Anastasiia: Van Vluchteling tot Zorgmedewerker

Een nieuw begin in Heerlen: het verhaal van Anastasiia

Een voormalig klooster werd een een veilig thuis voor Oekraïense vluchtelingen

“De Berg” in Heerlen. Ooit het onderkomen van kloosterzusters, daar – woont nu de 28-jarige Anastasiia Kuzmenko. Tweeënhalf jaar geleden vluchtte ze vanuit haar geboortestad Charkiv naar Nederland. Van vluchteling tot zorgmedewerker “In het begin was het erg moeilijk en emotioneel voor mij,” vertelt ze. De taal leren bleek een flinke uitdaging, maar inmiddels heeft Anastasiia een vaste baan in de zorg bij Meander. Ze is financieel onafhankelijk geworden en kijkt met trots naar wat ze heeft opgebouwd. Een sobere kamer, een rijk leven In het opvanghuis heeft ze een eenvoudige kamer. Toch is ze er gelukkig.

“De mensen zijn lief en behulpzaam.

Ondanks alle oorlogselende hebben we gelukkig ook leuke momenten, en kunnen we af en toe gewoon lachen.” Dankbaar, maar met gemis Haar familie woont nog in Oekraïne. Dat gemis blijft zwaar wegen. “Ik ben een gelukkig mens. In Heerlen heb ik een nieuw bestaan opgebouwd. Of ik ooit terugkeer naar mijn geboorteland? Dat is nu nog moeilijk te zeggen.” Charkiv: een stad in voortdurende dreiging Anastasiia’s geboortestad Charkiv wordt nog altijd zwaar getroffen door de oorlog. Sinds de Russische invasie op 24 februari 2022 zijn er talloze aanvallen geweest. Op 30 augustus 2024 kwamen bij een luchtaanval zeven mensen om en raakten 97 gewond. In mei 2024 meldde Rusland de verovering van twaalf dorpen in de regio. Oekraïne vecht terug met een tegenoffensief, maar de dreiging blijft. De toekomst blijft onzeker Zolang de oorlog voortduurt, blijft terugkeer voor velen onzeker. Maar verhalen zoals dat van Anastasiia laten zien hoeveel veerkracht en hoop mensen kunnen hebben – zelfs in de donkerste tijden.

Van vluchteling tot zorgmedewerker

Anastasiia vertelt: “In het begin was het erg moeilijk en emotioneel voor mij. De taal leren was ook geen gemakkelijke opgave. Maar ik kreeg geen uitkering en heb vanaf de eerste dag in Nederland gewerkt. Ik heb nooit een uitkering ontvangen, want ik vind het heel vernederend om geld te vragen voor mijn onderhoud terwijl ik kan werken. Daarom heb ik vanaf mijn aankomst hier, alles gedaan om zelfstandig te zijn. Nu werk ik met veel plezier in de zorg bij Meander en kan ik alles zelf betalen, zonder afhankelijk te zijn van staatssteun.”

Tekst en afbeelding: Peter Trompetter Fotografie