Sportmasseur Theo Heijltjes ,,Weltania is een geweldige club”
Hij was volop actief als voetballer. Best wel succesvol ook, op het veld en in de zaal. Pas 23 lentes jong besloot hij niettemin een andere weg in te slaan. Hij gaf de voorkeur aan sportmassage. Opmerkelijk. Niet iedereen volgt dat pad. We spreken over Theo Heijltjes (62), al geruime tijd verzorger/sportmasseur bij derdeklasser Weltania, een bescheiden mens, zo blijkt. Een man ook van niet al te veel woorden. En in Welten voelt hij zich prima. Met overtuiging spreekt hij uit: ,,Weltania een geweldige club.”
De voetballer en de mens Theo Heijltjes. Hoewel hij dus op redelijk jonge leeftijd een punt heeft gezet achter zijn loopbaan als voetballer, heeft hij op dat gebied best wel wat achter de rug. Theo Heijltjes begon als 12-jarige in de jeugd bij KVC Oranje, vervolgens, op 15-jarige leeftijd, kwam Roda JC zijn pad. Daar maakte hij, toen hij eenmaal de leeftijd had bereikt om als senior door het leven te kunnen gaan, ook deel uit van de amateurploeg. Vervolgens kwam Laura uit Eygelshoven (nu LHC) op zijn pad en tussen de bedrijven door speelde hij in de zaal bij SCC, een gerenommeerde zaalvoetclub in die jaren. Zoals eerder vermeld koos Theo op 23-jarige leeftijd voor de sportmassage. Maar helemaal de bal loslaten was er niet bij. De jaren nadien kwam hij uit voor de veteranen van Haanrade en SVA. Pas op 47-jarige leeftijd stopte hij helemaal met zelf voetballen.
We vragen Theo om zijn persoontje eens zelf te omschrijven. De reactie is kort en bondig: ,,Dat vind ik altijd moeilijk, van alles over jezelf roepen. Ik ben eigenlijk iemand die meer op de achtergrond bezig is en zich niet zo veel op de voorgrond wil begeven. Daarom had ik ook mijn twijfels om aan dit interview mee te doen. Maar goed, ik heb een rustig karakter en zo is ook mijn omgang met andere mensen. Als iemand hulp nodig heeft ben ik altijd bereid om bij te springen. Ik denk dat je die instelling als verzorger ook moet hebben. Je moet klaar staan voor je medemens.”
Memorabel.Theo Heijltjes heeft dus, het is opgesomd, bij meerdere clubs gevoetbald. Als we hem naar de meest memorabele momenten vragen, vertelt hij: ,,We waren bij de amateurs van Roda JC in 1978 de eerste (ongeslagen) kampioen. Met SCC zijn we tweede geworden in de hoofdklasse en hebben we de Limburgse bekerfinale gehaald. Helaas heb ik die finale niet kunnen meedoen. Verder blijft me toch altijd bij dat ik met profvoetballers heb mogen meetrainen. Waar ik ook graag aan terugdenk is mijn periode bij de veteranen bij Haanrade. Dat was altijd gezellig. We hadden op een gegeven moment een wedstrijd in Duitsland, in Rheidt om precies te zijn. Na afloop moesten we met de tegenstander gezamenlijk douchen. Onze Leo had de gewoonte om heel koud af te douchen. Toen hij klaar was zocht een tegenstander naar verfrissing. Leo gaf hem zijn ijskoude douche. Die hij vervolgens niet-dankbaar in ontvangst nam.”
Nadat hij gestopt was met voetballen in competitieverband, speelde hij ruim 20 jaar badminton, in een recreatiecompetitie in Brunssum. Aangezien hij voetbal en badminton niet meer kon combineren met de sportmassage besloot hij uiteindelijk te stoppen met zelf te sporten. Andere hobby’s zijn gebleven. Wandelen en knuffelen met zijn honden Bizoux (Pyreneese herder) en Dina (Bouvier) en motorrijden maken nu een wezenlijk bestanddeel uit van zijn vrijetijdsbesteding.
De stap naar Weltania. De vraag komt naar voren wanneer Theo Heijltjes bij Weltania terecht is gekomen en hoe dat zoal in zijn werk ging. Niemand weet dat beter dan hijzelf. We geven hem dan ook het woord: ,,Ik ben in 2005 begonnen. Toen ik werd gevraagd om sportverzorger/masseur te worden bij Weltania, had ik er in eerste instantie niet echt veel trek in. Simpelweg omdat ik wist dat daar veel tijd in ging zitten. Je weet immers dat er twee trainingsavonden zijn en een wedstrijddag op zondag. Mijn partner Kity Grefen heeft me toen geadviseerd om het gewoon eens een jaartje te proberen. Mocht het niet bevallen, kon ik nog altijd stoppen. Inmiddels ben ik het nu al 15 jaar aan het proberen. Dat kan natuurlijk alleen als het bevalt. En het bevalt me nog steeds uitstekend bij Weltania. Naast het verzorgen van de spelers heb ik ook altijd de keeperstrainingen en de hersteltrainingen verzorgd. Indien nodig sta ik ook nog wel eens tussen de palen. Verveeld heb ik me dan ook nooit bij deze club. Ik heb er daarom ook niet serieus over nagedacht om over te stappen naar een andere vereniging. Ambitie om hogerop te acteren heb ik eigenlijk niet. Met Weltania ben ik ook gepromoveerd. We gingen van de vijfde naar de vierde klasse en vervolgens naar de derde klasse. En of ik nu spelers uit de vijfde klasse of uit de hoofdklasse moet helpen, de blessure blijft toch hetzelfde. Daarnaast is Weltania een geweldige club waar het goed vertoeven is.”
Het leuke aan sportmassage. Theo Heijltjes vertelt ons dat hij zo’n 12 uur per week voor de club in de weer is als verzorger. Wij vragen ons af wat iemand nou zo leukt vindt aan dat werk. ,,Het mooie van de sportverzorging is dat je bezig bent met mensen en deze probeert te helpen als ze klachten hebben of gewoon de behoefte hebben om de spieren los te laten maken”, antwoordt Theo, die dan vervolgt met: ,,Thuis heb ik ook wel klanten, maar je moet oppassen dat het niet te veel wordt. Ik zie het nog steeds als hobby en dat moet ook zo blijven. Voldoening haal je er met name uit als het weer gelukt is een geblesseerde speler wedstrijdfit af te leveren aan de technische staf.”
Trainers. Net als spelers komen ook de mensen uit de begeleiding van een club in de loop der tijd veel anderen tegen, zoals trainers. Een niet onbelangrijk gezelschap, voor welke club dan ook. Dat geldt ook voor Theo Heijltjes. Over zijn ervaringen met oefenmeesters laat hij het volgende noteren: ,,In de 15 jaar dat ik bij Weltania werkzaam ben, heb ik met vier hoofdtrainers gewerkt. Dat zijn Tayeb Labyed (4 jaar), Rob Ramaekers (7 jaar), Pascal Stofberg (3 jaar)en Sid Plum (1 jaar). Daarnaast wil ik absoluut Yugo Mecic, al die jaren de assistent-trainer, vermelden. De samenwerking met deze mannen is altijd goed geweest. Als ik aangaf om een spelers niet te laten spelen werd zo’n advies altijd opgevolgd. Trainers willen natuurlijk ook niet dat spelers opnieuw geblesseerd uitvallen en weer weken moeten herstellen. Van alle trainers steek je wel iets op. Niet zo zeer van wat de sportverzorging betreft, maar wel van de trainingsopbouw. Iedereen heeft toch zijn eigen manier van werken.”
Humeur. Spelers, trainers, supporters en bestuursleden zijn veelal nauw betrokken en leven mee met de sportieve prestaties van een team. Een heel normaal verschijnsel, bij elke voetbalclub, en in de sport in het algemeen, aanwezig, dus ook bij Weltania. Hoe zit het met de beleving van de sportmasseur van dienst? Theo Heijltjes: ,,Ik leef tijdens de wedstrijd mee met het team. Uiteraard, zou ik willen zeggen. Als we verliezen heb ik een rotavond. Als we winnen heb ik een goed gevoel. Wanneer ik vroeger met onze elftalleider Karel Simons (helaas overleden) van een gewonnen uitwedstrijd terug naar Welten reed vroeg ik hem altijd: Hoe voel je je nu? Geweldig!, riep hij dan. Zo’n gevoel heb ik ook bij een driepunter, destijds en ook nu nog.”
Het interview met onze gesprekspartner komt ten einde. Maar niet voordat Theo Heijltjes heeft aangegeven dat het zestiende seizoen Weltania er voor hem aan zit te komen. ,,Het contract voor de komende voetbaljaargang is alweer getekend”, aldus Theo, die afsluit met: ,,Daarna zien we verder. We bekijken het elk jaar opnieuw.” Dat hij naar elders zal vertrekken ligt in ieder geval niet in de lijn der verwachting, zo denken wij.
Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno
