Rachelle Post staat haar mannetje

Verzorgster in het mannenvoetbal

Nog niet zo heel lang geleden was het een zeldzaamheid, de laatste jaren zie je het meer en meer: de vrouwelijke verzorgster in het mannenvoetbal. Een geaccepteerd verschijnsel inmiddels. De afgelopen twee voetbaljaargangen was zij actief bij hoofdklasser Minor en komend seizoen is zij vanuit haar werk bij de Wijkel Groep te zien bij derdeklasser Langeberg in Brunssum. We hebben het over Rachelle Post, een bekend gezicht in het mannenvoetbal in de regio Parkstad, zo mogen we wel zeggen. En de voetballers die met haar van doen hebben weten inmiddels dat zij voor een zachte aanpak op de ‘pijnbank’ die massagetafel heet elders moeten zijn. Aan de massagetafel regeert onze gesprekspartner naar verluidt namelijk met harde hand.

Rachelle Post mag sinds dit kalenderjaar na een 4-jarige opleiding gediplomeerd fysiotherapeute noemen. Zij begon met de opleiding in 2015 en nu is de 25-jarige ook ambtshalve in die functie werkzaam, zoals gezegd bij de Wijkel Groep. Zelfs omschrijft Rachelle Post zich als een sportief en ambitieus iemand die zich door praktijkervaring en verdere opleiding naar een hoger niveau zou willen tillen. Iemand ook die houdt van uit gaan eten, citytrips maken, een drankje pakken met vriendinnen, maar ook kan genieten van een avondje simpelweg op de bank ‘hangen’ om een film re kijken.

De voetbalster Rachelle Post

Rachelle is dus actief in het mannenvoetbal. Dan rijst de vraag hoe dat zo gekomen is. Naar uit haar relaas blijkt was zij nog maar amper 4 jaren jong toen zij naar haar voetballende broer ging kijken. Dat beviel en zij vroeg haar ouders of zij ook op voetbal mocht. ,,Geen probleem”, luidde het antwoord. Rachelle vertelt verder zelf: ,, Ik startte bij RKHBS. Vervolgens ben ik overgestapt naar de jeugd van RKTSV en vv Schaesberg. Bij deze clubs heb ik altijd tussen de jongens gevoetbald. In die tijd was ik ook actief binnen vertegenwoordigende elftallen van de KNVB. Op het moment dat ik van de B-jeugd moest overstappen naar de A-jeugd, ben ik overgestapt naar de vrouwen van vv Schaesberg. Na één jaar heb ik besloten om naar het vrouwenteam van RKSV Bekkerveld te gaan. Helaas heb ik daar, als gevolg van een blessure, de beslissing moeten maken om te stoppen met voetballen. Maar na vijf jaar het spelletje te hebben gemist, ga ik het dit seizoen toch weer proberen. Ik keer terug op het oude nest, daar waar het allemaal begon, bij RKHBS dus.”

Richard Kicken. In haar jaren als actief speelster heeft Rachelle Post natuurlijk heel wat trainers meegemaakt. Een echte voorkeur heeft zij niet. Van iedere oefenmeester steek je wel iets op natuurlijk. Toch wil zij over één persoon iets kwijt: ,,Naast de normale training bij de clubs en de KNVB heb ik ook nog bij de voetbalschool gezeten en daar was Richard Kicken. een geweldige man! Ik kan me voorstellen dat er jongens of meiden waren die misschien anders dachten, maar die man had een passie, onvoorstelbaar. Maar ook spijkerhard… Daar heb ik wel het nodige van geleerd, niet alleen technisch en tactisch maar ook qua hardheid (dat kon en kan ik tussen de jongens wel vaker gebruiken, haha!)

Hij zei bijvoorbeeld “ als ik iemand neerleg ga ik hem geen handje geven, ik heb het toch niet per ongeluk gedaan”…..heerlijk!”

De verzorgster

Haar start als verzorger viel samen met het begin van de opleiding, nu dus vier jaar geleden. RKHBS vroeg haar om als verzorger te fungeren van de selectie. Zij stemde in en vertelt daarover: ,, Ik heb toen niet lang hoeven na te denken en heb de keuze

gemaakt om de functie op me te nemen. Op die manier kon ik mij verder ontwikkelen en ervaring opdoen en tevens mijn studie en mijn hobby combineren. Na twee seizoenen deze functie te hebben vervuld besloot ik om te stoppen. Onverwachts werd ik vervolgens door RKSV Minor gecontacteerd, waarna ik bij die club ben gestart als verzorgster. Het eerste seizoen zijn we met de selectie kampioen geworden in de eerste klasse. Mijn tweede en laatste seizoen bij RKSV Minor, de voetbaljaargang 2019-2020, zijn we actief geweest in de hoofdklasse. Aan het einde van het seizoen besloot ik om definitief te stoppen als verzorgster en mij in principe volledig te focussen op mijn nieuwe baan en mijn ontwikkeling als fysiotherapeute. Nou ja, van volledig stoppen is eigenlijk ook weer geen sprake, want komend seizoen ben ik vanuit mijn werk bij de Wijkel Groep twee trainingsavonden actief bij sv Langeberg.”

Intensiteit.

Gedurende een voetbalseizoen wordt er wekelijks getraind en worden nagenoeg elke week wedstrijden afgewerkt. Ligt de competitie even stil, dan zijn er wel bekerwedstrijden of worden oefenduels ingepland. Een drukke job, die van verzorgster. We laten opnieuw Rachelle Post aan het woord: ,,De tijd die ik erin steek varieert van week tot week. De ene keer staan de heren in een rij te wachten en de andere keer heb je niks te doen voor een training. De afspraak die ik had gemaakt was om vóór de training aanwezig te zijn. Zo hier en daar bleef ik ook wel eens wat langer. Wanneer het nodig was, verzorgde ik ook veldrevalidatie voor de jongens die terug kwamen van een blessure. De wedstrijd zelf vraagt dan wel meer tijd van je. Zo hadden we met RKSV Minor wedstrijden die niet om de hoek lagen en je dus wel een tijdje onderweg was met de bus. Zelf ben ik erg gedreven en kan slecht tegen verliezen. Ik wil altijd het maximale uit alles halen. Als we dan met RKSV Minor een verre wedstrijd hadden en zonder punten huiswaarts keerden, dan baalde ik net zo hard als de spelers zelf. Voetbal is en blijft een teamsport en daar horen spelers én staf bij.”

Vertrouwenspersoon

Het is algemeen bekend. Spelers gebruiken de massagetafel om aan lichamelijk ongemak te worden geholpen, maar ook om hun zorg met de behandelaar te delen. Zo ook bij onze interviewpartner. Rachelle Post daarover: ,,Als fysiotherapeute haal je natuurlijk veel voldoening uit een revalidatie waarbij je samen met de patiënt hard werkt richting een positief resultaat. Maar naast het actieve gedeelte is het ook belangrijk om een luisterend oor te bieden. Het komt vaker voor dat een speler op de behandelbank ligt en je iets in vertrouwen vertelt. Hier dien je dan ook professioneel mee om te gaan. Ik waardeer het dan ook enorm als een speler mij in vertrouwen neemt.”

Vrouw tussen de kerels

Ook dat is genoegzaam bekend, velen hebben ervaring ermee. Als een vrouw als verzorgster verschijnt, roept dat reacties op. De mannen op de pijnbank, hoe reageren die, vragen wij ons af. Prangende vraag daarbij: proberen ze de vrouw in kwestie in de maling te nemen? Rachelle Post geeft geanimeerd antwoord: ,, Ha, ha!. Ja, dat proberen ze altijd. Op het moment dat je als vrouw binnen een groep kerels terecht komt weet je natuurlijk dat je diverse opmerkingen kan verwachten. Als je daar niet tegen kunt, dan moet je er niet aan beginnen. Zelf ben ik een persoon die niet op haar mondje is gevallen en wel van humor houdt. De mannen krijgen altijd wel een antwoord terug. Dan blijkt vaker dat het zo niet verwacht was. De gezelligheid die dat in de behandelkamer met zich meebrengt staat hoog voor mij hoog in het vaandel. Als dat er niet is, is dat een gemis.”

Toekomstmuziek en acceptatie publiek

Tenslotte komen we bij de vraag naar ambities die Rachelle Post op de korte en lange termijn heeft. Haar toekomstwensen blijken uit de woorden: Het lijkt me een mooie droom om later actief te zijn op een hoger niveau binnen de voetbalsport. Om mij heen zie ik steeds meer vrouwen de functie als verzorgster/fysiotherapeute binnen een voetbalvereniging op zich nemen. Dat was vier jaar geleden een stuk minder. Nog steeds merk je wel dat het voor sommige mensen apart is om een vrouwelijke verzorgster/fysiotherapeute binnen een herenteam te hebben. Zo hier en daar krijg je dan ook nog wel opmerkingen te horen, maar daar wordt ik niet meer koud of warm van. Als vrouw moet je je misschien wel wat extra bewijzen. Maar dit geeft mij alleen maar meer motivatie om te laten zien dat ook vrouwen actief kunnen zijn binnen de voetbalwereld tussen de mannen. Ik hoop dat dit in de toekomst meer gaat groeien, net zoals het vrouwenvoetbal afgelopen jaren heeft gedaan.”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno