Zoals Jeugdkring Chrisko dat al veel jaren doet, gaan we ook dit jaar weer op zomerkamp. Met 75 personen, jong en oud, gaan we een week lang samen op weg. Vandaag, 12 augustus, begon na een lange voorbereidingstijd het kamp met als thema: “Op het spoor!” Wekenlang werden door alle betrokkenen de benodigde ingrediënten aangeleverd om deze week alle puzzelstukjes tot een geheel samen te voegen. Zodoende kwamen we vanmorgen beslagen ten ijs en waren we allemaal goed voorbereid voor de start van ons zeventiende zomerkamp. We startten volgens goed, oud gebruik met de heilige mis in de Pancratiuskerk, gelegen in het hartje van Heerlen. Bijna alle fietsers en de kampbegeleiders waren van de partij. De kampbegeleiders zouden namelijk meteen na de mis doorrijden naar Hunsel, omdat zij daar het kamp gaan opbouwen. De kinderen die nog niet op de fiets kunnen komen, worden gebracht door hun ouders en zien wij dus pas om 15.00 uur op de kampplaats. De fietsers zouden na afloop van de mis meteen vertrekken voor een fijne fietstocht naar Hunsel. Maar de fietstocht kon niet beginnen voordat we aan het einde van de mis nog de reiszegen ontvingen van deken Bouman. Dit jaar zijn er op de eerste dag al twee jarigen, die allebei een kroonjaar vieren: Michiel werd vandaag 50 en zag Abraham, Caro werd 21 jaar. De deken riep beiden naar voren en bovenaan de trappen werden zij door de aanwezige kerkgemeenschap toegezongen.

Toen we buiten kwamen, was er nog een verrassing voor de twee jarige fietsers: hun fietsen waren voor hen versierd. Ze werden buiten natuurlijk door iedereen van harte gefeliciteerd.

De fietstocht begon onder een stralend zonnetje en iedereen had er zin in. We hadden de wind mee en voordat we het in de gaten hadden waren we al in het Schutterspark. Daar hielden we traditioneel een korte stop waar diverse lekkernijen werden gedeeld. De volgende stop was bij een kapelletje in Selfkant, waar Fallon uit Jabeek zich bij onze groep voegde. Daarmee was de groep compleet en onder een lekker zonnetje en met de wind in de rug fietsten we gemoedelijk verder. Op een gegeven moment stopte Michele. Hij had een lekke band. Maar Michele zou Michele niet zijn als hij de boel niet snel zou fixen. Hop, een reserve binnenband, de oude eraf, nieuwe erop en door. Zo snel dat professionals er jaloers op zouden zijn.

Na niet al te lange tijd kwamen we bij een mooi plekje om te lunchen, maar we hadden voor ons gevoel nog niet zo lang geleden gepauzeerd, dus stelden we de lunch nog wat uit.  Maar niet veel later was het dan toch zover, middageten. Lekker ontspannen bij het Theresia kapelletje in St. Joost genoten we van onze boterhammen. Op verzoek van velen bleven we daar niet te lang hangen en vervolgden we al snel onze tocht, omdat sommigen nieuwsgierig waren naar onze nieuwe kamplocatie. Aangezien de fietsroute korter was dan voorgaande jaren duurde het laatste stukje van de tocht voor velen verrassend kort. We arriveerden met nog voldoende energie op de plek van bestemming.

 

Een voor een druppelden daar een uurtje later de ouders met kinderen binnen en onder het genot van een kopje koffie werd de nieuwe kampplaats bewonderd. Want voor de zesde keer in zeventien jaar zijn we door omstandigheden van kampplaats  gewisseld. De nieuwkomers werden door Janneke en Noëlle ontvangen. Zij wezen iedereen de weg naar de plek waar we ons allemaal verzamelden.

Dit keer hebben we een kampplaats die eigenlijk in twee gedeelten is ingedeeld. Daardoor kunnen de kleinere kinderen eerder naar bed en is er meer bewegingsruimte voor de oudere kinderen, tenminste, dat denken we. Voor degenen die ons nog niet kennen: onze groep bestaat niet uit één leeftijdscategorie, maar is eigenlijk één groot gezin, zoals één van de nieuwkomers vandaag tegen ons zei. Dat wil zeggen dat we een gezin met een baby’tje van zes weken oud bij ons hebben, maar ook Ineke, die al zeventig jaar is en die hand en spandiensten verleent in de keuken en de vroege ochtenddiensten voor haar rekening neemt. Kortom, ook hier zijn drie generaties vertegenwoordigd omdat wij geloven in de meerwaarde van de wederzijdse aanvulling, die jong en oud aan elkaar te bieden heeft.

Al heel snel zat iedereen zijn placemat te knutselen. Het kampthema werd op vele verschillende manieren uitgepakt en vorm gegeven. De meest kunstzinnige creaties werden tevoorschijn getoverd en het was een lust voor het oog om te zien hoe jong en oud meteen ijverig samen aan de slag gingen. Hier en daar knutselden zelfs enkele ouders mee tot groot plezier van hun kinderen, die blij waren met hun handje hulp. In de knutselzaal werd ook een kantoortje ingericht, waar Michele zorgde dat alle placemats gelamineerd werden.

Ondertussen hielpen de kleinere kinderen mee met het opzetten van de tent, die we ieder jaar meenemen op kamp en waarvan de bedoeling is dat die als kapel dienst gaat doen. Toen we echter hoorden dat er noodweer op komst was, werd besloten dat we de poten beter niet onder tent konden zetten. Daarom werden ook de tafels buiten meteen opgeruimd en terwijl er buiten nog volop gespeeld werd, zagen we inderdaad de donkere wolken aankomen en niet veel later begon het heel hard te regenen en vluchtte iedereen snel naar binnen.

In de keuken begon het keukenteam alvast aan de eerste warme maaltijd van dit kamp. Het vaste gerecht voor de eerste kampdag is ‘hete kip’ volgens recept van tante Ineke. Het smaakte weer héérlijk en meerdere deelnemers gingen dan ook om een tweede keer wat lekkers op te scheppen. Sommige jeugdigen hebben dit recept samen, onder begeleiding, klaargemaakt bij Marleen thuis.

Tussen het avondeten en het toetje gingen we allemaal naast onze stoelen staan en oefenden we ons gezamenlijke kamplied ‘de trein van je leven’. Bij dat lied hadden Noëlle, Eefke en Janneke al een dansje klaargemaakt en binnen no time hadden we het refrein en het eerste couplet al onder de knie.

Stap in, stap uit,
stap over, stap door.
Houd de juiste tijd goed in het oog!
Stap in, stap uit,
stap over, stap door.
Neem de levenstrein
en volg het goede spoor!

Sta op en vertrek en ga op weg
en stap in de juiste trein.
Ga goed voorbereid, neem ook de tijd,
dan kom je uit waar jij bedoeld bent.
Ga vol vertrouwen op weg naar je doel,
schrik niet als je trein ontspoort.
Zoek de rust op, ga naar de stiltecoupé,
kom tot bezinning en wissel van spoor.

Bepakt en bezakt ga je op weg.
Je neemt je bagage mee.
Een koffer of tas, trolley of zak.
Pak uit wat jij hebt meegenomen.
Reis je graag rustig en neem je de tijd,
stap je in de boemeltrein.
Raak je langzaam op stoom, ga jij niet zo snel,
neem dan de stoomtrein en volg zo je weg.

Belast en beladen ga je op weg.
Je sleept heel veel ballast mee.
Probeer en laat los wat je belast,
dat brengt verlossing in je leven.
Reis je graag sneller, verlies dan geen tijd,
stap heel vlug de sneltrein in.
Maar verwissel van spoor als het nodig is.
Neem dan de stoptrein, dan kom je er ook.

Kijk om je heen, je bent niet alleen,
samen zijn we onderweg.
Zo heeft ieder een doel waar hij heen wil gaan.
Zoek dus de trein uit die goed bij jou past.

Omdat we allemaal samen in de eetzaal waren, hebben we daarna de verjaardag van Michiel en Caro nog eens dunnetjes over gedaan. Ze kregen nadat we met z’n allen voor ze gezongen hadden, allebei een cadeautje van ons. Michiel kreeg een petje, waarmee hij zijn kalende plekje op zijn achterhoofd kan verstoppen. We denken dat dat ontstaan is doordat hij van zijn moeder vroeger zo vaak een aai over zijn bolletje kreeg, omdat hij zo’n braaf jongetje was. Maar eigenlijk vinden we hem de pet gewoon leuker staan dan een hoed.

Na het toetje namen onze oudere jeugd de kinderen jonger dan negen jaar onder hun hoede. Ze hielpen hen om hun kamer klaar te maken. Binnen de kortste keren hadden ze de pyjama’s aan en zaten ze nog even gezellig samen voor een verhaaltje. Toen we echter zeiden dat ze een ballon mochten schieten, waren ze het boekje zo vergeten…. Een ballon schieten betekent dat je met een blaaspijp een pijltje schiet op een rij ballonnen. In iedere ballon zit een klein briefje, waarop een woord staat. Dit jaar schoten we de bagage die je zoals tegenkomt als je met de trein op weg gaat. Denk bijvoorbeeld aan een koffer, een heuptasje, een weekendtas of een aktekoffer, enz. Iedereen schiet zijn eigen reisuitrusting, maar doordat dezelfde bagage meer dan één keer voorkomt in de ballonnen, ontstaan er vanzelf groepjes. Dit jaar werken we niet met duo’s, maar met groepjes van drie. En iedereen is altijd erg benieuwd met wie hij of zij dan in een groepje terecht komt. Met dit groepje ga je namelijk op de knutseldag je knutselwerkje knutselen. Dat werkje vormt een reminder voor het thema van het kamp. Meerdere groepjes van drie vormen samen één groep met hetzelfde liedje. Dat liedje wordt door ieder groepje de komende dagen geoefend en ook uitgewerkt met een dansje, dat ze op de familiedag aan alle familie laten zien.

Kamp-2019-Dag-1-30

En zo kwam er al snel een einde aan deze eerste kampdag. De eerste dag waarop de jeugd, die elkaar soms een jaar niet gezien heeft, het weer als vanouds gezellig maakte met elkaar. Er staat hen weer een hele week samen optrekken en samen op adem komen, in vriendschap en saamhorigheid, te wachten. Het lijkt echt alsof we niet weg geweest zijn en we verheugen ons al op de dagen die nog komen gaan.

Tekst en Foto´s Jeugdkring Chrisko Zomerkamp 2019 Op het Spoor! Dag 1

voor meer foto’s klik op deze link.

 

Geef een reactie