Het bleken mensen zoals jij en ik’ Klaas Gerard 16 

Foto’s vluchtelingenwerk.nl

De eerste keer dat Klaas Gerard de crisisopvang in Leeuwarden bezocht, was hij daar om wat interviews voor zijn profielwerkstuk af te nemen. In plaats daarvan stak hij zijn handen uit de mouwen. Nu gaat Klaas bijna elke dag na school langs in de crisisnoodopvanglocatie.

Aan het werk gezet

‘Mijn klasgenoten en ik waren erbij op de dag dat de Syrische vluchtelingen in Harlingen aankwamen. Omdat het zo druk en hectisch was, werden we aan het werk gezet. Eerst moesten er praktische dingen gebeuren: dekens en kussen klaarleggen, tandenborstels uitdelen, dat soort werk.’

Ander beeld van vluchtelingen

‘Voordat ik bij het opvangcentrum was geweest, had ik een heel ander beeld van vluchtelingen. Ik verwachtte mannen in jurken. Maar het bleken mensen zoals jij en ik, en ooit hadden ze hetzelfde soort leven.’

Broodje eten

‘Ik ontmoette een jongen van zestien, Anas. Hij vertelde hoe hij uit Syrië vertrok. Hij stapte in Turkije op een bootje. Halverwege zonk de boot. De helft van de opvarenden is verdronken, maar hij, zijn moeder, broer en zus hebben het overleefd. Ik neem Anas regelmatig mee de stad in om ergens een broodje te eten: even weg uit de opvang. Anas is heel spontaan en heeft heel veel humor. Dat zou je niet verwachten van iemand die in zo’n situatie zit. Hij ziet het positieve, daar kunnen wij Nederlanders wat van leren.’

Een gezicht, een naam, een verhaal

“Mijn klasgenoten en vrienden reageren wisselend. Sommigen zeggen: “Wat moet je daar eigenlijk? Laten ze het lekker zelf uitzoeken.” Anderen vinden het juist goed. Ik vind het prima dat mensen een andere mening hebben over Syrische vluchtelingen, maar ik stel wel voor dat ze eens bij een opvang gaan kijken. Mensen zijn bang om erin meegesleurd worden. Maar het is juist heel waardevol. Als je met de vluchtelingen praat, krijgen ze ineens een gezicht, een naam en een verhaal.’

http://www.vluchtelingenwerk.nl/