Terug naar waar het begon: A Gene Bek Thom Vluggen en Bekkerveld herenigd
Thom Vluggen keert terug naar waar het allemaal begon. Als voetballer welteverstaan. Dat wil zeggen dat hij volgend seizoen weer te bewonderen zal zijn in Sportpark A Gene Bek in Bekkerveld. Daar begon hij als 6-jarige, de accommodatie was toen nog wat bescheidener van aard en omvang, en nu keert hij er terug. Thom is 6e jaars Geneeskunde student, actief als semi-arts orthopedie in Zuyderland. Zijn voornemens zijn om na afronding van zijn studie deze zomer aan het werk te gaan als basisarts in het ziekenhuis. In tijden van Corona tijd om eens te gaan praten met een voetballer met medische kennis van zaken. De redactie van Parkstadactueel deed het.
Coronavirus. Om maar meteen op de actualiteit in te spelen, beginnen met een vraag over het vermaledijde coronavirus. Hoe kijkt Thom Vluggen aan tegen de ontwikkeling? Zijn antwoord: ,, Het is een hardnekkig en noodlottig virus dat veel leed heeft veroorzaakt en nog steeds met zich meebrengt. Ik sta achter de aanpak van Nederland. Ik ben dus vóór een intelligente lockdown en ben geen voorstander van een totale lockdown. Zo voorkom je de piekbelasting in de zorg en verklein je de kans op een wederopstanding van het virus na het versoepelen van de maatregelen. Ik verwacht in relatie tot het amateur- en/prof- voetbal dat het komend seizoen in september weer van start zal gaan, al is het maar vanwege de financiële belangen. Of het medisch verantwoord is, blijft een vraag.”
Jongen van de club. Thom Vluggen begon al vroeg met de bal te jongleren in zijn ouderlijke huis, waarbij menige ruit is gesneuveld, zo vertelt hij. Als 5-jarige jongen speelde hij op het pleintje om de hoek bij zijn ouders, de mensen waarover hij desgevraagd zegt dat het, naast zijn vriendin Vera, de belangrijkste personen in zijn leven zijn, vanwege (citaat) hun onvoorwaardelijke steun en liefde. Zijn vader trouwens omschrijft hij als zijn trouwste supporter en vertrouwenspersoon. Dan stellen we Thom, die zichzelf omschrijft als rustig persoon, sociaal, gedreven en eigenzinnig, de vraag waar het in clubverband begon en hoe het hem daarna verging. Thom reageert: ,,Je kunt mij inderdaad omschrijven als een jongen van de club. Bij Bekkerveld ben ik opgegroeid als voetballer en heb daar altijd ontzettend veel plezier gehad in de jeugd. Met de C1, B1, en A1 werden we kampioen in de hoofdklasse.
Dat was genieten geblazen, we hadden een goed team met jongens uit de buurt en speelden menig tegenstander zoek met klinkende cijfers’’. Als je veel succes hebt op hoog niveau wordt er aan je getrokken. Thom Vluggen bleef in de jeugd echter bij de club uit Heerlen. Waarom, vragen wij ons af. Thom weer: ,,Dat heeft twee redenen: ik had veel plezier en wilde eerst wat presteren voordat ik een nieuwe uitdaging aan zou gaan. In de jeugd keek ik altijd op naar het 1e elftal van Bekkerveld. Ik had voor mezelf als doel gesteld dat ik de club niet ging verlaten voordat ik daar iets gepresteerd zou hebben. In het seizoen 2013-2014 debuteerde ik in de hoofdklasse in Bekkerveld 1. Dominik Vergoossen was toen trainer. Helaas degradeerden we direct weer. De jaren daarna (2014-2018) waren mooie en sportieve jaren in de 1e klasse. In het seizoen 2016-2017 werd ik topscorer van de 1e klasse, met 28 treffers. Helaas grepen we in die tijd steeds net naast de prijzen. Toen achtte ik de tijd rijp voor een nieuwe uitdaging, nog niet wetende dat ik in een kampioensteam terecht zou komen.”
Groene ster. Die nieuwe uitdaging voor Thom Vluggen heette Groene Ster, een club die de laatste jaren nadrukkelijk aan de weg timmert en de successen aaneenrijgt. Thom Vluggen ging er in 2018 naar toe en beleefde er meerdere hoogtepunten, getuige: ,,De afgelopen 2 jaar bij Groene ster waren geweldig. Van een relatief vernieuwde groep, met een brede selectie en de nodige ervaring, wisten we een geoliede machine te maken. In mijn eerste seizoen bij Groene Ster werden we meteen, tegen alle verwachtingen in, kampioen van de hoofdklasse. Geschiedenis was geschreven. Kort daarna veroverden we de KNVB-districtsbeker. Het seizoen kon niet meer stuk, het was een heerlijke zomer in 2019 met veel feest. Seizoen 2019/2020 ging voortvarend van start en we hielden onze ongeslagen status in de 3e divisie. Toen kwam VVV-Venlo, dé wedstrijd in de KNVB-beker. We wonnen geheel verdiend op eigen kracht na strafschoppen. Daarna leek het kruit even op, toen onze ongeslagen reeks van 23 wedstrijden ten einde kwam. In december 2019 was daar dan nog het mooiste affiche uit mijn voetballoopbaan: Groene Ster – AZ. Tegen de nummer 2 van de eredivisie 60 minuten standgehouden. Dat was niet slecht. Arne Slot was zeker niet tevreden over zijn ploeg, mede omdat wij goed in de organisatie speelden.
Terugkijkend op de afgelopen 2 jaar bij Groene Ster waren het bewogen jaren met veel succes en mooie ervaringen. Het kampioenschap in de hoofdklasse is voor mij het meest waardevol. Dat is een prijs wat je over een heel seizoen verdient. Daarnaast was ik daarvoor nog nooit eerder kampioen met een 1e elftal. En dan ook nog in de hoofdklasse, dat gevoel is onbeschrijfelijk.”
De terugkeer naar Bekkerveld. Het is al kort gememoreerd. Thom Vluggen verbleef relatief kort bij Groene Ster. Om precies te zijn twee jaar. Nu keert hij dus terug naar Bekkerveld. Over het een en ander zegt hij zelf:
,,Ik heb besloten weer terug te keren naar Bekkerveld, omdat ik deze zomer afstudeer en vervolgens ga werken in het ziekenhuis als basisarts. Dit zal onregelmatige diensten met zich meebrengen. Daarnaast wil ik mijn ambitie als arts prioriteit geven, wat de nodige energie en tijd kost. Hoe graag ik ook nog had gespeeld in de 3e divisie bij Groene Ster, deze keuze geeft mij meer ruimte om maatschappelijke doelen na te streven. In de voetballerij weet je nooit hoe het loopt in de toekomst, maar voor nu lijkt het mij mooi om trouw te blijven aan de club waar ik begon en daar nog iets neer te zetten.”
Afscheidscadeau voor Groene Ster. Wie een beetje googlet op het internet kan onder meer een video vinden met een fraaie kopbalgoal van Thom Vluggen in de wedstrijd Groene Ster – FC Lienden op 1 maart j.l. Het betekende de 1-0. Het blijkt nu de laatste treffer op naam van Vluggen voor de groen-witten te zijn geweest. Mag die goal als afscheidscadeau worden bestempeld? Thom: ,,Achteraf gezien was dit een mooi afscheidscadeau. Op dat moment had ik daar geen idee van. Normaal ben ik geen kopspecialist, maar dit was toch al mijn 2e kopgoal uit een corner in 2020. Waarschijnlijk stond ik per ongeluk twee keer op de juiste plek’’.
Posities binnen de lijnen. We hebben eerder al vermeld dat Thom Vluggen over scorend vermogen beschikt. Nog niet expliciet is besproken op welke posities in het veld hij zoal actief is (geweest). Desgevraagd laat hij weten dat hij in de jeugd mid-mid was, zoals dat toen nog werd genoemd. Hij vult aan met: ,,Later werd ik meer een nummer 10 en werd ik ook wel eens in de spits geposteerd. Vanaf mijn debuut bij Bekkerveld 1 ben ik uitgegroeid tot linksbuiten. Bij Groene ster heb ik vast hangend op links gespeeld.”
Teleurstellingen en decepties. Zoals elke speler heeft ook Thom Vluggen mindere ervaringen als het om voetbal gaat. Hij vertelt over blessures, geen hardnekkige, maar terugkerende enkelblessures, hamstring- en liesblessures, waardoor hij menig wedstrijd aan de kant heeft gezeten. Zoals bijvoorbeeld bij de wedstrijd Groene Ster-SC Heerenveen in 2018. Daarover zegt hij: ,,Ik wist dat ik de wedstrijd niet ging halen. Ik heb me die dag ongelofelijk slecht gevoeld. Gelukkig kreeg ik het jaar daarna herkansingen tegen VVV en AZ.”
Trainingen en oefenmeesters. Thom Vluggen vertelt ons dat hij per week twee tot drie keer op het veld traint en: ,,In aanloop naar een nieuw seizoen vind ik het belangrijk om mijn fitheid te optimaliseren door specifiek te trainen op dynamische stabiliteit, kracht en snelheid. Dit doe ik onder begeleiding van een fysio of voor mezelf in de fitness. Ik heb gemerkt dat dit het verschil maakt tussen op 90% of 95+% van je kunnen spelen. Die 5-10% kan in het voetbal het verschil maken tussen winnen en verliezen. Vervolgens steekt onze gesprekspartner, die naast voetbal reizen, sporten, met vrienden uitgaan en op zijn tijd een heerlijk etentje als prettige bezigheden noemt, van wal over de trainers die hij zoal leerde kennen: ,,Van de trainers moet ik er drie noemen; Jorrit Dacier, Cooky Voorn en Maurice Verbunt. Onder Jorrit Dacier heb ik altijd met veel plezier in de jeugd gevoetbald. We delen eenzelfde soort voetbalvisie en hij zag al vroeg potentie in mij. Onder leiding van Cooky Voorn heb ik enkele jaren mooie tijden beleefd bij Bekkerveld. Ik heb veel van hem mogen leren en genieten van zijn anekdotes over het Nederlands elftal. Met Maurice Verbunt als trainer heb ik de meest aansprekende hoogtepunten uit mijn voetballoopbaan beleefd. Hij had vertrouwen in mij en wist een sterke teamgeest te creëren.”
Uitsmijter. Dan onze slotvraag aan aanvaller Thom Vluggen, die Ajax en Barcelona als zijn favoriete clubs bestempelt: wat zijn je ambities met Bekkerveld voor komend seizoen? Zijn antwoord: ,,Op termijn hoop ik met Bekkerveld te promoveren, terug naar de 1e klasse, waar de club thuishoort. Maar daarbij vooral ook een steentje bijdragen aan de ontwikkeling van een jong team richting een hoger niveau.”
Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno
