havo-leerling blijft een Havo-leerling. Natuurlijk hebben de leerlingen hier wel andere interesses en activiteiten na school, al blijft gamen overal populair. Wat ik wel als verschil ervaar, maar dat heeft niets met motivatie van doen, is dat alle leerlingen door de ouders met de auto naar school worden gebracht. Alles gebeurt hier op het eiland met de auto, het openbaar vervoer is slecht en fietsen is spelen met je leven, haha!”
Frank Knaps voelt zich helemaal op zijn gemak op de plek waar hij nu is. Een planner is hij niet, vertelt hij ons. Uitdagingen gaat hij niet uit de weg, een avontuur kan hem altijd boeien. Als hem iets leuk lijkt, dan is hij bereid daar over na te denken. Waar het is, is niet zo belangrijk. Elke plek op de wereld is immers ook binnen 24 uur te bereiken. Het zou dan ook zo maar kunnen zijn dat hij volgend jaar weer elders op de wereld actief is. Als zich een mooie club uit Nederland meldt, zou het dan ook kunnen dat hij hier terugkeert.
Behalve trainer en docent komt in het verhaal naar voren dat Frank ook zelf nog voetbalt. Hij speelt in de zaal. Daarover: ,,Dat is wel een unieke ervaring, omdat hier alle lagen van de bevolking samenkomen voor een lekker en vooral hard potje voetbal.”En over andere sportieve activiteiten: ,,Daarnaast duik ik graag nog in mijn vrije tijd en begin ik in december met een cursus wrakduiken en mijn PADI Advanced. Ook bezoek ik nog minimaal 2x per week de sportschool.”
Frank heeft dus van jongs af aan gevoetbald. Dan kom je veel trainers tegen. Van iedereen kun je wat leren, zoals we weten, goed of slecht. Voor Frank geldt dat Huub Groenewegen, inmiddels overleden, de man is van wie hij het meeste heeft opgestoken. Huub Groenewegen haalde het beste in Frank Knaps naar boven, hij was dan ook volledig afgetraind, en: ,,Zijn oefenstof en tactisch inzicht waren van uitzonderlijke klasse. Daarvan heb ik later, ook als trainer, zonder meer van geprofiteerd.”
Voetballers hebben ambities, trainers evenzeer. Ook voor Frank Knaps gaat dit op. Het buitenland lokt, getuige de woorden: ,,Zoals ik al eerder zei ben ik niet de persoon die zijn volledige carrière en levensloop uitstippelt. Wat dat betreft ben ik vrij impulsief en kies ik altijd voor iets waar ik mijn ziel en zaligheid in kwijt kan. Toch heb ik de grote wens om ooit nog eens in het buitenland voor een professionele voetbalclub te werken, liefst in de jeugdafdeling om jonge talenten te ontwikkelen en te begeleiden. Daarnaast smaakt het hoofdtrainerschap, ondanks de mindere ervaring bij Passart/VKC, ook naar meer. Ik zou graag in de toekomst weer bij clubs aan de slag willen als hoofdtrainer. Ik heb mijn trainerspapieren tenslotte niet voor niets behaald, maar het gevoel bij een club moet wel goed zijn, natuurlijk.”
Voor clubs die op zoek moeten, nu of in de toekomst, en willen weten wat voor een soort trainer Frank Knaps is, kan het geen kwaad om een inzicht te hebben in de eigenschappen als oefenmeester van de nu 29-jarige. Frank, die ook reizen, duiken, skiën, lezen als leuke bezigheden ziet en graag een festival meepikt, zet zichzelf in de etalage met: ,,Ik ben het soort trainer dat graag meedenkt met zijn spelers, maar spelers ook veel vraagt naar hun eigen bevindingen en ervaringen. Van daaruit werk ik graag samen met een groep naar een bepaald doel, zonder dat ik daarbij mijn eigen principes en visie overboord gooi. Ik sta als trainer graag in de groep, maar weet ook precies wanneer ik erboven moet staan. Tot slot beschouw ik mijzelf als een eerlijk en direct persoon, hetgeen soms als erg confronterend ervaren wordt door spelers. Hier ben ik trouwens al mee op de koffie gekomen. Dat is dan ook een punt waarin ik mij moet ontwikkelen als trainer.”
Frank heeft tenslotte nog een opmerking voor de redactie: ,,Ik wil Parkstad Actueel bedanken dat haar redactie, ondanks dat ik letterlijk en figuurlijk even uit beeld ben in Zuid-Limburg, aan mij heeft gedacht. Ik heb met veel plezier dit interview gedaan!” Wie weet waar het goed voor is, zullen we maar zeggen. Als redactie danken wij Frank in ieder geval voor zijn uitvoerige en open antwoorden op onze vragen.
Foto’s uit privé album van Frank Knaps en Foto®Parkstadactueel/Lucho Carreno
