Simon Eurlings, kind van Weltania: ,,Voetballen met mijn vrienden vind ik het allerleukst”  

Zelf voetbalt hij al heel lang, een kwart eeuw ongeveer, korte onderbrekingen daargelaten, voor Weltania. Ook zijn broers Anton en Viktor en waren er actief. Vader is voorzitter geweest, moeder en zus waren als vrijwilligster actief in de kantine. Kind van de club dus, in meerdere opzichten. We gingen in conclaaf met Simon Eurlings, bijna 32, hij is van 11 december 1988, uit Heerlen.

Om te beginnen, niet alles in het leven zit mee. In 2020 hebben meer mensen zich geconfronteerd gezien met het gegeven dat een huwelijk als gevolg van Corona zodanige beperkingen opgelegd zou krijgen dat het beter leek om het maar uit te stellen. Dat geldt ook voor Simon Eurlings en zijn lief Daina. Afgelopen mei wilden ze in Zuid-Spanje in het huwelijksbootjes treden, als, aldus Simon: ,,Er niet een zeker virus zou zijn komen rondwaren. Hopelijk kan het volgend jaar augustus wel door gaan.” Alles komt goed, denken wij als redactie. Iets moois om naar uit te kijken is onze volgende gedachte.

Voetballer. We hebben al beschreven dat Simon Eurlings als kind van Weltania kan worden geduid. Dat zien we toch goed, of niet soms? Simon: ,, Als je er als klein jongetje begonnen bent met voetballen en dat vervolgens tot je 31^e met een aantal tussenpauzes doet, kun je dat natuurlijk moeilijk weerspreken. Ik heb alle jeugdteams doorlopen, ben jeugdtrainer geweest en heb jarenlang wedstrijden gefloten voor de club. Er zijn ook jaren geweest dat ik op zaterdagmorgen een wedstrijd floot, in de middag speelde met de A, op zondag speelde bij het tweede en vervolgens op de bank zat bij het eerste. Dat was misschien wat veel van het goede, maar destijds vond ik dat geweldig. De naam Weltania gaat mij zeker aan het hart, maar sommige mensen hebben dat ook wel eens moeilijk gemaakt. Daardoor ben ik ook gestopt met vrijwilligerswerk. Ik ben de laatste keer vooral terug gekomen om met mijn vrienden te voetballen, want vooral het sociale gebeuren binnen de groep miste ik. Even terug naar het begin: als ik mijn zwemdiploma A haalde, mocht ik gaan voetballen. Dat wilde ik dan ook zo snel mogelijk doen, een goede zwemmer ben ik er overigens niet van geworden. Volgens mij was ik 6 toen ik begon bij de F1. Mijn broertjes zijn mijn maatjes met wie ik vaak logischerwijs naar de training ging. Anton is een stukje jonger, maar Viktor en ik schelen niet veel en we speelden soms ook in hetzelfde team. Verder zat ik in de jeugdteams veelal met jongens uit mijn klas van basisschool St. Martinus. Dus ook op het schoolplein werd gevoetbald als dat tenminste mocht van de docenten.”

De persoon Simon Eurlings. Als je met iemand in gesprek bent, probeer je in de regel een inschatting te maken over met wie je eigenlijk van doen hebt. Anders geformuleerd: wat voor een persoon is de iemand die tegenover je zit of staat. Waarschijnlijk doen we dat allemaal, niet altijd wellicht, maar toch regelmatig. In het geval van Simon Eurlings stellen we de vraag rechtstreeks aan de persoon zelve. Hij antwoordt: ,,Ik denk dat mensen mij zien als een sociaal en spontaan persoon, die altijd wel in is voor een lolletje. Daarnaast zoek of faciliteer ik graag de verbinding tussen mensen en zit ik vol ideeën. Dat ik (hij glimlacht; red.) ietwat chaotisch ben en blijf ratelen als ik enthousiast ben, moeten mensen dan maar voor lief nemen.”

Doordeweeks. In het dagelijks leven staat Simon Eurlings op eigen benen. Zijn verhaal: ,,Ik richt me op dit moment op het opzetten van een eigen bedrijf. Het begon allemaal als een grote grap met een instagram account @demoestuinman, maar dat ging zo rap en goed dat er allerlei mooie gesprekken en ideeën uit voortkwamen. Ik wil mij vooral richten op vergroening in steden en de bewustwording dat we zorgvuldig om moeten gaan met de enige aarde die we hebben. Om een voorbeeldje te noemen: ik ga samenwerken met ‘my climate action’, om basisschoolkinderen op een leuke manier te onderwijzen over bijvoorbeeld het klimaat en biodiversiteit. De onlangs uitgekomen documentaire van David Attenborough sluit daar naadloos op aan.”

Jeugdtrainers. We keren weer terug naar de sport en komen tot de vraag met welke trainers Simon in zijn jeugd in aanraking kwam en hoe hij daar op terugkijkt. Simon steekt van wal: ,,Eigenlijk heb ik in alle jeugdteams gespeeld, maar volgens mij heb ik de A officieel overgeslagen. Als je in de jeugd bij Weltania gespeeld hebt kun je naar mijn mening niet om twee mensen heen: Hub Roumans, die ook de materialen verzorgde, en natuurlijk Jan Aelmans. Met Jan heb ik echt ontzettend leuke en leerzame jaren meegemaakt. Maar ook pittige discussies. Jan droomde voetbal en je kon daar altijd met hem over in gesprek. Als je van Jan een 6,5 kreeg na een wedstrijd, dan wist je: Ik heb echt een wereldpot gespeeld. Ook de etentjes in Aken bij de Griek waren legendarisch. Terugkijkend, ik heb best wel wat trainers gehad, al is er bij Weltania niet heel veel verloop geweest door de jaren heen. De een zit meer op het sociale vlak, de ander meer op het voetballende. Natuurlijk klik je met de een wat meer dan met de ander, maar over het algemeen heb ik weinig te klagen gehad.”

De hoofdmacht. Ook nu nog staat de naam Simon Eurlings in de regel op het wedstrijdformulier als de hoofdmacht van Weltania ergens in de regio de strijd aanbindt met een opponent. Wanneer kwam Simon Eurlings in de hoofdmacht terecht en hoe ging dat, vragen wij ons af. De speler zelf verhaalt: ,,Ik debuteerde net voor mijn 16^e verjaardag in het eerste elftal, onder Paul Janssen. Dat is de laatste trainer die tussentijds weg ging of moest bij Weltania. Vervolgens kwam Tayeb Labyed en zat ik na de winterstop geregeld bij de selectie. Met Tayeb streden we vijf jaar om het kampioenschap, maar het was ons niet gegeven. Vervolgens kwam Rob Ramaekers en werden we gelijk kampioen. Toch wel erg sneu voor Tayeb, want het was hem echt gegund. Na het kampioenschap heb ik de overstap gemaakt naar SV Langeberg en vervolgens FC Kerkrade West. Daarna weer een paar jaar terug naar Weltania en toen nog een jaartje RKHBS. Uiteindelijk ben ik weer bij Weltania gaan voetballen. Het was leuk om bij wat andere clubs een kijkje in de keuken te hebben, maar zoals gezegd, was het met mijn vrienden het allerleukst. Daarom mijn terugkeer in Welten. In de loop der jaren heb ik naast de  reeds genoemden getraind onder Nico Perez, Jung Roemgens, Mike Zwartjes, Pascal Stofberg en nu dan Sid Plum. Ik denk dat we met Sid een goede trainer hebben die de balans tussen het voetballende en het sociale goed te pakken heeft.”

Hoogte- en dieptepunten

Simon heeft al verteld dat hij met de hoofdmacht onder Rob Ramaekers kampioen werd. Dat ervaart hij ook nu nog als hoogtepunt uit zijn loopbaan als voetballer. Vooral ook omdat men er zo lang op moest wachten, anders gezegd er zo lang voor moest vechten. Bovendien speelde hij destijds ook met zijn broers in de hoofdmacht en zoiets moet je koesteren natuurlijk. ,,Zou ik nog steeds leuk vinden om dat uiteindelijk nog eens te doen”, zegt Simon. Er zijn meer kampioenschappen geweest, maar die gingen toch iets makkelijker. Uiteraard zijn er ook mindere momenten geweest, in de vorm van degradaties. Die laten we hier verder buiten beschouwing.

Familie, clubliefde en Roda JC. De familie Eurlings is Weltania-minded, zonder meer. Vader is voorzitter geweest, broers voetbalden er, moeder en zus werkten als vrijwilligster. Toch gaat niet alles over rozen. Simon weer: ,,Een flink aantal jaren terug, maar dat is nu wel anders. Mijn vader was inderdaad voorzitter, mijn moeder en zus hielpen veel in de kantine en ook mijn broers deden als jeugdtrainer of scheidsrechter mee. Als je dat jaren onbaatzuchtig doet en vervolgens gebeuren er onverklaarbare zaken, dan is het in het kader van ‘wel goed maar niet gek’ beter om afscheid te nemen. Mijn broers voetballen nu beide in vriendenteams bij RKSVB en Minor. Er wordt uiteraard genoeg over voetbal gepraat, althans sinds dit jaar gelukkig weer. We hebben samen een paar seizoenkaarten van Roda JC en daar lijkt eindelijk de goede weg weer ingeslagen.”

Favorieten en degradatiekandidaten.We vragen Simon wie in het seizoen 2020-2021 als favoriet voor de titel in 3A ziet. Hij windt er, zelfverzekerd als hij is, geen doekjes om en stelt onomwonden: ,,Dat zijn Weltania en daarnaast Heksenberg-NEC en KVC Oranje. En dat is meteen het gekke van deze competitie, die staan niet bovenaan nu. Iedereen kan van iedereen winnen. Ondanks dat we niet de beste start hebben gehad, moeten we mee kunnen doen om een periode. Wijzelf kunnen het iedereen lastig maken, inclusief onszelf. Als we elke wedstrijd alles geven heb ik er alle vertrouwen in.”. Gevraagd naar de ploegen die volgens hem in de problemen gaan komen, is hij wat minder expliciet. Hij zegt: ,,Daar is echt nog geen pijl op te trekken. Vorig jaar konden de onderste ploegen de punten trouwens gratis bij ons komen ophalen. We hebben ons voorgenomen om dat niet meer te laten gebeuren.”

Plantenbieb in Maankwartier . Het zal de meesten van ons niet zijn ontgaan. Het Maankwartier in Heerlen beschikt sinds enige tijd over een echte Plantenbieb. Man achter het initiatief is onze gesprekspartner. Niet alledaags zoiets. Reden genoeg om Simon eens te interviewen over hoe dat zo is gekomen. Uitleg volgt: ,,Dat klopt haha. Het is ontstaan uit die nieuwe ‘corona hobby’ moestuinieren. In het begin deed ik maar wat, waardoor ik veel te veel plantjes had. Die wilde ik niet weggooien. Weggeven leek me leuk. Ik zag via @demoestuinman op instagram een aantal keer zo’n bieb voorbij komen en dacht: ‘Waarom niet in Heerlen?’ Dat liep zo goed dat zo’n beetje alle regionale media wel is langs gekomen en ik nu bijvoorbeeld elke vrijdag op RTV parkstad een tip geef over moestuinieren, mét eigen jingle. Ik heb mensen gesproken die speciaal vanuit Vaals langs de bieb kwamen, lachen toch? Het leuke van zo’n initiatief is dat het maatschappelijk ook echt iets moois brengt. Mensen die elkaar normaal gesproken nooit zouden hebben ontmoet, staan nu hun passie te delen met elkaar. Daar kan ik wel van genieten.”

Hobby’s en premies . Simon vertelt ons dat hij naast het voetbal en de moestuin nog graag tijd besteedt aan reizen en fitness en dat hij tegenwoordig bordspelletjes met vrienden speelt. Dan, met een kwinkslag, stellen we hem, om af te sluiten, de vraag of hij met de wedstrijdpremies bij Weltania zijn andere hobby kan bekostigen. De reactie is ad rem: ,,Oh, beide hobby’s kosten vooral geld, maar als we met Weltania genoeg winnen en ik hoor dat soort gesprekken bij de bieb is me dat meer waard!”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno