Op zijn 16e debuteerde hij al in de hoofdmacht van eersteklasser Bekkerveld. NIet veel later vertrok hij naar hoofdklasser Minor en komend seizoen zoekt hij zijn voetbalgeluk bij derde divisionist Groene Ster. We hebben het over een winnaarstype van pas 20 lentes, net begonnen aan de opleiding fysiotherapie, op het voetbalveld doorgaans rots in de branding van de verdediging, Dennis Petit (20).

 

 

De persoon Dennis Petit. Als we Dennis Petit vragen om zichzelf voor te stellen laat hij ons weten het derde kind kind te zijn uit een gezin met vier telgen. Hij heeft twee oudere zussen en een jonger broertje. Hij zegt elke dag van het leven te genieten, er altijd wel positief in te staan. Ook is hij sociaal ingesteld, hij houdt van mensen om zich heen. Volgens zijn zussen en broer is Dennis competitief ingesteld. Zelf vertelt hij een winnaar te zijn, of het nu gaat om wedstrijden of trainingen. Naast zijn studie is Dennis werkzaam in de koffiebar Aroma van zijn moeder, in de Saroleastraat in Heerlen. Daarnaast houdt hij van reizen -Panama en Thailand heeft hij recentelijk al bezocht, Egypte is zijn volgende reisdoel- en besteedt hij vooral veel tijd aan zijn vriendin Avalon Boijmans en zijn familie.

De voetbaljeugd. Het verhaal van de voetbaljeugd van Dennis is eigenlijk vrij vlot verteld. Hij zegt daar zelf over: ,,Ik ben op mijn 7de begonnen bij Bekkerveld in de F8, of lager haha, precies weet ik het niet meer.” Zijn talent werd al snel onderkend, getuige: ,,Na de F8 heb ik bij Bekkerveld de hele jeugd doorlopen op standaard teams. Rond mijn 15de  mocht ik de eerste speelminuten in het tweede elftal maken. Dit was onder Jan Datema en Roy Vervoort.  Toen ik 16 was, heb ik mijn debuut gemaakt bij het eerste elftal en snel daarna werd ik een vaste waarde in de selectie . Dankzij Cooky Voorn, onze trainer, heb ik mijn eerste minuten mogen maken op het eerste. Dat was het doel  dat ik wilde halen, wat uiteindelijk eerder is gelukt dan ik zelf had durven dromen.”

De in Heerlen woonachtige Dennis Petit is van 3 september 1999, van de vorige eeuw dus, maar uiteraard toch ook nog heel jong. Als we vragen naar zijn hoogte- en dieptepunten als voetballer komt dat ook naar voren. Dennis laat ons weten:,,Veel hoogtepunten heb ik nog niet. Mijn debuut voor Bekkerveld was een hoogtepunt, mijn debuut in de hoofdklasse bij Minor eveneens. En in mijn jeugd hebben we de Roda challenge gewonnen. Deze finale mochten we spelen in het Parkstad Limburg Stadion, voorafgaane aan de eredivisiewedstrijd Roda JC-VVV. Tegen het einde van de wedstrijd, die wij wonnen, waren meer dan 10.000 toeschouwers in het stadion. Een heel mooie ervaring. Dieptepunt is ongetwijfeld de degradatie met Bekkerveld uit de eerste klasse. Na een klote jaar volgde weliswaar geen directe degradatie,  maar we vlogen er wel uit via de nacompetitie.”

 Trainers en positie op de groene mat. Een voetballer met de leeftijd van Dennis Petit kan vooralsnog vooral praten over trainers bij de jeugdteams, waarin hij heeft gespeeld. Hij vertelt ons dat hij te maken kreeg met mensen die veelal een verschillende kijk op voetbal hadden, hetgeen je vervolgens ook terug zag in de trainingen. Dan vervolgt hij met: ,,De een trainde vooral op intensiteit, veel fysiek en conditie. De ander trainde veel op techniek en met name tactisch. Belangrijk vond ik vooral dat ik altijd met veel plezier getraind heb.”

Toch heeft de voetballer die afwisselend acteert als een 3, 4 of 6, eigenlijk als sinds zijn jeugd, inmiddels ook al een drietal ervaren rotten ‘voor zijn neus’ gehad, Cooky Voorn bij Bekkerveld, Paul Meulenberg en Pierre Winkelmolen bij Minor. Komende voetbaljaargang zal Maurice Verbunt aan dat rijtje worden toegevoegd. Dennis geeft aan dat hij het tot nu toe met alle trainers goed heeft kunnen vinden. Over zijn positie binnen de lijnen en zijn eigenschappen vult hij nog aan: ,,Een favoriete positie heb ik niet, als ik maar bij de eerste elf zit. Ik zie mijzelf als een voetballer die altijd rustig is aan de bal, een goede strakke inspeelbal heeft, tweebenig is, tactisch veelal goed het spel leest en graag voetballend de oplossing zoekt (met name Jan Datema, trainer bij Bekkerveld, hamerde hier voortdurend op). Ik ben niet heel erg fysiek, maar voor iemand die 1,90 groot is, ben ik wel snel. Ik kan nog meer dan genoeg leren, met name fysiek verdedigen, qua duelkracht en aanvallend moet ik nog beter leren koppen met mijn lengte en sprongkracht, zeker bij standaardsituaties.”

Teamgeest. Vaak komen in interviews de eenlingen aan bod. Met name de individuele kwaliteiten, verlangens en ervaringen passeren de revue en voeren de boventoon. En dat terwijl, zeker als het om voetbal gaat, vaak sprake is van een teamsport. En daarin speelt samenhang en teamgeest een voorname rol, die vaak onderbelicht blijft blijft. Niet in het geval van Dennis Petit. Hij onderkent dit als hij zegt: ,,Een team dat zijn kwaliteiten kent en naar zijn mogelijkheden (en onmogelijkheden) speelt, is in mijn ogen een goed team. Als ieder individueel weet wat ie kan, maar met name ook wat ie niet kan. Elkaar accepteren en benutten op de sterke punten, maar vooral ook steunen (tactisch) bij de minder goede punten.” Dan gaat hij op het teamgebeuren op voetbaltechnisch gebied in met de woorden: ,,Wat mijn voorkeur heeft is een team dat probeert te domineren bij balbezit, met goed positiespel en hoog druk zetten bij balbezit van de tegenstander. Maar dan moet je natuurlijk wel de spelers hebben die dit kunnen. Ik heb ook wel eens een seizoen gekend waarbij we weinig balbezit hadden en nauwelijks tot goed positiespel kwamen, maar wel bijna alles wonnen doordat we heel erg goed en snel waren in de omschakeling. Is ook wel leuk, als een tegenstander denkt veel beter te zijn doordat ze voortdurend balbezit hebben, maar uiteindelijk dik verliezen doordat ze zelf nauwelijks kansen creëren en door een aantal snel en goed uitgevoerde counters. Je moet dan de gezichten van de tegenstander (leiders, spelers en ouders) zien na afloop. Dat is wel lachen.”

 

Ambities. Vanuit Bekkerveld vertrok Dennis Petit dus naar Minor. Nu, een jaartje later, maakt hij weer een volgende stap, naar Groene Ster. We vragen hem eerst naar zijn ervaringen bij de hoofdklasser in Nuth. Dennis is lovend, als hij uitspreekt: ,,Minor is 2 jaar geleden gepromoveerd naar de hoofdklasse. Het heeft mij altijd getriggerd om op een zo hoog mogelijk niveau te spelen. En mij werd de kans geboden, om na 2 ½ jaar bij Bekkerveld in de eerste klasse te hebben gespeeld, in de hoofdklasse te acteren. Minor zocht nog een derde centrale verdediger en zo is het tot stand gekomen. Ik ben blij dat ik deze stap heb gemaakt, want bij Minor heb ik alles gespeeld en me verder kunnen ontwikkelen. Ik heb er een hele fijne tijd gehad. Ik kon het met iedereen goed vinden:  van voorzitter tot medespelers. Heb hier ook met twee oud-spelers van Bekkerveld gespeeld, hetgeen de overstap makkelijker heeft gemaakt. Minor is een fijne club die goed georganiseerd is, met fijne leiders/trainers, bestuursleden en spelers.”

Hoewel dus niets dan goeds over Minor, Dennis Petit, maakt komend seizoen alweer een volgende stap. De koerswijziging gaat richting Groene Ster, dat weer wat hoger speelt dan Minor, namelijk in de derde divisie. Dat past dus in de ambitie van Dennis Petit om uit te zoeken waar zijn top ligt, bij een ambitieuze club, die bovendien de nodige spelers heeft aangetrokken en waar de concurrentie dus groot zal zijn. Hij beaamt dat als hij zegt: ,,Het is misschien een snelle stap, na een halfjaar hoofdklasse. Maar dit is wel wat ik wil. Ik wil zien hoe hoog ik kan voetballen. Er zijn inderdaad veel spelers aangetrokken, maar concurrentie maakt je alleen maar sterker. Ik hoop wel dat ik kansen krijg om me te laten zien. Ik persoonlijk vind ik het wel jammer dat de twee ervaren centrale verdedigers stoppen, want het zouden dan weliswaar concurrenten zijn, maar daar kan ik wel van leren. Ik heb bij Minor (Roy Goossens en Tjemu) en Bekkerveld (Joep op de Kamp) naast goede ervaren spelers gelopen. Daar heb ik veel van geleerd.”

Toekomstperspectief. Roda JC, Fortuna en MVV hebben zich nog niet gemeld bij Dennis Petit. Als je 20 bent weet je dan dat het normaal gesproken geen profloopbaan meer wordt. Maar er zijn uitzonderingen. Dus wie weet. Hoe kijkt hij er zelf tegenaan: ,,Ik denk dat iedereen die begint met voetballen wel droomt over een profclub en dat is bij mij niet anders. Ik heb nog niet bij een BVO gezeten, dus ik weet niet wat ik ervan moet verwachten. We zullen zien of de stap naar Groene Ster me weer een stukje dichter bij deze droom brengt. Maar laat ik nu eerst gaan voor een basisplaats bij Groene Ster, best een uitdaging met zo’n goede en brede selectie. Daarnaast denk ik dat middenmoot wel een goede plaats zal zijn om van daaruit naar boven te kijken. En uiteraard om voor de KNVB-beker tegen een profclub te spelen. Lijkt mij ook top om mee te maken.”

Degenen die Groene Ster volgen zullen dat laatste uiteraard volmondig beamen. De club heeft zich langzaam maar geafficheerd als een echte cupfighter,met inmiddels ervaringen én successen tegen profclubs. Vraag het maar aan VVV Venlo. Wie weet wat er in het verschiet ligt voor Groene Ster en Dennis Petit, die afscheid van ons neemt met de in deze tijd toepasselijke woorden: ,,Ik wens iedereen sterkte toe in deze lastige corona tijd.” Bij die laatste woorden sluiten wij ons uiteraard aan.

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno

 

 

Geef een reactie