Salut d’amour

Eerbetoon aan Ernest Frissen

De laatste repetitie van het muziekseizoen van Locatelli werd afgelopen zomer gegeven in de tuin van een van de leden. Zoals elk jaar was dit een traditie, waarbij de buurtbewoners werden uitgenodigd om te komen genieten van de prachtige klanken, die enthousiast de hemel in werden gestreken. Onder het genot van een hapje en een drankje werd er getoost op de mooie afsluiting van het muziekseizoen.

Enthousiast werden er in september, het nieuwe muziekseizoen, weer voorbereidingen getroffen om o.a. het programma voor het nieuwjaarsconcert in het Salviuskerkje te Limbricht vorm te geven. Ernest en zijn leden waren er klaar voor en verheugden zich op een weerzien met de prachtige locatie in Limbricht. Na de kerstvakantie zouden de puntjes op de i worden gezet om het programma van 3 februari 2019 zo goed mogelijk te laten verlopen.

Helaas heeft het dit jaar niet zo mogen zijn. Het plotselinge overlijden van Ernest Frissen op 20 december 2018 zorgde ervoor dat het nieuwjaarsconcert op het laatste moment geannuleerd moest worden. Uit de reacties van de culturele commissie van het Salvius kerkje bleek, hoezeer Ernest met zijn Locatelli gewaardeerd werd.

Ernest Frissen

Dat het overlijden van Ernest Frissen een schok teweegbracht in de muziekwereld, wordt duidelijk als ik luister naar de woorden, die Jan Heinrichs, een van de bestuursleden van Locatelli, zorgvuldig kiest, als het om Ernest Frissen gaat. Niet alleen was hij oprichter van Da Capo, waar hij als Stehgeiger een aantal professionele musici de weg wees in de wereld van de salonorkesten, maar ook was hij muziekdocent in Erkelenz, waar hij de muzieklessen verzorgde en tevens leidinggaf aan het Collegium Musicum, een symfonieorkest. Jaren daarvoor had hij al kleinere orkestgroepen geleid in Erkelenz en omgeving. In november 2007 nam hij de taak over van Willem Welling, die helaas door ziekte zijn functie als dirigent van Locatelli moest neerleggen.

De rol van Ernest Frissen is binnen de muziekwereld in Landgraaf niet te onderschatten. Niet alleen zijn werk als vioolpedagoog deed hij vol overgave, ook het kamerorkest Locatelli ging hem ontzettend aan het hart. Hij zorgde ervoor dat de leden van Locatelli, jong en oud, op een plezierige manier samen konden spelen. En dat was zeker geen gemakkelijke taak: de leden van Locatelli liepen niet alleen qua leeftijd uiteen, ook qua muzikaal niveau was er nogal eens een bruggetje te slaan. Ernest draaide daar overigens zijn hand niet voor om: musici met een conservatoriumopleiding liet hij verweven met de strijkers, die zich soms pas op late leeftijd – overigens onder invloed van Ernest – hadden bekeerd tot de muziekwereld. Zo wist hij van elke repetitie een feest te maken: elk lid durfde met plezier muziek te maken.

Het is duidelijk dat het plotselinge overlijden van Ernest Frissen nogal wat kippenvel en verslagenheid veroorzaakten. Naast het intense verdriet bij velen, waren er ook zorgen. Zorgen om de voortzetting van het kamerorkest Locatelli. Niet alleen het vinden van een zeer deskundige dirigent was een taak die niet makkelijk zou zijn, ook de diversiteit aan identiteiten binnen Locatelli zou onder spanning kunnen komen te staan. Tenslotte was het Ernest, die de muzikale Duitse grensbewoners stimuleerde zich aan te sluiten bij Locatelli. Gelukkig bleek de angst hiervoor niet gegrond. Direct na het overlijden kwamen alle leden van Locatelli in een bijeenkomst bij elkaar en waren unaniem over de band, die Ernest had weten te smeden en niet alleen op muzikaal gebied. Ingrid Holleman, docent aan de muziekschool Kerkrade, concertmeester van het Kerkraads symfonieorkest en studiegenoot van Ernest was al snel bereid de taak als dirigent binnen Locatelli over te nemen.

Salut d’amour

De betekenis van Ernest Frissen voor de muziekwereld vraagt, na zijn overlijden, wel degelijk om waardering. Een muzikale waardering, die wellicht meer zegt dan woorden, zal uitgesproken worden in een herdenkingsconcert op 14 april 2019 in de aula van het Eijkhagencollege te Landgraaf. Tevens zal ook een van de oprichters van stichting Locatelli, de onlangs overleden Huub Haenen, herdacht worden binnen dit concert.

Het zal een veelzeggend programma bevatten. Niet alleen zullen er werken gespeeld worden, die door Ernest al in de steigers gezet waren, ook worden er stukken gespeeld, als eerbetoon aan Ernest. Ingrid Holleman, speelt als nieuwe dirigent van Locatelli hierin een belangrijke rol. Met name het slotstuk Salut d’amour van Edward Elgar (1857-1934) weerspiegelt de relatie tussen orkest en Ernest.

Er is gepoogd ook oud-leden van Locatelli uit te nodigen, niet alleen om te komen luisteren, maar zeker om deel te nemen aan dit herdenkingsconcert. Het zou de wens van Ernest zijn om oud en jong, juist op deze dag, samen te laten komen om de aula te vullen met klanken die de gezamenlijke liefde en voor Ernest en voor muziek ten gehore te brengen. Natuurlijk mogen zij ook na deze dag weer aansluiten bij de Locatelli-familie.

Gemeente Landgraaf

Stichting Locatelli heeft haar zetel in de gemeente Landgraaf. Het stelt zich ten doel de beoefenaars van strijkmuziek de gelegenheid te bieden – zich onder deskundige leiding – te bekwamen in muzikale vaardigheden door samen te musiceren en zich voor publiek te presenteren. Een van de grondleggers van deze stichting was Huub Haenen, Hij benaderde Jan Heinrichs als voorzitter van stichting Locatelli. Jan was als rector werkzaam op Eijkhagencollege, een van de scholen, die viel onder de Bernadinusstichting. Huub was communicatiebestuurslid binnen deze stichting en zodoende kenden Jan en Huub elkaar. Door de toezegging, die Jan deed, kwam hij in contact met toenmalig dirigent van Locatelli, Willem Welling. Na diens dood nam Ernest Frissen, in overleg met zijn vrouw Bernie Welling, de taak als dirigent van Locatelli over.

Door het bijwonen van verschillende repetities, werd de honger naar muzikale bevrediging merkbaar bij Jan Heinrichs. Hij was weliswaar 64, maar veel te jong om achter de geraniums te kruipen. In een gesprek met Ernest gaf deze te kennen, dat Jan prima in staat was om nog een strijkinstrument te leren bespelen. In zijn enthousiasme, kreeg hij ook nog twee leeftijdsgenoten zo ver om zich aan te sluiten bij Locatelli. Hoe mooi is het dat Huub Haenen niet alleen zorgde voor een trouwe voorzitter, maar deze onbewust ook op het spoor van strijkmuziek heeft gezet.

Dat de gemeente Landgraaf zeer van waarde is, heeft Ernest Frissen nooit onder stoelen en banken gestoken. Zeker als het gaat om het creëren van fysieke voorwaarden om het bestaan van kamerorkest Locatelli binnen de Landgraafse gemeente gestalte te kunnen blijven geven. Daarnaast wordt deze ondersteunende rol natuurlijk ook aan het Eijkhagencollege toegewezen. Ernest was zeer content met deze steun, daar hij zich ter degen realiseerde dat een kamerorkest anders niet kon bestaan. Locatelli hoopt dan ook van harte, met alle benodigde steun, de geest van Ernest met veel muzikale liefde te mogen blijven verspreiden.