Kawtar Ait Omar: dromen van voetbal in de eredivisie en voor Marokko

Nog maar 16 lentes jong, studente aan het Trevianum College Havo 4, een hele toekomst vóór zich, in het gewone leven én in het voetbal. We hebben het over een jonge dame, genaamd Kawtar Ait Omar. Het voetbal is haar als het ware met de paplepel ingegoten en ze heeft behoorlijk wat ambitie, zo blijkt uit haar verhaal.

Van vader op dochter. We beginnen met de vraag hoe het idee ontstond om te gaan voetballen. Onze gesprekspartner antwoordt: ,,Ik voetbalde van kleins af aan altijd al met mijn vader, buiten op een veldje en ging altijd mee naar zijn wedstrijden kijken bij Huls en Kakertse Boys. Daar mocht ik ook vaak pupil van de week zijn, ook al hadden ze geen jeugd. Mijn vader zag toen al dat ik talent had. Dat leidde ertoe dat ik op mijn 7^e  werd aangemeld en kon beginnen met voetballen in clubverband. Dat was bij Bekkerveld, in de F6. Mijn vader Brahim was de trainer.”

Brahim Ait Omar, geen onbekende in voetballend Parkstad, zag dus al snel dat hij een dochter had begiftigd met veel voetbaltalent. Op haar 9^e maakt Kawtar de overstap naar Sporting Heerlen, aanvankelijk bij de E3. Binnen de kortste keren kwam zij terecht in de E1, een team dat speelde in de hoofdklasse. Vervolgens op het grotere veld in de D1, eveneens in de hoofdklasse, waarin aan het einde van de competitie een alleszins verdienstelijke derde plek werd veroverd. Het seizoen erop ‘schopte’ zij het tot aanvoerster en dat tussen alles jongens, mede ook omdat haar trainer Michel Heutz haar potentie onderkende. Het resultaat was ernaar. Het team werd kampioen in de hoofdklasse, terwijl in de KNVB-beker voor de provincie Limburg een zeer mooie tweede plek werd behaald. Alleen het doelsaldo voorkwam dat de hoofdprijs in ontvangst mocht worden genomen.

Terug naar af. Wanneer je in het spel Monopoly de kaart met ‘Terug naar af’ trekt, is dat niet altijd een vooruitgang. In het voetballeven van Kawtar ligt dat anders. Zij ging terug naar Bekkerveld, maar dat geschiedde wel op advies van de KNVB én het betekende ook weer een stapje hogerop. Met de C1 van de blauw-witte zebra’s kwam zij namelijk uit in de derde divisie. ,,Mijn doel was om in Nederland de top te halen, toen al”, aldus Kawtar, die vervolgt met: ,,Ik heb natuurlijk eerst een proeftraining gehad bij Bekkerveld, waar trainer Hans Schrijnemakers het toen gelukkig in mij zag zitten als een opbouwende rechtsback. Om als meisje op hoog niveau tussen de jongens te kunnen voetballen maakte me trouwens best trots.”

Buitenland. Een nieuwe stap in het voetbalbestaan van onze geïnterviewde betrof een uitje naar Duistland, om precies te zijn Alemmania Aachen. Bij de geel-zwarten moest Kawtar wennen, getuige: ,, Het  eerste seizoen was inderdaad vooral veel wennen. In Duistland heerst een heel andere voetbalcultuur. Bovendien was ik daar natuurlijk ook de jongste, als 14-jarige bij de U17, zoals dat bij onze oosterburen heet. Het tweede (afgelopen) seizoen was ik echter al een van de kartrekkers in het team en een van de uitblinkers. In Duitsland is er ook bij mij meer aandacht besteed aan het fysieke. In Duitsland is dat ook meer van belang als het om voetbal gaat. Het waren 2  leerzame jaren, onder leiding van trainer Dino Schacht. Hij heeft mij op meerdere posities neergezet, voorin en in het midden waar ik uiteindelijk veel aan heb gehad. Daardoor kan ik nu op meerdere posities uit de voeten, voorin en op het middenveld. Maar de nummer 10-positie heeft mijn voorkeur.”

 Marokko. Het uitstapje naar Duitsland heeft Kawtar Ait Omar geen windeieren gelegd. Wij laten haar zelf aan woord. Haar relaas: ,,Met Marokko O20 heb ik twee maanden geleden mijn eerste oefeninterland gespeeld. Dat was tegen Gabon, we wonnen met 7-1 en ik mocht een penalty benutten. Dat is best lekker. Trouwens, eerder kwam ik ook voor vertegenwoordigende teams in Nederland uit, zij het net niet op het allerhoogste level. Met de O13 wonnen met district Zuid van de districten West en Noord-Oost, waardoor we in Nederland eerste werden. Vanaf mijn 11^e maakt heb ik aan het JPN-jeugdplan Nederland meegedaan. Toen ik bij de O15 voetbalde, kwam ik bij de laatste 22 voor het nationale elftal, net niet genoeg om bij de definitieve selectie te geraken. Ik kwam wel terecht op de reservelijst, maar tot een officiële interland is het dus net niet gekomen. Jammer, maar het blijven allemaal mooie herinneringen.”

 Komend seizoen. Als het voetbal weer van start gaat zal Kawtar Ait Omar deel uitmaken van de beloften van vv Alkmaar. De hoofdmacht van die club is actief in  de eredivisie, op het hoogste niveau in Nederland dus. Denkt Kawtar dat niveau aan te kunnen? Haar reactie: ,,Voetballen als prof in de eredivisie en als international voor Marokko, dat zijn mijn dromen. Ik ben nog jong en heb een goed gevoel bij vv Alkmaar. Ik denk dat die mensen mij klaar zulle stomen voor de eredivisie. Ik heb daar zeker veel vertrouwen in en ik ben super gemotiveerd om via de beloften uiteindelijk een vaste waarde bij de hoofdmacht  te kunnen worden. En, wie weet wat Marokko mij nog gaat brengen. Tot nu toe is Marokko een hele leuke, rijke, ervaring, hetgeen ik in het begin niet echt had verwacht. Inmiddels bevalt het prima. En trouwens, sportief gezien is er perspectief. We kunnen ons namelijk nog kwalificeren voor het WK O17 in India. Als gevolg van de nu voortwoekerende pandemie is dat WK helaas verplaatst naar februari 2021. Maar het is natuurlijk wel iets waar ik zeer naar uitkijk.” Kawtar heeft er wat voor over om haar doelen te halen. Zij gaat verhuizen naar Leiden, waar zij gaat inwonen bij familie. Dat alles om te kunnen voetballen en studeren in Alkmaar.

Trainers. Hoewel Kawtar dus pas 16 jaar is, heeft zij inmiddels al geacteerd onder veel trainers. Een waslijst aan namen zou je kunnen zeggen. We noemen hier haar vader Brahim, Michel Heutz, Ronald Smeets, Hans Schrijnemakers, Dino Schacht en Lisa bij Alemannia Aachen, bij de KNVB Kaatje Jansen, André Koolhof, Marc Piron en Mark van den Brok. Deze mensen zijn tot nu toe allemaal op haar voetbalpad gekomen. En dan hebben nog Danny Mommertz, techniektrainer, over wie zij zegt: ,,Michel Heutz heeft mij destijds bij Sporting Heerlen geadviseerd techniektraining te gaan volgen, omdat hij zag dat ik me snel ontwikkelde in de periode dat hij trainer van mij was. Ik heb door de techniektrainingen van Michel Mommertz veel zelfvertrouwen gecreëerd in mijn acties waardoor ik ook meer lef kreeg.”

Voetbalschool en hartekreet. Kawtar heeft ons al verteld dat zij veel heeft opgestoken van de trainers die zij in haar nog prille leven is tegengekomen. Maar alles voor zichzelf behouden is niet aan haar besteed. Nu al ondersteunt zij Michel Mommertz, door in Kerkrade op zondag techniektrainingen aan jeugd te geven, natuurlijk ook een beetje om haar financiële positie wat te verstevigen. Daarnaast is zij bezig met een voetbalschool, genaamd RoKa, oftewel de Roodenburg Kawtar Soccer Academy. Haar doel daarbij: ,,De jeugd stimuleren om te voetballen en een hoger niveau te bereiken.”

Tenslotte heeft Kawtar nog een soort hartekreet voor ons als zij ons in haar gedachten meeneemt: ,,Ik vind het heel erg jammer dat we in Limburg geen eredivisieclub voor de vrouwen hebben. Er is meer dan genoeg talent in onze provincie. Maar die speelsters moeten nu uitwijken naar Duitsland, zoals ik, of naar elders in ons land. Doen ze dat niet blijven ze verborgen onder de radar, in het amateurvoetbal. Ik hoop echt dat onze eredivisieclubs dit willen oppakken voor de toekomst van het vrouwenvoetbal in Limburg.”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno