De documentaire de grootste dansvernieuwers van de twintigste eeuw van zo dichtbij is te zien in het filmhuis de Spiegel

Vorig jaar markeerde het honderdste geboortejaar van de legendarische Amerikaanse choreograaf Merce Cunningham. Deze documentaire leidt je langs Cunninghams carrière met dertig jaar durf en ontdekking (1944–1972), van zijn begintijd als onsuccesvolle danser in het naoorlogse New York tot zijn doorbraak als een van de meest visionaire en invloedrijke choreografen ter wereld.

Een avant-gardist wilde hij niet genoemd worden, gewoon ‘danser’ volstond. Voor Merce Cunningham (1919-2009) was dansen simpelweg een kwestie van ‘mensen die op verschillende manieren bewegen’. En daar wilde de invloedrijke danser en choreograaf zelf geen betekenis aan verbinden, de interpretatie was aan de toeschouwer. Die talige terughoudendheid stond in scherp contrast met het grenzeloze onderzoek dat Cunningham zichzelf in zijn zeventig jaar durende loopbaan oplegde. Hij probeerde elementen uit klassieke en moderne dans te versmelten. En omdat hij vond dat iedere beweging van het menselijk lichaam in het dansen opgenomen kon worden, kon dus ook iedereen danser zijn.

Cunninghams radicale opvattingen en intense nieuwsgierigheid en de daaruit voortvloeiende zoektocht, worden in deze documentaire op inventieve wijze in woord en beeld gevat. Monologen van en interviews met Cunningham en de mensen met wie hij werkte, begeleiden een montage van archiefbeelden en dansfragmenten. Veelvuldig is ook componist John Cage te zien en te horen, in wie Cunningham een professioneel zielsverwant had gevonden.