Ammar Jabri gepassioneerd hoofdtrainer vijfdeklasser van Abdissenbosch  

 

Wanneer we in het voetbal iemand treffen met roots in het noorden van Afrika denken we in de regel aan mensen met de Marokkaanse nationaliteit. Meestal zitten we dan goed. Deze keer is het anders. We spraken met Ammar Jabri (43). Hij is van Tunesische komaf, moest al vroeg stoppen met zelf voetballen en kwam terug als gepassioneerd trainer, komend seizoen bij vijfdeklasser SV Abdissenbosch uit Landgraaf.

 

De vader van Ammar Jabri kwam in 1972 als gastarbeider naar ons land. Moeder en hijzelf kwamen in 1977, gezinshereniging was een feit. Ammar zou nog een jongere broer geboren zien worden en twee zusjes. Het gezin woonde in die tijd in Roermond. Ook nu nog heeft Ammar daar zijn domicilie.

 

Jeugdjaren,. We vragen Ammar Jabri naar zijn start in het voetballeven. Hij vertelt over zijn loopbaan, waarbij tevens blijkt dat hij op voetbalgebied geschiedkundig onderlegd is: ,,In mijn jeugd heb ik altijd gevoetbald aan de Maashaven in Roermond. Nu is daar het Outlet-Center verrezen. Destijds was de voetbalvereniging Swift’36 (Katholieke Sportvereniging Swift) er gevestigd, de club die in 2000 fuseerde met Victoria Roermond en sedertdien SSVC’2000 als naam draagt. Later ben ik overgestapt naar de dorpsvereniging in Horn, de KSV Horn, waar ik één seizoen heb gespeeld. Als gevolg van hernia moest ik stoppen. Na een aantal jaren heb ik geprobeerd het voetbal weer op te pakken bij de grootste club in de stad, RFC Roermond, een zeer bekende club in voetballand, met een rijke historie ook. Misschien wel de bekendste speler is Pierre Massy. Hij bracht het tot international van oranje. De club zelf veroverde in 1936, als eerste Limburgse club, met Pierre in haar gelederen, de KNVB-beker, door in ’s-Hertogenbosch met 4-2 te winnen van KFC uit Koog aan de Zaan. Een andere speler binnen RFC met interlandervaring is Harry Schreurs. Hij reikte tot twee caps. Zelf bleef ik een paar jaar bij de club. Mijn rug noopte mij toen definitief een punt te zetten achter mijn voetballoopbaan.”

Voetbal zit in het bloed van Ammar Jabri, rughernia of niet. Als het dan niet meer mogelijk is zelf achter de bal aan te jagen, dan blijft altijd nog de mogelijkheid om als trainer aan het spelletje deel te nemen en daar je energie kwijt te kunnen. Ammar zegt voor de volle 100% gepassioneerd te zijn als het om voetbal gaat. Hij liet die mogelijkheid dan ook niet onbenut en toog langs meerdere verenigingen. EMS in Roermond, Sportclub Leeuwen, FC Oda in Weert, RKMSV uit Meijel, SSS’18 uit Overloon, Montagnards uit Bergen, vv Reuver en SVVH uit Heibloem kwamen op zijn pad. Bij de meeste clubs was hij trainer van het tweede elftal, bij SVVH was hij, net als komende voetbaljaargang bij Abdissenbosch, trainer van de hoofdmacht.

De vraag rijst dan hoe hij terecht kwam bij zijn eerste trainerstation, EMS. Ammar: ,,Ik ging mij vriend Ryan Theador bijstaan. Hij was trainer was van het tweede elftal bij de club. Het beviel prima, ik had de smaak meteen te pakken. Ik had het spelplezier weer terug en vond het heel prettig om spelers te begeleiden en hen beter te maken. De voorzitter, Dré Peters, had nog iemand nodig om het derde elftal te trainen en te begeleiden op wedstrijddagen. Ik belsoot dat te doen, in combinatie met het tweede. Ik merkte meteen dat dit is wat ik wilde: een volwaardige trainer worden.”

 

Hoogtepunt. Dan vragen we naar de mooiste ervaring uit zijn inmiddels toch al rijke voetbalverleden. Ammar Jabri twijfelt geen moment: ,,Hoogtepunt was absoluut de promotie naar de 3e klasse met de mooiste groep en prachtige spelers die ik als trainer heb gehad. Dat was het team van Sportclub Leeuwen 2. We hadden een periodetitel bemachtigd en we speelden de finale in de Stadion De Koel in Venlo. We wonnen met 2-0 en het feesten kon beginnen.”

Ammar Jabri hoofdtrainer samen met Team verzorger Kirsten Caenen

Toekomst. Het verleden van Ammar Jabri is in het voorafgaande aan de orde gekomen. Tijd om eens te gaan kijken wat de toekomst brengt. Daarbij moeten we, als het over voetbal gaat, uiteraard een slag om de arm houden. Want wie immers weet wat deze van Corona doordrenkte tijd nog gaat opleveren. Gememoreerd is al dat onze gesprekspartner komend seizoen hoofdtrainer bij sv Abdissenbosch wordt. We vragen hem naar zijn eerste indrukken en om een vergelijking met zijn laatste club, SVVH in Heibloem. Ammar: ,,Ik heb al gemerkt dat sv Abdissenbosch een warme club is. Door de huidige TC ben ik goed ontvangen en ik heb het volledige vertrouwen gekregen om komend seizoen leiding te geven aan de selectie. Dat geeft een goed gevoel. De mensen in Heibloem ben ik absoluut dankbaak, omdat ze mij een kans hebben gegeven om hoofdtrainer te worden. Er zijn weliswaar clubs die het met vooroordelen ietwat minder hebben doen voelen, maar daar blijft het dan ook bij. Wel sta je er bij een club als SVVH meer alleen voor. Je wordt wat meer aan je lot over gelaten. Het is natuurlijk ook een heel kleine vereniging, waarbij je soms moet afwachten of op zondag voldoende spelers zullen zijn. Bij sv Abdissenbosch is dit totaal niet aan de orden. Vanaf dag één ben ik met de TC ook intensief aan het communiceren om me een duidelijke beeld te vormen, zodat we een gezonde en sportieve start kunnen maken in het nieuwe seizoen.”

Sportief perspectief. Het bevalt dus in de nieuwe omgeving in Landgraaf, tot nu toe. Hoe schat Ammar Jabri de kwaliteit van zijn selectie in? De club pendelt al een tijdje tussen de vierde en de vijfde klasse. De oefenmeester ziet perspectief. Hij filosofeert: ,,Ik ben van mening dat de huidige groep capabel is om een periodetitel te behalen in de 5e klasse, gezien met name de stand zoals die was op het moment dat de competitie is afgebroken. Het team stond vierde, met 26 punten en nog drie inhaalwedstrijden voor de boeg. Dan is er dus kwaliteit en zijn er kansen. Ik denk dat ik er zeker een stabiele en ook veel sterkere vierdeklasser van kan maken. Alleen, je bent natuurlijk wel afhankelijk van je groep. Het is een samenwerking, waarbij je de groep een duidelijke beeld moeten geven van een speelwijze, die ze vervolgens met volle overtuiging uitvoeren op het veld. Zij moet het immers doen binnen de lijnen,niet ik. Inmiddels hebben 12 spelers van buiten toegezegd naar de club te komen. Dat is een luxeprobleem, waarvan niet veel trainers kunnen spreken. We zullen zien wat dat oplevert. Doel is in ieder geval van sv Abdissenbosch een stabiele  vierdeklasser te maken. Als het meer wordt, is dat uiteraard mooi meegenomen. Maar laten we eerst een goede teamgeest en stabiliteit creëren. Hieraan moet ik wel toevoegen dat ik nog niet echt op de hoogte ben van de mogelijkheden van de clubs in deze regio. Mijn verleden ligt immers noordelijker in de provincie. Met voorspellingen moet je dan ook voorzichtig zijn, oftewel steeds met twee woorden spreken. Maar doelen en dromen mag je hebben. We hebben een jeugdige groep, voorzien  met zowel mentale als technische kwaliteiten. Het woord periodetitel is al gevallen, meer is altijd welkom. We gaan in ieder geval onze stinkende best doen om, wie weet, kampioen te worden. Ik vraag mij trouwens, net als andere trainers, wel af wanneer we weer met trainingen en oefenwedstrijden aan de slag kunne, zeg maar een fatsoenlijke cyclus in de voorbereiding draaien.”

Ammar Jabri, vader van drie kinderen, vertelt ons dat hij graag wandelt, schaakt en aan darten doet. Dat zijn de favoriet hobby’s naast voetbal. Ook laat hij ons weten graag hogerop te willen, als oefenmeester wel te verstaan. Daartoe probeert hij bij de KNVB de nodige papiertjes te behalen.

Woord van dank. Net als zowat eenieder heeft Ammar Jabri mooi ervaringen, maar ook minder fraaie herinneringen. Van de negatieve zaken uit het verleden zegt hij te hebben geleerd. Het heeft hem naar eigen zeggen sterker en wijzer gemaakt als trainer. Aan drie personen denkt hij met veel plezier terug. Daarom heeft hij voor deze mannen een persoonlijke noot: ,Ik wil Theo Schmitz bedanken voor wat hij voor mij heeft betekend in mijn beginjaren als trainer. Ik was jong en totaal onervaren. Ik wil hem bij deze dan ook bedanken voor de steun en de wijze begeleiding die hij mij gaf destijds. Jammer dat we maar een korte periode samen hebben mogen werken bij Sportclub Leeuwen. Ik wens Theo in ieder geval een sportief en gezond seizoen bij zijn huidige club. De volgende die ik wil bedanken en waar ik tot op heden veel steun en vertrouwen van krijg is Gé de Renette. We hebben twee keer prima samengewerkt waarbij ik mij meer en meer beter ben gaan ontwikkelen als trainer, op het veld en in de bestuurskamer. Gé is een grote steun geweest in een moeilijke periode, waarbij hij heeft laten zien een topper te zijn. Topspeler was ie, toptrainer is ie nu. Tenslotte wil ik de heer Jos Klingen (coördinator Zuid 2) bedanken voor diens steun en wijze raad die ik mocht krijgen toen ik hem nodig had. Ook richting hem spreek ik graag mijn dank uit.”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno

Geef een reactie