Zomerkamp 2019 Op het Spoor! Dag 6
Na een gezellig avondje en een kort nachtje waren we vanochtend weer vroeg uit de veren. De ontbijttafel was, voor ons doen, erg leeg omdat de groep die was overgebleven, gehalveerd was. Dat maakte dat we met ongeveer veertig man in staat waren om tussen het kauwen door, een gesprek te voeren over de spellen op de familiedag. Al lachend kwamen de verhalen op tafel en kon iedereen, die dat wilde, zijn zegje doen. We nemen altijd alle op- en aanmerkingen mee en zo groeien en ontwikkelen wij zelf ook elk jaar in onze aanpak en werkwijze. We vroegen ook wat ze van de kampplaats hadden gevonden en zo konden we alle voors en tegens op een rijtje zetten en werd er zelfs voor vertrek een optie genomen op een week in 2020. Nadat de lunchpakketten gesmeerd waren, bespraken we de verdere gang van zaken. Via Hugo, die al om half zeven op de fiets richting Sittard was gegaan vanwege zijn werk, hoorden we dat het regende en dat hij last had gehad van een flinke tegenwind. Op deze berichtgeving speelden we in en daarom besloten we dat de fietsers niet mee hoefden te helpen met opruimen. Zeker omdat de weerberichten ook voor ons niets goeds voorspelden. De fietsers gaven echter geen krimp bij deze slechte weersverwachtingen, maar haalden in plaats daarvan hun regenkleding tevoorschijn en maakten zich zonder morren klaar voor een regenachtig fietstochtje van ongeveer 45 kilometer. Vlak voor vertrek kwamen ze erachter dat de fietsband van Abdalla kapot was en deze werd dus eerst vakkundig geplakt door Michele, onder toeziend oog van Johan.
Hierna ging ook de poetsploeg aan het werk. Op de wijze van Chrisko werd alles tot in de puntjes verzorgd en gepoetst, door alle hoekjes en gaatjes te vegen en te dweilen. Overal waar wij ooit zijn geweest, krijgen we complimenten over hoe wij alles achterlaten en dat is ook wat wij graag willen. We laten het achter zoals wij het graag zelf zouden willen vinden en als dat je uitgangspunt is, weet je wat je te doen hebt. Gelukkig waren we met genoeg man en zijn we als een echt team goed op elkaar ingespeeld. Zonder veel woorden weet iedereen wat hij gaat doen en werken we allemaal door. De eigenaar kwam nog even langs en vertelde ons dat we niet perse om 11.00 uur weg hoefden te zijn, maar de tijd konden nemen en dat lieten we ons geen twee keer zeggen. We hadden voor het geval dat we tijd zouden hebben al lunchpakketten gesmeerd en verheugden ons op de restjes en de kliekjes die nog over waren van de voorgaande dagen. Zo aten we niet alleen onze boterhammen, koude worstjes van de barbecue en salade, maar werd ook het roomijs dat over was nog met zijn allen gedeeld. Daarna dweilden we onszelf naar buiten en ging ieder zijns weegs met de wagens volgeladen. Op een gestroomlijnde manier wisten we onze sporen uit, terwijl de afgelopen weken in onze harten nieuwe sporen zijn gemaakt.
Terwijl de achterblijvers aan de poets waren, waren de fietsers onderweg en volgden een iets andere route omdat op één plek de weg was geblokkeerd, maar niet veel later zaten we toch weer op het goede spoor. Het fietsen ging soepel en dat na een week kamp. Gelukkig had iedereen nog genoeg energie over om zijn benen rond te blijven draaien. Aangezien het nogal bleef regenen, zochten we naar een overdekte plek om even te schuilen, maar helaas die was in geen velden of wegen te bekennen en zodoende kwamen we al snel bij onze originele tussenstop aan. Door de grote boom die voor het kapelletje stond, was het toch nog enigszins droog en al snel merkten we dat het minder begon te regenen.
We hadden deze keer een gastfietser mee, Maarten, die uit Haarlem komt. Tot zijn grote plezier mocht hij op de fiets van Gijs mee met de groep en kon hij er zo nog een nachtje aan plakken. Onder het fietsen kwam hij er echter achter dat de fiets van Gijs wel een erg zachte band had en dat deze wat meer lucht kon gebruiken om op spanning te komen. Zodoende pompte hij de band op en gingen we op zoek naar een plek om te lunchen. In eerste instantie dachten we dat dit onder een viaduct moesten gebeuren, zodat we tenminste droog zouden staan. Toen we echter aankwamen in Schinveld, merkten we dat het opgehouden was met regenen, dus besloten we nog iets verder door te rijden. Precies één bocht verder vonden we een mooie plek met een voetbalveldje. Helaas hadden we geen bal, totdat iemand achter een hekwerk een bal in de struiken zag liggen. Met wat kunst en vliegwerk kregen we de bal alsnog te pakken. Zo speelden we even later een partijtje voetbal en deden we alsof niemand gefietst had en alsof niemand ooit van zadelpijn had gehoord. We renden en schoten er allemaal vrolijk op los. Na een tijdje besloten we dat er nog één beslissende doelpunt gemaakt zou worden en dan zouden we weer op de fiets stappen en verder fietsen. Opeens werd er fanatieker verdedigd, sneller geschoten en aangevallen en was een doelpunt maken niet meer zo makkelijk als voorheen. Beide teams streden vol vuur om de overwinning, maar uiteindelijk won het team van Janneke en Teun dit potje voetval.
Voordat we konden vertrekken bleek de band van de fiets van Gijs opnieuw leger dan gewenst was. Maarten pompte hem weer op omdat het niet zo ver meer was, maar nog geen twintig meter verder was de band alweer leeg en ontkwamen we er niet aan om de band te plakken. Na het plakken van het gat controleerden we de band en zagen we dat er nog een tweede gat in zat, vlak bij het eerste gat! Ook dat gat werd geplakt en opnieuw werd de band getest. Nu was alles in orde. Op het moment echter dat Michiel de lucht uit de binnenband wilde laten lopen om de binnenband in de buitenband te stoppen, schoot een gedeelte van het ventiel weg! Een van de onderdelen was zo gevonden, het andere kostte wat meer tijd en zoekwerk. Totdat Michele als een goochelaar het ontbrekende stukje achter zijn oor vandaan haalde! Vol goede moed begonnen we aan de laatste etappe. We schoten goed op, totdat Michele stopte en aangaf dat hij een locatie herkende die eigenlijk niet bij onze route naar Heerlen hoorde. We kwamen er achter dat we, zonder dat we dit in de gaten hadden, verder waren gefietst dan nodig. We hadden per ongeluk Herenweg ingetypt in plaats van Heerenweg, waardoor we in Landgraaf uitgekomen waren, in plaats van in Heerlen. Gelukkig konden we vanaf hier verder fietsen naar een bekend punt waar onze wegen zich van elkaar scheidden. Daar namen we afscheid van elkaar na een mooie fietstocht en een geslaagd kamp!
We hoorden in de loop van de middag nog dat meneer Warmerdam goed geslapen heeft en dat het goed met hem ging. Daar waren we natuurlijk blij om. De laatste blog van zomerkamp 2019 willen we eindigen met het refreintje van één van onze kampliedjes, dat vertelt waar het in het leven eigenlijk om draait:
Kom jij de Liefde op het spoor,
dan ga jij in volle vaart vooruit.
Tsjoeke, tsjoek, tsjoek, tsjoek,
tsjoeke, tsjoek, tsjoek, tsjoek.
Dan kijk jij om je heen
en ziet de ander staan.
Tsjoeke, tsjoek, tsjoek, tsjoek,
tsjoeke, tsjoek, tsjoek, tsjoek.
Als je elkaar liefhebt, zie je niet alleen jezelf, maar ook de ander staan en zonder de Ander/ander zijn we niets, kunnen we niets en hebben we niets! Niet voor niets zijn we als wederzijdse hulp aan elkaar gegeven en dat is wat we vanuit Jeugdkring Chrisko met onze activiteiten beogen en wat alle betrokkenen van harte graag, met vallen en opstaan, proberen te leven. Als we bereid zijn om SAMEN te leven, SAMEN te werken, SAMEN te spelen en ga zo maar door, kunnen we SAMEN bergen verzetten en die SAAMhorigheid groeit als je de Liefde op het spoor komt! Ondertussen rijden wij rustig verder op het aangegeven spoor en ontmoeten we elkaar hopelijk bij de volgende halte weer!
Tekst en Foto´s Jeugdkring Chrisko Zomerkamp 2019 Op het Spoor! Dag 6
voor meer foto’s klik op deze link.
