Henk Stawenga, trainer KCC’13: ,,We hebben een prima mix van jong en oud”

Je bent nog vrij jong en toch moet je de voetbalschoenen aan de wilgen hangen. Niemand zit erop te wachten, maar er zijn genoeg spelers die ermee te maken krijgen. Veel mensen haken dan af en gaan verloren voor de voetballerij. Niet allemaal gelukkig. Eén van die mensen die er toch weer bij betrokken raakten is Henk Stawenga, van 31 maart 1972, hoofdtrainer bij vijfdeklasser KCC’13 uit Heerlen.

Zoals gezegd, ook Henk Stawenga, in het dagelijks leven bedrijfsleider binnendienst bij Stichting Kringloop Centrale Parkstad, begon in zijn jonge jaren als voetballer. Dus, anders dan nu, hoofdzakelijk binnen de witte krijtlijnen. Hij speelde, zo laat hij ons weten, bij SV Langeberg. Aangeland in de B-jeugd kreeg hij zware problemen met zijn knie. Hij moest stoppen. Na een paar jaar begon het weer te kriebelen. ,,Ik probeerde het opnieuw, bij Mariarade en NEC’92, hoewel de specialisten het mij absoluut hadden afgeraden. Ik had beter naar de artsen kunnen luisteren. Het werd geen succes. Toen heb ik de schoenen definitief aan de wilgen gehangen. Als speler dan toch.”

Zo zoon, zo vader
Het gezegde dat iemand iets met de paplepel ingegoten krijgt, kennen we allemaal. Vaak gaat de liefde voor iets, zoals bijvoorbeeld het voetbal over van vader/moeder op zoon/dochter. Maar het kan ook omgekeerd, of in ieder geval anders. Dat blijkt als we Henk Stawenge, vader van twee zonen, die samenwoont met vriendin Amenda, vragen hoe het zo gekomen is dat hij als trainer begon. Zijn relaas: ,,Voetbal is een leidraad geweest binnen onze familie. Mijn jongste zoon ging ook voetballen en ik bezocht de trainingen. Daar zag ik bepaalde dingen waar ik anders over dacht dan de trainer van het team. Ik ging dan de dialoog aan met die trainer. Die gaf toen aan dat ik in bepaalde dingen wel gelijk had en vroeg mij of jeugdtrainer niks voor mij was, aangezien ik toch al elke training aanwezig was. Uiteindelijk ben ik dat gaan doen en heb ik de hele jeugdafdeling doorlopen bij SV Langeberg, van de F tot de A, zoals dat destijds heette.”

Loopbaan tot nu toe,
Het trainersleven nam dus een aanvang in Brunssum, tevens de geboorteplaats van Henk Stawenga. Na zijn vertrek aldaar was hij tussen 2011 en 2013 assistent bij de hoofdmacht van Amstenrade. Tevens was hij bij die club trainer van het tweede. Die dubbelfunctie bekleedde hij tussen 2013 en 2016 opnieuw, terug op het oude honk, bij SV Langeberg.

Daarna was de tijd rijp om hoofdtrainer te worden, bij Abdissenbosch. Met die club promoveerde Henk via de nacompetitie van de vijfde naar de vierde klasse. Helaas moest men een jaartje later weer een stap terug doen. Sinds de zomer van 2019 is hij trainer bij KCC’13.

Wijkvereniging en voetbalclub
Wie de facebook-site van KCC’13 raadpleeft, zal constateren dat melding wordt gemaakt van ‘WV’ KCC’13, waar voetbalclubss toch ‘VV’ voor de naam plegen te dragen. We vragen om uitleg. Henk verschaft die met daarbij een stukje historie en toekomstvisie: ,,Ik weet als trainer dat de voetbalactiviteiten een onderdeel zijn van de wijkvereniging. Bij KCC’13 zijn meerdere verenigingen actief, denk bijvoorbeeld aan een dartsclub en een carnavalsgroep. Nadat de activiteiten van MSP`03 werden beëindigd, heeft een enthousiaste groep mensen (huidige bestuur), in samenwerking met de gemeente Heerlen, de draad weer opgepakt. In 2013 zijn zij begonnen met het oprichten van de wijkvereniging. Vandaar ook dat er ‘WV’ voor KCC’13 staat. Doel is om voor alle inwoners uit de MSP-wijken ( Meezenbroek – Schaesbergerveld en Palemig) activiteiten te organiseren. Eén van deze activiteiten is het realiseren van een afdeling voetbal. KCC staat voor de beide voetbalclubs die in het verleden onder de noemer MSP`03 deelnamen aan de voetbalcompetitie. Dat waren KEV en Coriovallum. De letters KCC staan dan ook voor KEV–Coriovallum–Combinatie.”

Hoe bevalt KCC’13?
Henk Stawenga is nieuw bij KCC’13. Hij is er immers pas een paar maanden actief. Toch vinden we dat voldoende om hem te vragen naar zijn ervaringen in de nieuwe omgeving. Henk vertelt: ,,
Het is altijd even de kat uit de boom kijken, hoe een vereniging in elkaar steekt, maar dat is van beide kanten natuurlijk. Uiteindelijk ben ik iemand die zich snel aanpast binnen een vereniging. En het bevalt me hier eigenlijk tot nu toe goed. Als ik vergelijkingen maak, dan kan ik zeggen dat iedere club zijn eigen identiteit heeft. Zo heb ik inmiddels bij diverse clubs mogen werken en ze zijn allemaal anders, elke club heeft zo zijn eigen charmes.”

Sportieve terugblik en ambities
Dan komen we op datgene waar het in het voetbal eigenlijk allemaal om draait: het resultaat. Op het moment van het ter perse gaan van dit artikel vinden we KCC’13 terug op een plek in de hoge middenmoot van de vijfde klasse A. De voorbereiding zit erop, bekerwedstrijden zijn gespeeld en de competitie is toch al een tijdje op gang gekomen. De trainer over zijn ervaringen: ,,De voorbereiding verliep matig. Het nadeel is altijd dat dan veel jongens op vakantie zijn, maar dat is algemeen bekend en daar heeft iedere trainer last van. Daardoor waren de bekerwedstrijden ook wisselvalig bij ons. Niettemin begonnen sterk in de competitie, maar door de blessures kregen we ook weer een korte, mindere fase. Ondanks dat bleven we toch punten pakken. Langzaam maar zeker komen de geblesseerde jongens terug en stroomt de ziekenboeg leeg. O.a Sandy Janssen sluit weer aan na drie jaar blessureleed. Dat is mooi om te zien. Je merkt gewoon dat iedereen erbij wilt zijn en het leeft binnen de groep. Uiteindelijk hebben we een redelijk seizoen tot nu toe, maar ik weet dat deze groep veel meer kan en dat ga ik proberen eruit te halen. We staan nu vrij hoog en liggen in ieder geval op koers. Ik vind gewoon dat wij met deze groep voor de bovenste 5 plekken moeten gaan, maar je bent en blijft natuurlijk wel afhankelijk van schorsingen en blessures.”

Mutaties bij KCC’13
Ook bij KCC’13, dat niet kan putten uit een jeugdafdeling, zijn er ‘transfers’. Daarin heeft Henk Stawenga, voor wat betreft de inkomende transfers dan, de afgelopen zomer zijn steentje bijgedragen, getuige: ,, Ja, de selectie is wel veranderd, er zijn wat mutaties geweest en uiteindelijk zijn er ook enkele nieuwkomers weer terug gegaan naar hun oude club. Er zijn zes nieuwe spelers aangesloten bij de selectie. Dan mag je wel zeggen dat er de nodige veranderingen zijn ten opzichte van het vorige seizoen. Ik denk trouwens dat de groep sterker is geworden. Het was al een prima groep, alleen zijn door omstandigheden veel dingen mis gegaan in het vorige seizoen. Ik miste de winnaarsmentaliteit een beetje en daar wilde ik verandering in aanbrengen. Zelf ben ik een echte winnaar. Ik houd niet van verliezen en dat moeten mijn spelers ook niet willen en 200% inzet tonen. Ik heb bewust jongens erbij gehaald van buitenaf. Verder zijn talentvolle spelers die al binnen de vereniging waren weer bij de selectie betrokken om zo het team nog sterker te maken. Ik denk te mogen zeggen we daarin wel geslaagd zijn. We hebben nu een goede mix van jonge en iets oudere spelers. Aan mij de taak om de individuele speler beter te maken en van alle individuele spelers een team maken en zodoende de sportieve prestaties te verbeteren.”

De favorieten in 5A
Elk seizoen weer kent zijn bespiegelingen vooraf. Het maakt daarbij niet uit op welk niveau je actief bent, of in welke sport. Iedereen doet eraan mee, vaak om er gaandeweg achter te komen dat het allemaal wat anders gaat dan verwacht. Kijk maar naar de zogeheten deskundigen in de praatprogramma’s op de beeldbuis. Nu zijn we alweer een paar weken ver in de voetbalcompetitie. Hoe zit Henk Stawenga de verhoudingen in 5A? De oefenmeester steekt van wal: ,,Titelkandidaat voor mij is toch wel Berg’28, ook al hebben wij al eens van ze gewonnen. Het is de beste ploeg die we tot nu toe tegen zijn gekomen. Maar, het kan gek gaan in deze vijfde klasse A. FC Bemelen, VV Daalhof, RKMVC, Vijlen en KCC’13 kunnen ook kans maken op de titel. Ik denk dat de groep die de minste schorsingen en blessures heeft er uiteindelijk met het kampioenschap vandoor gaat. Het zal tot het einde spannend blijven in onze klasse..De nacompetitieplekken zullen ook onder deze ploegen verdeeld worden, denk ik, en uiteindelijk willen wij als KCC’13 er eentje van proberen te veroveren!”

Voetballen op biljartlaken
Henk Stawenga was de afgelopen seizoenen trainer bij SV Abdissenbosch. Voetbalkenners weten dat die club niet beschikt over een al te fraaie grasmat. Daar zijn redenen voor. KCC’13 daarentegen, uitkomend op hetzelfde niveau, beschikt over een prima groene mat. Henk Stawenga neemt zijn vorige club nadrukkelijk en volkomen terecht in bescherming als hij vertelt: ,, We hebben bij KCC een prima grasmat, een biljartlaken, mag je wel zeggen. Daar steken de vrijwilligers ook genoeg uurtjes in. Je mag echter niet vergeten dat er een groot verschil is tussen SV Abdissenbosch en KCC’13! Abdissenbosch doet alles onder eigen beheer, hier zijn heel veel vrijwilligers aan het werk om hun veld in orde te krijgen. En om een heel veld te vernieuwen kost gewoon veel geld en voor een kleine club is dat gewoon moeilijk. KCC heeft de gemeente achter zich staan, dan is het uiteraard ook gemakkelijker om een prima grasmat te hebben. Ik vind het gewoon knap van Abdissenbosch dat ze alles in eigen beheer doen, daar heb ik respect voor. En zeg nu zelf, het heeft toch wat dat veld van Abdissenbosch?! ‘Ik ben erop gepromoveerd, dus niks mis met dat veld…! Toch?”

Zo, dat was een rake van Henk. Maar het betekent ook dat er nu geen excuus meer is voor de dienstdoende trainer, met KCC’13 kan het alleen maar beter. De titel is een vereiste.
Die laatste veronderstelling is uiteraard voor verantwoording van de redactie.

Tegen het einde van het interview komen we te spreken over de persoonlijke ambities van Henk Stawenga en zijn andere hobby’s naast het voetbal. De oefenmeester, die zichzelf omschrijft als een sociaal iemand, een open en directe persoonlijkheid ook, vertelt dat hij, mede als gevolg van drukke bezigheden, voorlopig content is met de gang van zaken. ,,Ik ben tevreden nu en hoop nog een tijdje te mogen rondlopen in de vijfde of vierde klasse. Dat bevalt prima. Uiteindelijk zal de toekomst uitwijzen wat ik ga doen. Ik sta overal voor open en zie wel wat op mijn pad komt”, zo zegt hij om af te sluiten met: ,,Als ik nog wat vrije tijd heb ga ik met mijn vriendin op pad, de natuur in en genieten van de rust. Ook gaan we wel eens markten en kringloopwinkels af, op zoek naar interessante spullen, een sport op zich. Daarbij hebben we ook nog twee paarden waar we ook de nodige zorg aan besteden.”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno en Amenda Lopatka