Ramon Meessen , trainer RKVV Voerendaal Terug waar het ooit begon

Hij begon op jonge leeftijd met voetbal op Sportpark De Joffer, bij RKVV Voerendaal dus. Hij doorliep er als speler de hele jeugdopleiding, ging naar Minor en vooral ook SCKR, vierde bij die laatste club successen. Vervolgens werd hij trainer. SCKR en Schimmert kwamen op zijn pad, ook bij die clubs kende hij succes. Inmiddels is hij sinds 2016 terug op zijn oude nest, daar waar het ooit begon. Hij is nu bezig aan zijn vijfde seizoen als hoofdtrainer. De toekomst zal leren of hij in Voerendaal blijft. We spraken met Ramon Meessen, hoofdtrainer van de plaatselijke voetbaltrots. 

 

Wie is Ramon Meessen?

Ramon Meessen is van 29 april 1972, geboren in Heerlen, woonachtig in Voerendaal en in het dagelijks leven coördinator ITD bij de Open Universiteit in zijn geboorteplaats. Hij is trotse papa van zoon Ebbe (12) en dochter Mette (10). Beide kinderen zijn fervent voetballiefhebber, zo vertelt hij ons, en lid van Voerendaal. De appel valt dus ook in dit geval niet ver van de boom. We vragen Ramon zichzelf een als mens te omschrijven. Hij reageert: ,,Ik ben een sociaal persoon, iemand die graag onder de mensen is. Verder ben ik een trotse vader die erg geniet van het opgroeien van zijn beide kinderen. We vormen samen een hecht gezin, waarbij voetbal een heel prominente plaats inneemt. Ik ben zelf voor een groot deel op het voetbalveld opgegroeid en voor mijn kinderen geldt nu eigenlijk precies hetzelfde.”

De voetballer en zijn wel en wee

De voetballoopbaan van onze gesprekspartner beperkt zich tot drie clubs, waarmee maar vermeld wil zijn dat we het van doen hebben met een clubgetrouw iemand, in ieder geval niet zo’n speler die voor een paar tientjes meer of minder van club naar club hopt. De voetbalploegen die Ramon Meessen als speler heeft aangedaan heten Voerendaal, Minor (2 jaar) en SCKR uit Ransdaal, één van de voorlopers van het huidige vv Hellas, waar hij 8 jaar speelde. Ook hij maakte hoogte- en dieptepunten mee in zijn voetballeven. Desgevraagd: ,,Hoogtepunten zijn uiteraard het halen van (periode)titels en het samen vieren van overwinningen. Maar zeker ook de kameraadschap in de kleedkamer, die er is bij hechte teams. Met veel jongens uit mijn actieve periode bij SCKR spreek ik nu nog met regelmaat. Een mooie persoonlijke herinnering is mijn basisdebuut op 16-jarige leeftijd in de 1e Klasse bij de wedstrijd Veritas-RKVV Voerendaal in Neeritter, onder onze toenmalige trainer Coy Koopal. Hij zag het erg in me zitten. De week erna speelde ik als linker aanvaller tegen één van de gebroeders Smeets van de latere kampioen SV Meerssen. Ik heb drie kwartier lang alleen maar achter hem aangelopen; hij stoomde continu op langs de lijn. Wat een geweldige rechtervleugelverdediger was dat zeg!. Dat was ook meteen de eerste keer dat ik blij was dat ik in de rust werd gewisseld. En ik wist meteen wat voetbal op dat niveau inhoudt. Een andere mooie herinnering is het seizoen waarin ik algeheel klassentopscorer werd bij SCKR. De bokaal staat nog steeds op mijn werkkamer.”

Wij als redactie gaan even een stukje terug in vervlogen voetbaltijden. De naam Coy Koopal is namelijk gevallen. Voor de jongeren onder de lezers: Coy Koopal debuteerde als international bij de gedenkwaardige wedstrijd tussen toenmalig wereldkampioen West-Duitsland en Nederland, op 14 maart 1956. Nederland won met 1-2, in Düsseldorf, Abe Lenstra trof twee keer doel voor Oranje, Cor van der Hart deed het aan de verkeerde kant. In clubverband kwam Coy Koopal onder meer uit voor VVV, Willem II en Fortuna’54, met welke laatste club hij ons land in de Europacup 2 vertegenwoordigde.  Hij trainde later diverse amateurclubs in onze regio. Met Voerendaal promoveerde hij in 1974 naar de hoofdklasse, met Limburgia uit Brunssum werd hij in 1976 Nederlands kampioen bij de amateurs. Als zo’n trainer het in je ziet zitten, moet je welhaast iets in je mars hebben, denken wij. Terug naar het heden, de mindere momenten in het voetballeven van Ramon Meessen. Hijzelf vertelt: ,,Ik heb één echt dieptepunt gehad. In mijn eerste seizoen bij de senioren liep ik een gecompliceerde enkelbreuk op. Het kostte me dat seizoen. Dat viel me zwaar. De revalidatie ging met vallen en opstaan. Gelukkig ben ik daarna nog vele seizoenen actief geweest als speler van de hoofdmacht en zijn me verdere zware blessures gespaard gebleven. Nederlagen en mindere fases in een actieve loopbaan zie ik niet als dieptepunten. Uiteindelijk moet je altijd weer doorgaan en leer je er veel van. Minder was wel als je met een trainer niet op één lijn zat en merkte dat dat ook niet meer zou gaan gebeuren. Ik heb het één keer nadrukkelijk meegemaakt en dat was niet prettig. Met de kennis van nu weet ik dat ik er destijds niet naast zat.”

Soort voetballer

Dan komen we op de vraag welk soort voetballer Ramon Meessen in zijn tijd was. Hij reageert kort en krachtig, met een antwoord getuigend van realiteitszin: ,,Ik was spits, eentje in de categorie goaltjesdief. Ik speelde graag om een sterk aanspeelpunt heen en had gevoel voor positie. Dat is belangrijk voor een spits. Uiteindelijk heb ik vele jaren met plezier in de derde en vierde klasse gespeeld. Voor een hoger niveau was ik uiteindelijk niet goed genoeg. Zo eerlijk moet je ook zijn.”

Trainers

Ramon Meessen heeft al iets losgelaten over de relatie van spelers met trainers. We gaan er wat dieper op in en vragen naar zijn ervaringen. Opnieuw Ramon Meessen: ,,Coy Koopal leerde me op jeugdige leeftijd hoe belangrijk het is dat je als speler vertrouwen voelt van de trainer. Coy was een aardige, menselijke trainer en een fijne man. Dat gevoel had ik ook bij Bert Isenborghs en Wiel Bruls. Ik heb ook trainers gehad, ik ga de namen niet noemen, waarbij ik ernstig twijfelde aan de beschikbare voetbalinhoudelijke bagage. Trainers in de categorie ‘hard schreeuwen, weinig tactische oplossingen aandragen’, zeg maar”.

Zelf aan het roer

Als je zelf allerlei oefenmeester van allerlei pluimage bent tegengekomen is het niet vreemd dat je na je loopbaan als actief speler ook het pad van de trainer gaat opzoeken. Ramon Meessen vertelt ons dat zijn drijfveer de liefde voor het voetbalspel is, voetbal is zijn leven, het samen met een gemotiveerde groep jongens een gezamenlijk doel nastreven vindt hij het allermooiste.

Zijn eerste stappen als oefenmeester zette hij bij SCKR. Over het vervolg: ,,Ik ben als trainer begonnen bij SCKR waar ik 5 jaar gewerkt heb. Gestart in de 5e klasse en in het derde seizoen in 2008 gepromoveerd naar de 4e klasse, na een memorabele wedstrijd in de nacompetitie bij Weltania, waar we moesten winnen en dat ook deden. Wat een feest hadden we daarna bij die mooie dorpsclub in Ransdaal! Daarna nog twee mooie seizoenen gehad in de 4e Klasse.

Vervolgens heb ik een jaar geïnvesteerd in het behalen van het diploma Trainer-Coach II. Ik liep stage bij vv Bunde en nam deel aan een groepsstage bij Fortuna Sittard B1. Twee mensen wil ik hier graag noemen, van wie ik ontzettend veel heb geleerd. Bér Lejeune is met afstand de beste voetbaldocent en trainer die ik heb meegemaakt. Een echte voetbalvakman, geweldig persoon én tactisch top. Tijdens de cursus, het waren de hoogtijdagen van FC Twente, ging het vaak over het roterende middenveld van FC Twente. Ik heb van Bér dingen geleerd die ik nog steeds stelselmatig gebruik. Bér is heel recent overleden en dat raakte me. Bij vv Bunde heb ik bij René Hofman stage gelopen. René woont ook in Voerendaal en ik wilde hem heel graag als mijn praktijkbegeleider. Ik wilde leren van hem, met zijn jarenlange achtergrond in het betaald voetbal. Ik was vasthoudend en op een gegeven moment kon ik bij René thuis toelichten waarom ik bij hem aan de slag wilde. Dat liep voorspoedig en daarna heb ik een seizoen lang mijn ogen en oren wijd open gehouden. Eigenlijk is het simpel: je leert het meeste van mensen met verstand van zaken.

De volgende stap betroffen 6 jaar bij vv Schimmert, voor mij een bijzondere vereniging in een prachtdorp, waar ik mooie vriendschappen aan over heb gehouden. Ik begon in Schimmert toen ze waren gedegradeerd naar de 5e Klasse. Met een nieuwe start met voornamelijk A-spelers en enkele routiniers zijn we eerst gepromoveerd naar de 4e Klasse. In het eerste seizoen in de 4e Klasse werden we in 2016 meteen weer kampioen en gingen naar de 3e Klasse. Dat was voor VV Schimmert decennia geleden. Toen we kampioen werden is het hele dorp uitgelopen, de harmonie, alles en iedereen! Een ongelooflijk feest, ons kampioenschap was ook een feest van het hele dorp, een onvergetelijke ervaring! Helaas kwamen we voor de 3e Klasse wat tekort en zijn we ook weer gedegradeerd naar de 4e Klasse. Maar dat hoort ook bij voetbal.

Inmiddels ben ik voor het vijfde seizoen actief bij de club uit mijn eigen dorp Voerendaal. Het bevalt uitstekend. De eerste twee seizoenen wonnen we een periodetitel, maar zijn we helaas net niet gepromoveerd. In jaar drie stonden we er prima voor, maar werd het seizoen als gevolg van corona afgebroken. Vorig jaar waren we pas onderweg, we hadden toen een wisselvallige start. Dit seizoen zullen we zien hoe het gaat aflopen. We zijn pas net begonnen.”

Ramon Meessen heeft ons al verteld dat hij graag met een gemotiveerde groep een gezamenlijk doel wil nastreven. Dan, wat meer over zijn eigen ideeën, uitwijdend: ,,Ja, zoals ik al eerder aangaf vind ik het heel uitdagend om met een gemotiveerde groep spelers een gezamenlijk doel na te streven. Met de intrinsieke motivatie in ons elftal zit in het elk geval goed. Het is mooi om de ontwikkeling van de selectie te zien, zowel individueel alsook wat de ploeg betreft. Maar uiteindelijk zie ik voetbal toch vooral als een resultaatsport. Het gaat uiteindelijk om winnen. Het liefst met mooi voetbal, maar in elk geval wel om winnen. Met de jongens een overwinning vieren in het kleedlokaal kort na de wedstrijd blijft voor mij nog altijd het allermooiste. Dat is in 16 jaar hoofdtrainerschap niet veranderd.”

Kansen RKVV Voerendaal

Bij de totstandkoming van dit artikel heeft het kabinet zopas een korte lockdown afgekondigd. Het is dus afwachten of het voetbal doorgang zal blijven vinden. Niettemin vragen we Ramon Meessen naar de kwaliteiten binnen zijn selectie en de kansen in de lopende competitie. Zijn visie: ,,Dat weet je nooit. Ik probeer de voorwaarden te creëren dat we zoveel mogelijk wedstrijden winnen. Maar je bent ook altijd afhankelijk van externe factoren. Kom je niet teveel tegenslag tegen met blessures? Het is zo belangrijk dat je lang over een fitte ploeg kunt beschikken. Voor wat betreft trainingsopbouw, hier is veel in te sturen, maar je blijft ook afhankelijk van een beetje geluk gedurende het seizoen. Ik zie in elk geval dat zeker de jonge spelers zich goed ontwikkelen, maar er zijn ook nog grote stappen te maken. Vergelijken is moeilijk en ook niet echt mijn favoriete bezigheid. Vorig seizoen hebben we bovendien nauwelijks competitief gespeeld. De drive van het elftal is goed, we zullen zien wat ons dat oplevert. De competitie is nog jong, maar ik denk dat iedereen het lijstje in 4B wel kan maken. FC Gulpen, FC Kerkrade-West, RKHBS, Eikenderveld, UOW’02 en wijzelf. Persoonlijk schat ik RKHBS hoog in. Een ploeg met een kwalitatief goede selectie. Maar, op de allereerste plaats: ik hoop van harte dat we het seizoen op een goede manier uit kunnen spelen. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor de vele jeugdspelers voor wie voetbal hun grootste passie is.”

De club RKVV Voerendaal

Een omschrijving van voetbalclub Voerendaal; Ramon Meessen heeft met zijn verleden recht van spreken op een oordeel, reden we waarom wij vragen hoe hij dat ziet. Zijn reactie: ,,Voerendaal is een warme, mooie familieclub met veel aandacht voor waarden en normen. Het voelt voor mij als een voorrecht om hoofdtrainer te zijn van dit voetbalbolwerk. Vergis je niet: RKVV Voerendaal is een grote club met een heel bloeiende jeugdafdeling. De eigen jeugd is de levensader van de club. Ik merk nog wel eens op zondag dat wordt gerefereerd aan het rijke hoofdklasseverleden, met veel spelers van buiten het dorp. Dat beeld is niet meer terecht en verdient bijstelling. We doen het al jaren met (uitroepteken!) nagenoeg alleen eigen Voerendaalse jongens. Dat is me veel waard.”

Toekomst

Tenslotte, vijf seizoenen als trainer aan het roer staan van één en dezelfde club is niet alledaags. Voor Ramon Meessen gaat dat binnenkort gelden. Hoe komt dat en hoe ziet hij zijn toekomst als trainer, vragen we om af te sluiten. De oefenmeester zegt: ,,Voor een trainer is het mijns inziens belangrijk dat het voetbalinhoudelijke verhaal klopt en de wisselwerking met de spelersgroep goed is. Bovendien moet de samenwerking binnen de staf optimaal zijn. Als dit allemaal het geval is en het bevalt wederzijds goed, is er niet altijd aanleiding om snel van club te wisselen. Wat mijn toekomst betreft, de tijd zal het leren. Uiteindelijk wil je altijd proberen om je persoonlijke top te bereiken. Het belangrijkste vind ik echter dat ik de vrijheid heb om te werken op de manier waarvan ik overtuigd ben. Dat je gelukkig bent bij je club en er gezonde ambities zijn. Dat is bij RKVV Voerendaal het geval. Ik weet op voetbalgebied waar ik het over heb en ben niet het type trainer dat aan de leidraad wil lopen.”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno

 

Geef een reactie