Voetbaltrainer in hart en nieren Rick Rinkens Centrum Boys

 

 

We kwamen in gesprek met een man die het hoofdtrainerschap bij derdeklasser Centrum Boys combineert met de functie van trainer bij de U21 bij Fortuna Sittard. Een niet alledaagse combinatie en natuurlijke eentje die veel van een mens vergt. Maar de echte liefhebbers zien daarin geen probleem, eerder een uitdaging. Als iemand dan als één van zijn hobby’s ook nog het lezen van biografieën van voetbaltrainers noemt, weet je zeker dat je het met een liefhebber pur sang van doen hebt. Onze geïnterviewde heet Rick Rinkens, is 30 jaar, woont in Landgraaf, maar heeft ondanks zijn toch jeugdige leeftijd al heel wat ervaring als trainer.

 

 

De persoon Rick Rinkens. Voetbal is belangrijk, dat vinden velen van ons. ‘Die wichtigste Nebensache der Welt’, is een uitdrukking die we in dat verband vaak horen. Maar de mens achter de voetballer is minstens zo belangrijk, luidt ons standpunt. Daarom ook aan Rick Rinkens de vraag om zijn eigen persoontje eens te omschrijven. Hij blijkt er geen enkele moeite mee te hebben zichzelf neer te zetten, als hij zegt: ,,Nou Rick Rinkens is dus 30 jaar en woonachtig in Landgraaf. Als ik mezelf als persoon moet omschrijven is het eerste wat bij me opkomt: staat altijd klaar voor anderen. Ik ben een persoon die altijd anderen wil helpen. Hulp nodig met wat dan ook? Ja, bel Rick maar. Ik wil altijd wel de helpende hand toesteken. Daarnaast zou ik zeggen: ambitieus en leergierig. Ik ben nu voor het vierde jaar werkzaam binnen een BVO, momenteel bij het hoogste jeugdelftal. En dat zonder zelf betaald voetbal te hebben gespeeld. Dit is denk ik het klassieke voorbeeld van wat je kunt bereiken met ambitie en leergierigheid. Daarnaast zou ik willen zeggen dat ik een enorme drive heb. ‘Kan niet bestaat niet’ bij mij, zolang ik niet alles aan heb gedaan. Ik wil mezelf altijd in de spiegel aan kunnen kijken en kunnen zeggen dat ik er alles aan gedaan heb. Verder zou ik zeggen: betrouwbaar en collegiaal. Betrouwbaar, omdat ik altijd de persoon wil zijn waar anderen van op aan kunnen. Collegiaal, dan maak ik weer de koppeling naar de andere omschrijvingen, als dit op voetbalgebied samenvalt, komt er het woord collegiaal uit. Mijn collega’s kunnen altijd op me rekenen en bouwen.”

 

Trainersloopbaan.We hebben al aangegeven dat Rick Rinkens al heel wat ervaring als trainer heeft. Niemand weet beter waarin dat zijn grondslag vindt. We laten Rick weer zelf aan het woord. Hij steekt van wal: ,,Ik ben op m’n 15e begonnen als trainer van de C-jeugd bij vv Schaesberg. Hierna heb ik enkele jeugdelftallen van Heerlen Sport, Sporting Heerlen en Adveo/Schinnen gehad, in de leeftijdscategorieën A-B-C-D. Het trainersvak heeft me altijd geïnteresseerd, vanaf minuut één. Eenmaal bij Sporting Heerlen werd mij de kans geboden, door Roger Knarren, om bij het eerste ervaring op te doen als assistent. Daarop volgden drie jaren samen met Pedro Ricksen en een aantal maanden met Hans van Tussenbroek. In mijn laatste periode bij Sporting Heeren heb ik ook nog samen mogen werken met Jorrit Dacier. In dat jaar heb ik  de kans gekregen om de overstap te maken naar Roda JC. Hier heb ik Boldiszar Bodor geassisteerd bij de U16 en met enige regelmaat was ik assistent bij de U17 van Rene Trost. Na een jaar maakte ik de, zeer gevoelige liggende, overstap naar Fortuna Sittard, waar ik Gino Facenna ontmoette. De samenwerking met Gino staat nog steeds als een huis.”

 Leerschool .Rick Rinkens heeft dus met veel bekende namen op het trainingsveld gestaan en wedstijden begeleid. Dan rijst uiteraard de vraag van wie je het meeste opsteekt. Rick antwoordt: ,,Als ik terugkijk, van elke trainer heb ik mijn dingetjes meegepikt en ik ben die mensen nog steeds enorm dankbaar dat ze hun kennis met mij hebben willen delen. Laat ik één ding wel vooropstellen: niet alleen van de trainers heb ik veel opgestoken, ook van de staf. Daarmee bedoel ik de leiders, teammanagers, grensrechters, HJO, noem het maar op. Ook van hen heb ik de nodige dingen mee mogen nemen in mijn carrière. Deze mensen en stafleden zullen mij dan ook bijblijven en ik denk nog regelmatig terug aan de samenwerking die ik met ze had. Nu, met mijn samenwerking met Gino vallen alle puzzelstukjes op de plaats. De dingen die ik heb mogen meepikken van de trainers in het verleden hebben mij als jonge trainer gevormd en vooruitgeholpen om als 29-jarige voor de groep te kunnen staan van een derdeklasser.”

 

 Centrum Boys.Centrum Boys is een club die meestal bivakkeert tussen de derde en vierde klasse. We vragen onze gesprekspartner de club eens te typeren. Rick Rinkens vertelt: ,,Ik ben van mening dat Centrum Boys een geweldige club is om er te werken als trainer. Ik ben de club dankbaar dat ik de kans krijg als jonge trainer aan de slag te gaan, met zo’n groep nog wel, in de derde klasse. Bij Centrum Boys heb ik vanaf minuut één het gevoel gehad welkom te zijn en dat heb ik nu nog steeds. Binnen de club krijg je van iedereen blijken van waardering. Maar laten we eerlijk zijn: ik ben trainer, het zijn de vrijwilligers die de club dragen. Met mijn komst is er ook een nieuw bestuur gekomen dat echt flink aan de weg timmert. Het betreft dacht ik 13 mensen. Ja, dat is veel voor een kleine club als Centrum Boys, maar veel handen maken licht werk. Dit is ook een club die van ver kom. Men heeft goede jaren gekend in de tijden van Keijbeck. Nu die is weggevallen en moet de club proberen om een stabiele basis te krijgen. Ik moet zeggen, ik zit er nu in mijn tweede seizoen, maar elke week wordt progressie geboekt. De basis is er, maar moet alleen nog steviger en daar werken we nu met z’n allen aan. Ik ben blij dat ik mijn steentje kan bijdragen.”

Dan vervolgt Rick Rinkens, een vergelijking trekkend tussen de Boys en andere clubs in het amateurvoetbal, met: ,,Hoe Centrum Boys zich onderscheidt? Als ik naar mijn spelerslijst kijk, zie ik daar Facenna, Elberkani, Iggfa, Fetri Keijbeck, Parinussa, Roberts, Schuler, Leonora, Benahmed (zonder ook maar een iemand tekort te doen die ik nu niet noem), op staan. Dan valt je de mond wel even open. Dat zijn niet de minste voetballers, denk ik zo. Dat bewijzen ze trouwens ook wekelijks. Iedere speler binnen mijn selectie voegt iets kwalitatiefs toe. Eenieder binnen de selectie is ook bereid om dienend voor de ander te spelen, de acceptatie onder elkaar is groot. Kortom, ik kan trots zijn op pakweg een 20-koppige selectie. Doordat voor Centrum Boys iedere speler gelijk is en iedereen welkom is, zit er al een bepaald soort kwaliteit. Iedere speler wordt warm ontvangen en is welkom. Na de wedstrijd krijgt iedereen natuurlijk een kritische noot te horen van de supporters in de kantine. En ja, ook ik uiteraard. Doordat er wederzijds respect is, is dat goed te verhapstukken. Wat dan ook nog een enorm pluspunt vormt, is het gegeven dat bij uitwedstrijden supporters ook in groten getale komen opdagen. Volgens mij, als we een wedstrijd in Groningen spelen, zijn ze er nog….. Dat zie je toch niet overal, of wel soms? Dan kom ik bij het laatste punt waarin de club zich onderscheidt en dat is de binding die de mensen in de buurt hebben met de club.”

Doelstelling Centrum Boys in 3B.Tot nu toe heeft Centrum Boys een prima start van de voetbaljaargang 2020-2021 achter de rug. In de beker ging het prima en bij het ter perse gaan van dit artikel was in de eerste drie duels in de competitie de volle buit behaald. Natuurlijk rijst dan de vraag wat de ambities van de club zijn en wie Rick Rinkens in 3B tot de kanshebbers rekent. Hij reageert bescheiden, met: ,,Als ik een positie op de ranglijst moet koppelen aan de prestaties van m’n team dan zeg ik top vijf. De groep is gretig, we trainen goed en werken hard. Ik vind dat de ploeg vooral als collectief sterker is geworden. Ik heb Badre Kotbani moeten uitzwaaien. Hij heeft voor een andere stap gekozen in zijn carrière. Daartegenover mochten we enkele nieuwelingen verwelkomen. Met het aantrekken van Mo Elberkani, Hicham Iggfa en Luciano Mager hebben we de groep een kwaliteitsinjectie kunnen geven. We zijn sterker geworden in de breedte, maar het allerbelangrijkste wat ik hierboven ook heb genoemd is het sterke(r) collectief. Naast de injectie op het veld heb ik ook ervoor kunnen zorgen dat de staf verder is uitgebreid. Over het totaalplaatje van dit moment kan ik zeggen dat het prima staat en ik er als trainer trots op ben. Ik ben van mening dat in de derde klasse iedereen aan elkaar gewaagd is. De tegenstander die op zondag tegenover ons staat zal, 100% zeker weten, een hele zware middag tegemoet gaan. Dan kijk ik behalve naar het voetbal ook naar inzet, strijdlust en passie waarmee onze ploeg kan spelen. Ik wil als trainer dat mijn ploeg met onvoorwaardelijke inzet speelt, passie en plezier in het spelletje uitstraalt. Laten we eerlijk zijn, dat staat voorop. Spelers werken overdag hard, iedereen in zijn eigen functie. Dan zijn die vier momenten die ik met ze heb per week een uitlaatklep. Dan vind ik ook dat spelers plezier moeten uitstralen. Ik ben van mening dat als die passie voor ‘t spelletje en plezier er zijn, dan zullen de resultaten ook komen. Maar andersom geldt natuurlijk hetzelfde: geen plezier en passie, dan ook geen resultaat. Zoals gezegd, ik denk dat de ploegen in deze klasse aan elkaar gewaagd zijn. Ik verwacht Alfa Sport weer hoog in het klassement, alsook SVC’2000 en Langeberg. SHH is een ploeg waarvan ik ook onder de indruk ben, zij spelen fris voetbal. Het wordt dringen geblazen bovenin. Dit is zo’n typische klasse waarin iedereen van iedereen kan winnen en verliezen. Ook worden er toch redelijk wat derby’s gespeeld. Je weet dat in dat soort duels trots en eer voorop staan en het voetbal op een tweede plaats komt.”

Toekomst Rick Rinkens.Trainers zijn passanten. Dat weet elke voetballiefhebber. Na een paar jaartjes wordt het voor club én trainer vaak tijd om voor wat anders te gaan. Nieuw bloed voor de groep is het credo voor de club, een nieuwe club de volgende uitdaging voor de oefenmeester in  kwestie. Hoe zit het Rick Rinkens. Hij blijkt er nog niet helemaal uit te zijn voor komend seizoen, getuige: ,,Ik ga nu mijn tweede jaar in bij de club en heb het ontzettend naar mijn zin. Ik ga in de komende periode samen met het bestuur om de tafel om te kijken welke ideeën men heeft wat betreft het technische gedeelte. Kijk ik naar de groep, of we de voetbalvisie van de club moeten bijstellen etc., dan zal ik moeten bezien of ik mezelf de juiste persoon vind. Zoals ik er nu in sta zeg ik verlengen en het werk waar we mee bezig zijn voortzetten. Met als uiteindelijke doel van Centrum Boys een stabiele club maken die bovenin de derde klasse mee kan draaien. Maar voetbal is en blijft voetbal, het kan morgen zo maar anders zijn. De gesprekken zullen zo meteen de doorslag geven.”

 Hoogte- en dieptepunten. We maken het allemaal mee, hoogte- en dieptepunten. In het leven, in de sport, waar dan ook. Dat is niet anders voor Rick Rinkens. Hij verhaalt over zijn eigen ervaringen op dat gebied, om te beginnen met de woorden: ,,Als ik terugdenk aan die momenten, in mijn prille maar toch al rijkelijk gevulde carrière, kan ik maar één ding zeggen: de promotie met Sporting Heerlen naar de eerste klasse via de nacompetitie. Op dat moment was ik werkzaam als assistent van Pedro Ricksen. Ik herinner me die wedstrijd nog goed, als de dag van gisteren. Het was bloedheet. Spanning bij iedereen, van vrijwilligers tot trainers en tot de pupil van de week. Als we het over wedstrijden hebben waar alles in zat, was dit echt wel dé wedstrijd: 120 minuten voetbal, veel goals, eigen doelpunt, rode kaart, strijd en een strafschoppenserie. Rik van Winkelhof pakte daarbij zijn tweede strafschop van de middag en Stefan Frank mocht de winnende maken van 11 meter. Op het moment dat die bal het net raakte was er zo’n euforie…. Geweldig!”

Dan vervolgt Rick Rinkens over de andere kant van de medaille met: ,,Maar we weten we dat hoogte- en dieptepunten dicht bij elkaar liggen. Na een seizoen in de eerste klasse gespeeld te hebben zijn we gedegradeerd. Dan begin je een nieuw seizoen hoopvol in de tweede klasse, weer samen met Pedro. Die hoop werd snel weggevaagd en het werd een seizoen waarin we tegen degradatie moesten knokken. Vlak na de winterstop nam de club afscheid van de hoofdtrainer en op dat moment kwam ik voor de groep te staan. Wel met de mededeling dat ik op korte termijn iemand in m’n rug kreeg als steun. Dat werd Hans van Tussenbroek. We hebben toen gevochten voor wat we waard waren, met als hoogst haalbare een beslissingsreeks en de nacompetitie. Een hoop wedstrijden in zo’n korte tijd bleek te veel van het goede. Dat deed ons toen de das om. Dan kom je in de finale vv Sittard tegen met een Fetri en Villareal die top draaiden. Degradatie naar de derde klasse was een feit. Gelukkig heb ik nu Fetri en Villareal in mijn elftal bij Centrum Boys.”

 Fortuna Sittard versus Centrum Boys.Rick Rinkens is naast hoofdtrainer actief bij Fortuna Sittard, waar hij samen met Gino Facenna de U21 runt. Te veel hooi op de vork? Wij als redactie vermoeden het, maar Rick ziet dat anders. Zij verhaal over Fortuna, Gino Facenna en de Boys: ,,Ik ben tweeëneenhalf jaar geleden binnengerold bij Fortuna. Na enkele maanden maakte ik kennis met Gino Facenna. Vanaf het eerste moment klikte het tussen ons. We beginnen nu aan ons derde jaar samen voor de groep. Het is fijn om met zo’n hoofdtrainer samen te werken. Door zo’n lange tijd samen te werken, weten wat we aan elkaar hebben. We hoeven elkaar maar aan te kijken en we weten wat we bedoelen. We vullen elkaar aan, op én naast het veld. Tevens leren we elke dag van elkaar, we houden elkaar scherp om zo optimaal mogelijk te presteren. We verwachten dit van onze spelers, dan mogen de spelers dit ook van ons verwachten.  Want de U21 is de laatste horde die ze moeten nemen naar het eerste en daar proberen we ze zo goed mogelijk op voor te bereiden. Tja, maak ik die koppeling naar Centrum Boys, daar is Gino één van de spelers. We zijn beide professioneel genoeg om die dingen gescheiden te houden. Ook de wisseling van rolverdeling overigens. Het respect naar elkaar is dermate groot dat dit goed verloopt. Bij Fortuna train ik van 15 tot 17 uur. Dan kan ik meteen door naar Centrum Boys. Dat valt gemakkelijk te combineren. De weekenden staan bij mij vrij vol. Zaterdag Fortuna en zondag Centrum Boys. Ik denk dat het de wens van iedere liefhebber is om zo vaak op het veld te staan.”

 

Adem halen en tot slot.Hoewel dus gefascineerd en bezield bezig met voetbal vertelt Rick ons toch ook af en toe wat afleiding nodig te hebben. Het lezen van boeken hebben we al genoemd, een wandeling met de hond komt erbij. Ook tijd om leuke dingen te doen komt in zijn opsomming voor. Kortom, ook iemand zoals Rick, voetbaltrainer in hart en nieren heeft tijd nodig om even terug te schakelen. Hij komt in dat verband tenslotte te spreken over zaken die hij wel en niet kan beïnvloeden. Zijn afsluiting: ,,Het moeilijkste aan het vak trainer is wel dat je de spelers op een bepaald punt moet loslaten. Ik bedoel als ze het veld in gaan. Mijn invloed is dan beperkt. Je kunt de spelers kneden en smeden, maar als de fluit gaan, dan kun je enkel nog coachen in de hoop dat ze het oppikken. Of je kunt wissels toepassen. Misschien in de rust, in die 15 minuten, iets rechtzetten, of voor de wedstrijd nog de puntjes op de i. Maar de overige 90 minuten heb je beperkte invloed. Wat ik wel nog een puntje vind is dat heel veel mensen roepen dat de mentaliteit veranderd is. ‘Vroeger was alles beter’ hoor je dan. Ja klopt, dat is misschien ook zo, maar dat weet ik niet. Wat ik wel weet is dat je als trainer met de tijd mee moet gaan. Hoe ga je met de dingen om als je spelers zeggen: ik moet met de vrouw of het gezin op pad op zondag of ik kan niet trainen want ik moet in de zaal spelen. Die dingen veranderen lukt ons als trainer niet. Het is de tijd waarin we leven, denk ik. Hoe ik er tegenaan kijk is dat je daar als trainer geen invloed op hebt. Je kunt wel aan het begin van het seizoen bijvoorbeeld je standpunten kenbaar maken. Ik train bijvoorbeeld niet op een zondag bij een afgelasting. Ik laat de spelers vrij om die zondag samen met hun gezin te zijn. Het gezin is in mijn ogen de drijfveer achter de spelers. Tijd met het gezin is ook belangrijk!. Voetbal is zeker nog belangrijk in ieders leven, anders speelden ze het spelletje niet. We leven nu in een tijd waarin werk en gezin een andere rol zijn gaan spelen in de samenleving. Als trainer moet je hier mee om leren gaan en erop  inspelen.”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno

Geef een reactie