In een tijd waarin het Corora-virus de hele maatschappij in haar greep heeft is ook de sport zo goed als tot stilstand gekomen. Voorbeeld zijn er te over, verdeeld over diverse sporten en werelddelen. In onze eigen regio Parkstad gingen we op zoek naar iemand uit het vrouwenvoetbal en kwamen terecht bij Sharona Demandt, momenteel uitkomend voor eersteklasser Bekkerveld uit de gelijknamige wijk in Heerlen.

 

Wie is Sharona Demandt? Om te beginnen vragen we onze gesprekspartner zichzelf voor te stellen. De inmiddels 32-jarige Sharona Demandt vertelt ons dat zij in het dagelijks leven actief is als (sport)fysiotherapeute bij Fysiotherapie Heerlen Noord. Daarnaast is zij bezig in het tweede jaar van een 3-jarige masteropleiding Manuele Therapie. Ontspanning, zo laat zij ons weten, vindt zij in onder meer saunabezoekjes, wandelen met haar hond Wodan, lekker uit gaan eten en gezellig samenzijn met familie en vrienden. Dan, getuigend van de nodige bescheidenheid: ,,Ik ben denk ik een redelijk sociaal, actief en sportief persoon. Maar goed, dat weten de mensen om me heen beter, denk ik…”

 Het virus. Voetbal wordt wel eens de belangrijkste bijzaak in het leven genoemd. Niet geheel ten onrechte natuurlijk als we kijken welke invloed de sport heeft gekregen in de dagelijkse gang van zaken en het leven van hele hordes mensen. Maar in deze tijd blijkt de betrekkelijkheid ervan. Het voetbal ligt stil, net als andere sporten en dagelijkse bezigheden. Alvorens verder te praten over sport vragen we eerst maar eens naar de beroepsmatige situatie. Sharona Demandt vertelt: ,, Het Corona virus heeft een enorme invloed op de samenleving en het dagelijks leven van iedereen. We zijn als fysiotherapiepraktijk enkel geopend voor het bieden van hoogst noodzakelijke zorg. We hopen huisartsen te ontlasten door het bieden van zorg in acute situaties, maar ook mensen op de been te houden, zodat ziekenhuisopname voorkomen wordt. En minstens zo belangrijk: het leveren van zorg aan de vitale beroepen. Het op de been houden van deze mensen bij lichamelijke klachten vinden wij cruciaal. Je ziet dan ook dat het patiëntenaanbod enorm beperkt is momenteel, maar we zullen vanwege veiligheid strenge eisen moeten stellen aan de patiënten die we behandelen. Ook op sociaal vlak hakt het virus er natuurlijk in. Familie, vrienden, teamgenoten: je ziet elkaar momenteel niet of nauwelijks. Dat is natuurlijk nodig om het virus uiteindelijk de baas te worden, maar ‘social distancing’ is verre van fijn. Dan mag ik nog blij zijn met het dagelijkse contact met collega’s en patiënten. Het voetbal ligt natuurlijk ook al een tijdje stil, onbekend is wanneer we weer mogen beginnen. Het ritme van twee keer trainen en het spelen van wedstrijden is weg, ook een gemis!”

Prive album van Sharona Demandt  Roda JC VROUWEN

Het voetbal. Omdat we graag vooruit willen kijken stappen we over naar het thema sport, in dit geval dus de voetbalsport. Sharona Demandt vertelt ons dat zij op 4-jarige leeftijd met voetbal begon bij vv Armada in Grevenbicht. Wij laten haar verhalen over haar carrière, alsook over hoogte- en dieptepunten: Sharona: ,,Tot mijn 14e heb ik de jeugdelftallen bij Armada doorlopen, van de F- tot aan de B-jeugd. Gedurende die jaren heb ik veel ‘vaders van’ als trainer gehad. Ook toen al waren vrijwilligers de spil van een club, dus veel verschillende vaders die hun zoon/dochter wilde trainen. Ik ben nu bijna drie decennia voetbalster. In die tijd heb ik enorm veel mooie momenten in het voetbal mee mogen maken. Elk kampioenschap is toch wel een hoogtepunt. Hier doe je het als voetbalster voor, ongeacht het niveau. Het landskampioenschap met RKTSV in de Topklasse was wel heel speciaal, maar ook het spelen in de eredivisie voor zowel Roda JC als VVV had ik nooit willen missen.

Prive album van Sharona Demandt Team foto van Roda JC VROUWEN

Als we het over dieptepunten hebben, kom ik uit bij het gegeven dat ik op enig moment studie en voetbal niet meer kon combineren, vooral in de periode dat ik bij VVV in Venlo speelde. Dat heeft me doen besluiten te stoppen met eredivisievoetbal, iets wat ik tot op de dag van vandaag jammer vind. Al twijfel ik er niet aan dat het de juiste keuze is geweest, maar toch.. Echt zware dieptepunten op sportief niveau heb ik niet gekend. Ik ben vrij gebleven van zware blessures, dus ik mag niet klagen. Nadat ik bij VVV ben moeten stoppen, en ik me op studie en werk heb gericht, heb ik niet meer gedacht aan spelen bij een profclub. Dat had misschien gekund als de verdiensten ernaar waren, maar dat was in mijn tijd nog absoluut niet zo. Des te mooier dat het vrouwenvoetbal de laatste jaren zo gegroeid is. Nu lijkt er ‘loon naar werken’ te komen! Voor de huidige generatie is het spelen bij een profclub en daarvan leven een veel reëlere gedachte.”

 Clubs en trainers. In de loop der jaren heeft Sharona ‘gebald’ bij vv Armada, vv Reuver, RKTSV, Roda JC, VVV Venlo en Amstenrade, en nu dus bij Bekkerveld, waar zij centraal op het middenveld speelt. Eerder speelde zij, linkspoot van nature,bij meerdere clubs en selectieteams als linkshalf en linksbuiten. Uiteraard maakte ze bij die clubs trainers van allerlei pluimage mee. Wij zijn benieuwd naar haar ervaringen. Sharona weer: ,,Ik heb onder veel (in vrouwenvoetballand bekende) trainers mogen voetballen, die allemaal een eigen manier van werken hadden. Bij vv Reuver was dat Thei Rouleaux, bij Roda J.C. Rene Eijer, bij VVV Venlo Rick de Rooij, bij Amstenrade Pascal Hammer, bij RKTSV waren dat Patrick Otten en Ronald van Bakel.

 

 

 

 

 

 

Bij Bekkerveld waren dit vorig seizoen John Breemer en Louis Muermans, en dit jaar Mohammed Hachhouch. Het zijn stuk voor stuk goede trainers, die mij in de loop van de jaren beter gemaakt hebben.  De een was tactisch en voetbaltechnisch wat sterker, de ander hanteerde een wat strengere aanpak, weer een ander was wat ‘menselijker’. Maar van ze allemaal heb ik enorm veel mogen leren. En geef het ze maar te doen, werken met een groep (puberende) meiden. Dat gaat allemaal niet vanzelf haha! De trainingsopkomst bij Bekkerveld is trouwens momenteel erg goed. Zegt natuurlijk veel, ook over de kwalitatieve inhoud van de trainingen.”

 

 

 

 

 

 

 

Waarom Bekkerveld?. Uit haar relaas blijkt dat Sharona Demandt niet zomaar een voetbalster is. Nee, duidelijk is dat zij op niveau heeft gespeeld, de eredivisie is in Nederland immers niet te overtreffen. Bovendien werd zij landskampioen met RKTSV. Nu komt zij uit voor Bekkerveld. Op de vraag waarom haar keuze is gevallen op de blauw-witte zebra’s luidt haar antwoord: ,, Drie jaar geleden was er wat bestuurlijke chaos bij Amstenrade, de club waarvoor ik toen speelde. Het vrouwenvoetbal werd daar op dat moment niet echt serieus genomen. Voor mij reden op zoek te gaan naar een andere club, om mijn laatste jaren als voetbalster te slijten. Ik werd, samen met Shirley Kocacinar, Glynis Vromen en Raisa Leenders benaderd door teammanager John Janssen, met de vraag voor Bekkerveld in de eerste klasse te komen spelen. Aangezien deze club, buiten Fortuna’54, de hoogst spelende in Limburg is, heb ik niet lang getwijfeld. Zeker niet toen Shirley, Raisa en Glynis dezelfde keuze maakten. We hebben altijd heel graag samen gevoetbald, en nog steeds trouwens.”

 

 

 

 

 

 

Hulplijn. We vragen de eigen kwaliteiten als voetbalster te beschrijven en krijgen een niet alledaags antwoord, luidende: ,,Voor deze vraag heb ik een hulplijn ingeschakeld, en wel mijn teamgenoten van Bekkerveld. Want buiten dat ik een linkspoot ben, het spel graag verdeel, medespeelsters bedien en een redelijke pass/schot heb, kom ikzelf niet zo ver. Vandaar. Volgens mijn teamgenoten ben ik fanatiek, hardwerkend en ga ik helemaal in het spel op. Ik zet de lijnen uit op het veld, maar kan geregeld ook wel egoïstisch zijn en oogkleppen op hebben… Tja, ik kan niet ontkennen dat ze daarin wel (een beetje) gelijk hebben haha! Ik hoor ook wel eens dat ik een slecht verliezer ben. Klopt wel ja. Ik verlies niet graag, en kan ook wel enorm balen op een zondag als het toch gebeurt. Maar ik kan nu wel wat beter relativeren dan vroeger, dus heel lang blijft dat gevoel niet meer hangen. Er zijn ergere dingen waar we dagelijks mee geconfronteerd worden en vooral in deze tijd wordt duidelijk dat heel veel dingen, waaronder (verliezen bij) voetbal, eigenlijk totaal onbelangrijk zijn. Uiteindelijk is de teamprestatie en het plezier in het voetbal het allerbelangrijkste en dit probeer ik dan ook wel uit te dragen, zowel op als naast het veld.”

 

 

 

 

 

 

 

Teamgevoel. Of een team goed is, hangt af van veel factoren. Dat weet elke voetballiefhebber. Ook Sharona blijkt zo te denken, getuige: ,,Een goed team is een mix van jong elan en ervaring en bestaat uit speelsters die knokken voor elkaar, die voor elkaar door het vuur gaan. Maar een goed team is ook een groep van (in ons geval) 20 speelsters die allemaal een eigen bijdrage leveren aan succes en waarbij de wisselspeelsters misschien nog wel belangrijker zijn dan de basisspeelsters. Of een team goed is of kan worden hangt uiteraard ook af van een trainer (kan hij speelsters of een team beter maken) en van stabiele en goede begeleiding. Bij Bekkerveld is dit alles echt fantastisch geregeld. We hebben een enorm gedreven en tactisch sterke trainer en een uitgebreide staf, die alles rondom trainingen en wedstrijden regelt. Hierbij moet gedacht worden aan scouten, overschrijvingen, verzorging, alles regelen op trainings- en wedstrijddagen, zodat wij speelsters ons volledig met voetbal bezig kunnen houden. Dit is wel heel prettig. In het verleden heb ik dat wel anders meegemaakt.”

Prive album van Sharona Demandt Team foto van Roda JC VROUWEN

 

 

 

 

 

 

 

Fameuze medespeelsters . We hebben al opgetekend dat Sharona in het verleden met RKTSV landskampioen is geworden. Een geweldige prestatie natuurlijk. In die periode speelde zij samen met Loes Je, Annika Pluimen Nancy Kisters en anderen. Hoe bevalt dat, spelen met zo’n toppers, vragen wij ons af. Sharona: ,, Dat was een fantastische tijd. Spelen met zo’n goede groep blijft je altijd bij, zeker als dat een landskampioenschap als gevolg heeft. Ik denk dat het de meest getalenteerde en goede groep is waarmee ik ooit heb mogen samenspelen. Maar ook buiten het veld was het heel hecht en zijn er echte vriendschappen ontstaan. Ook zie en hoor je dat veel oud-speelsters van RKTSV nog steeds voetballen, al dan niet op een lager niveau. We (of de meesten onder ons) houden kennelijk zoveel van de sport dat we het schijnbaar niet kunnen laten.”

 Ambities. Het voetbal ligt nu stil. Onduidelijk is, zoals gememoreerd, of de competitie wordt hervat en zo ja, wanneer. Toch vragen we naar de doelstellingen voor het seizoen 2019-2020. Opnieuw Sharona Demandt: ,,Momenteel staan we er redelijk goed voor. Helaas hebben we de laatste wedstrijden punten laten liggen, maar we zijn nog steeds in de race voor het kampioenschap en promotie naar de Hoofdklasse. Ik mag dan ook wel stellen dat we er alles aan (zullen gaan) doen om kampioen te worden dit jaar. Uiteraard hoop ik dat we snel weer mogen starten met trainen en het spelen van wedstrijden. Op 13 April staat ons allereerst de bekerwedstrijd tegen Schaesberg te wachten, we zullen zien wat hiermee gedaan wordt. De KNVB heeft enkele scenario’s opgesteld, maar goed, er is nog veel onbekend. We weten het niet, we moeten er maar vanuit gaan dat de KNVB gezondheid voorop stelt en hierin de juiste beslissingen neemt.”

Tot slot. Het kan niet vaak genoeg gezegd worden. Voetbal is een bijzaak. Sharona geeft ons de volgende, volkomen correcte wijsheid mee bij ons afscheid: ,,Het allerbelangrijkste zijn gezondheid en liefde. Ik denk dat dat het grootste geluk is wat je kunt hebben! Blijf dus gezond, help elkaar en let op elkaar deze periode! En laten we vervolgens hopen dat we dit seizoen nog een balletje mogen trappen.”

Foto´s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno

Geef een reactie