Het Euregioteam won zaterdagavond in Hoyer Gym in Heerlen overtuigend het Oberligaduel tegen Magdeburg: 8-0. Hoofschotel en eyecatcher van de avond was de A-klasse partij in het middengewicht (75 kg) tussen drievoudig en regerend Nederlands amateurkampioen Zekaria El-Haj uit Heerlen en Mouxime Abdoulay. De thuisfavoriet zegevierde in de spectaculaire knalpartij, die bij vlagen ontaarde in een worstelpartij. De drie juryleden waren eensluidend in hun oordeel: 3-0.           

Mouxime Abdoulay oogt als een Maasai krijger. De ervaren bokser die al in 2014 zijn eerste zilveren plak won op de Duitse kampioenschappen is van alle boks wateren gewassen. Stoïcijns blikt hij naar Zekaria El-Haj. Imponeer gedrag pur sang. Iedere bokser heeft hij een duidelijk plan tot hij tikkie op de muil krijgt. Bij Mouxime Abdoulay is dat al heel vlug het geval. El-Haj start als een furie. Na rechts en links stoten weet de in de touwen hangende en zichtbaar verraste Abdoulay maar nipt een snelle ‘KO’ te vermijden. Ook daarna houdt de fysiek ijzersterke en met een leeuwenhart vechtende thuisfavoriet het initiatief. Al laat gaandeweg ook de soepel bewegende Mouxime Abdoulay zich steeds vaker gelden.

Openbare waarschuwing

Ook in de tweede ronde blijft Zekaria El-Haj de aanvaller. Zijn tegenstander maakt echt boksen onmogelijk door na iedere ingezette aanval El-Haj langdurig af te klemmen. Na de irritante omarmingen, pas in de derde ronde door de scheidsrechter met een openbare waarschuwing bestraft, probeert Abdoulay Zekaria El-Haj altijd weer te verassen met keiharde opstoten.

In de bokswedstrijd die soms in een worstelwedstrijd ontaard blijft het daardoor tot de laatste seconde uitkijken geblazen voor Zekaria El-Haj. Tot zicht- en hoorbare frustratie van het Duitse kamp wijzen de drie juryleden hem uiteindelijk unaniem tot winnaar aan. “Ik blijf ongeslagen in eigen huis”, glundert de thuisfavoriet, terwijl hij de complimenten van familie, teamgenoten en supporters inhaleert.

‘De Palestijn’

Zekaria El-Haj is geen rock-‘n-roll type of patser. Maar verwar voorkomendheid en bescheidenheid niet met zelfverzekerdheid. Moed, daadkracht, discipline, zelfopoffering, ultiem doorzettingsvermogen, het zijn de kernwaarden van Zekaria El-Haj. Zijn familienaam El-Haj staat voor ‘de Pelgrim’, de Moslim die zijn bedevaart naar Mekka heeft voltooid. De Haj, vaker ook Hadj genoemd, is een van de vijf zuilen van de Islam. Ook Zekaria El-Haj bij zijn boksclub Olympia ’75 liefkozend ‘de Palestijn’ genoemd is vastbesloten om de Hadj te voltooien. Maar eerst wil hij zijn sportieve doelen realiseren. “Ik wil dit jaar voor de vierde keer Nederlands kampioen worden en daarna word ik profbokser”, zegt hij   

Winnen als trots voor familie en roots 

„Boksen is de liefde van zijn  leven. “Al sinds het moment dat ik er als vijftienjarige bij Boxing Sports Heerlen, in Schaesbergveld, kennis mee maakte”, zegt hij. „Als ik in de ring stap, wil ik winnen. Dat is mijn trots voor mijn familie en ‘roots’. Ik ben een Nederlander, met een zwakke plek voor Palestina. Mijn ouders zijn in de jaren tachtig als vluchteling vanuit Libanon naar Nederland gekomen. Ik heb ook nog steeds veel familie in Palestina wonen. De leefomstandigheden daar beroeren me. Als het zwakste kindje in de klas gepest wordt dan neem ik het op voor dat kindje. In het conflict in het Midden-Oosten is de Palestijnse bevolking voor mij dat kindje.”

Verkorte route naar het profboksen

Zekaria El-Haj stond al in 2019 op de nominatie om de plek van Max van der Plas in het Nederlandse selectieteam (Team NL) in te nemen. De ervaren bondscoach Henny van Bemmel zag het helemaal zitten in de topamateur. Een reeks blessures en de coronatijd gooiden echter roet in het eten. De routekaart die Zekaria El-Haj lange tijd voor ogen had: lees deelname aan EK, WK en de Olympische spelen in 2024 en daarna profbokser worden is inmiddels gewijzigd. Na de pensionering van bondscoach Van Bemmel heeft de Heerlenaar bedankt voor de Nederlandse selectie.

De wekelijkse trainingen op Papendal, die al moeilijk te combineren waren met zijn werk als servicemonteur, hadden voor hem geen toegevoegde waarde meer. Bij zijn eigen ervaren trainer-coach Patrick Driessen leerde hij meer. Vandaar de verkorte route naar het profboksen. Bovendien heeft hij er sinds oktober ook nog een tweede baan bij in de weekendavonduren. “Ik werk als portier bij uitgaansgelegenheden in Maastricht. Glimlachend: “Nee, ik heb nog nooit een probleem of vervelend incident meegemaakt.”      

Foto’s: Peter Trompetter Fotografie