Na de zeperd van vorige week in het  bekertoernooi stond vandaag het zeer beladen thuisduel tegen VV Keer op het programma. Zeer beladen gezien alle gebeurtenissen in het heen duel; reden voor de KNVB om vandaag zelfs een officiële KNVB waarnemer richting het complex op de Zandweg te sturen. RKHBS was verre van fit, maar iedereen had vandaag maar een doel; winnen van VV Keer en hiermee deze tegenstander definitief op achterstand te zetten in de kampioensrace.

Deniece, Adriana en Sammiejj waren amper in staat om te spelen maar met heel veel pijnstillers en vooral een ongelofelijke wil om te winnen stonden deze dames toch aan de aftrap. Deniece mocht oorlog gaan maken in de spits terwijl Suus op haar beurt juist de laatste vrouw positie ging innemen. Een opvallende move gezien het feit Suus er dit jaar al meer dan 20 heeft ingelegd, maar nood breekt wet en iedereen ging vandaag vol gas dwars door de pijngrens.

VV Keer had vorige week nog met 14-0 uitgehaald tegen Geusselt Sport, maar had nog nooit van RKHBS over 90 minuten gerekend gewonnen. Na de bespreking van Erwin was dit mijn enige aanvulling vooraf; nooit eerder hadden ze gewonnen, en hier zou ook geen verandering in komen en zeker vandaag niet! Zo begon het duel om 11.37 uur met RKHBS als ploeg die de wind in de rug had en deze (wederom straffe wind, blijkbaar alleen op zondag) wind zou heel belangrijk worden. Suus had de taak om achterin geen enkel risico te nemen en alle ballen snel naar voren te spelen waar Deniece en Nathalie de ballen bij zich konden houden en “Speedy” Danielle alle gaatjes kon induiken.

VV Keer daarentegen probeerde het met diepe ballen over de verdediging maar hun voorwaartsen zijn niet of nauwelijks bekend met de buitenspelregel, want de zwarthemden tuinden er keer op keer…. in. Alle vlagsignalen van de grensrechter, toevallig ook ondergetekende, werden overigens elke keer met heel veel misbaar geaccepteerd; tsja….. Na 7 minuten aftasten was het bij de eerste de beste kans al raak toen Danielle een knap pasje van Adriana op waarde wist te schatten en slim kon binnentikken.

Het enorme gejuich gaf al aan dat dit niet zomaar een duel was; nee dit was een strijd waarin een nog openstaande rekening geëffend diende te worden. Na twintig minuten draaide en kapte Nancy zich knap vrij rondom de 16 en haar schot hoog in het doel was de keepster te machtig.

RKHBS had nu echt de overhand en de achterhoede met Suus, Sarah en Uschi gooide zich met alles in de strijd zodat de middenvelders en spitsen ook hun ding konden doen. Bijna was het 3 minuten later al 3-0 maar de vrije trap van Suus werd ternauwernood tot corner verwerkt.

Door de straffe wind kwam VV Keer echter niet onder de druk uit, en toen Danielle de back na 25 minuten weer haar hielen liet zien en zeer onbaatzuchtig op Deniece aflegde, was de buit al min of meer binnen.Toch werd het twee minuten later weer een beetje spannend toen een vrije trap van VV Keer verkeerd werd beoordeeld in de defensie en de spits de 3-1 kon binnen tikken.

Meer gebeurde er niet in het zeer opwindende eerste bedrijf, en zo gingen beide ploegen met een 3-1 stand rusten. RKHBS had nu wel een voorsprong maar de tweede helft het nadeel van de wind; deze was echter beduidend minder sterk geworden waardoor het voordeel wat weggeëbd was. VV Keer begon furieus aan de tweede helft maar ipv veel uitgespeelde kansen waren het vooral de verdedigsters van de thuisclub die hier de dupe van waren. Heel veel overtredingen, maar de scheids had alles volledig “Im Grif”. Toen Imke op het uur een doorgebroken spits met een katachtige redding van scoren kon afhouden was het kruit wel verschoten bij VV Keer. Deniece ging naar haar vertrouwde positie terug en besloten werd om het laatste half uur gewoon professioneel uit te spelen.

Vele blessurebehandelingen, ballen die naar het andere veld verdwenen, rustig aan bij inworpen; kortom een duel waarin amper nog gevoetbald werd maar hier maalde werkelijk niemand met een HBS-hart om. Bo, Kim en Demi waren inmiddels de moegestreden Adriana, Sammiejj en Cynthia komen vervangen en ook zij gingen gewoon mee in de strijd. Iedereen van RKHBS had vandaag maar een doel; pijn lijden voor het team en na 90 minuten met 3 punten van het veld afgaan. Tegen de klok van half twee was dit gevecht dan eindelijk ten einde en vielen alle dames totaal kapot maar zeer voldaan op het kunstgras. Een duel dat met grote vrees tegemoet was gezien was door een  geweldige teamspirit tot een goed einde gebracht en daar mochten alle dames heel erg trots op zijn.

Jullie verslaggever van dienst.

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno voor meer foto’s klik op deze link.

Geef een reactie