Recensie van het (on)geluk van Limburg

Op een zomerse middag in Kerkrade verzamelen de eerste bezoekers zich in het Discovery Museum. De groepen zijn klein, maximaal vijftig personen, zodat iedereen de voorstelling echt kan beleven. Voor hen wacht een reis door het Limburgse mijnverleden: een verhaal van hard werken, verbondenheid, tragedies en doorzettingsvermogen. Het programma duurt ongeveer drie uur en begint met de film Zwart, die wordt vertoond in het Earth Theater (aarde theater). Men krijgt het gevoel alsof je zelf met een lift naar de honderden meters diepe mijnschacht afdaalt. Het geluid van hakken en rinkelende karretjes, afgewisseld met oorverdovende afbouwhamers, maakt de ervaring nog intenser en tastbaar. Daarna stappen Marc Hermans en Marc Charlier, namens Buro-Zuid-Limburg, het podium op voor een boeiende lezing met nooit eerder vertoond filmmateriaal.

Met passie, humor en deskundigheid brengen zij de geheimen en persoonlijke verhalen van de mijnwerkers tot leven, ondersteund door unieke foto’s en nog nooit vertoond materiaal. De zaal is stil; iedereen luistert ademloos. Een bijzondere gast, meneer Hans Roest, oud-mijningenieur uit Delft, is diep onder de indruk. Veel van wat hij te zien en te horen krijgt, wist hij zelf niet. Binnenkort wordt een interview gepubliceerd dat ik met hem heb gehouden, waarin hij zijn ervaringen en indrukken deelt.

Na de lezing leidt het duo de groep naar de Schatkamer van het museum. Oude helmen, lampen, gereedschap en persoonlijke verhalen maken de geschiedenis tastbaar. Bezoekers raken zichtbaar ontroerd en velen herkennen verhalen van hun eigen familie. Wanneer de zaal leegloopt, blijft de indruk hangen: dit is meer dan een voorstelling. Het is een eerbetoon aan de mannen en vrouwen die hun leven wijdden aan het zwarte goud.

En omdat het evenement zo’n groot succes is, worden binnenkort nieuwe data aangekondigd.