Voorwoord: op verzoek van deze redactie heeft Adriane Keulen, zijnde Wethouder Integraal Ouderenbeleid, Buurtgericht Werken, Publieke Dienstverlening en Informatisering een leuk verhaal geschreven. Hiervoor koos ze, ondanks dat nu de traditionele Drie Dolle Dagen weer tot het verleden behoren, een heel passend thema onder de noemer: Carnavalsspiegel. Als zijnde een terugblik. Overigens ligt het in de bedoeling dat Adriane Keulen de redactie op gezette tijden haar geschreven gedachtegang zal gaan laten toekomen. Dus nu alvast veel leesplezier toegewenst-C.S.   

 

Wat is Carnaval? Waarom vier je carnaval? Beschrijf eens het gevoel van carnaval?
Mensen die geen carnaval vieren, vragen je hiernaar. Ik kan daar geen antwoord op geven. Ik heb trouwens vaak geen pasklare antwoorden op zaken, op gebeurtenissen. Ik heb meestal een verhaal. Soms een te lang verhaal, afhankelijk van de situatie waarin ik me bevind en hoe ik me hierbij voel. Dit kan voortkomen uit onzekerheid, maar ook uit zekerheid. Dat kan ik niet precies aangeven. Het overkomt me. Maar goed, op gesloten vragen kun je met een ‘ja’ of ‘neen’ antwoorden.

Bij ‘open vragen’ ben je verplicht om met meer woorden een antwoord te geven. Dat kan trouwens ook bestaan uit 4 woorden: ‘Ik weet het niet of ik denk erover na’.

Dat vind ik best heldhaftige antwoorden. Maar als je dit vaker zegt, is het de vraag of dit verstandig is. Maar goed wat is verstandig? Ook al weer zo iets. Is het niet weten en dit toegeven, niet gewoon heel verstandig?  Zelfs het toppunt van een gezond verstand? Waarom wordt er zo vaak gedacht dat je maar alles moet weten of dat je van alles iets moet vinden, zeker in eerste aanleg. Ik vind mezelf best daadkrachtig, resultaatgericht en wil graag echt zaken veranderen in de praktijk. Dit heeft te maken met mijn nuchterheid, gedrevenheid en praktische instelling.

Maar ik ben ook een onderzoeker. Ik spiegel graag en ben altijd op zoek naar datgene wat mensen drijft. En dat wordt voor het grootste gedeelte bepaald door onze normen, waarden, eigenschappen en motieven. Het gedrag is datgene wat we zien, maar wat maakt dat iemand zich gedraagt zoals ie zich gedraagt? Dat vind ik nu boeiend. En dat vind ik ook weer een van de bijzondere kanten van carnaval. Het is voor een ieder anders dan anders. Hoe dan ook. Niemand kan me wijsmaken dat de carnavalsdagen dezelfde zijn als de andere dagen van het jaar. Dat weet ik dan wel weer zeker. Een wijsneus zou nu kunnen opstaan en zeggen dat een carnavals dag, als je die niet viert, hetzelfde is als een normale dag. Maar goed, ik heb het nu over het beleven van de carnaval.

Mijn antwoord op de eerste 3 vragen, zou dan ook zijn; ‘het is anders dan anders’. Met ‘ik weet het niet’ zou ik mezelf te kort doen. Ik hoor mezelf trouwens vaak zeggen: ‘Denk en doe eens anders dan anders’. Ik wil dan graag dat zaken echt veranderen. Het tegengestelde is voor mij dan ook weer waar. Als je dingen goed vindt en waardeert, dan hoef je ze ook niet te veranderen. Je hoeft niet de hele wereld steeds op zijn kop te zetten. Dat is de reinste tijdsverspilling. Pak alleen die zaken aan die echt verandering behoeven. De optocht van Gebrook (Hoensbroek) is voor mij een waardevolle constante in mijn carnavalsbeleving.

In 1978, ik was toen 14, liep ik samen met mijn vriendin Petra voor het eerst in deze optocht. Ik heb ook een aantal keren als toeschouwer aan de kant gestaan, maar vind letterlijk ‘meelopen’ toch leuker. Niet figuurlijk. De laatste jaren zijn we dus weer van de partij. En elk jaar is het weer ‘anders dan anders’. Mijn motief dit jaar was zeker om het samen weer gezellig te hebben en contact te maken met het publiek, dat doe ik het liefst. Maar we waren echt wel trots dat we prijs hadden; eerste prijs bij de ‘kleine fragmenten’.

Is het het graag goed willen doen en iets willen neerzetten, dan toch een van mijn onderliggende motieven? Ik weet het niet….zou nu te bescheiden klinken. Ik weet het eigenlijk wel……is een eerlijker antwoord. Ik was op carnavalsmaandag 2020 niet anders dan anders.

 

Geef een reactie