Bleijerheide — Café Ackens bestaat deze week 130 jaar. Het buurtcafé wordt al die tijd gezien als de “woonkamer van Bleijerheide”. Uitbater Wiel Ackens (70) nam het café in 1989 over van zijn ouders Piet en Mien, en staat er nog altijd zelf achter de tap. Wiel herinnert zich het begin van zijn kasteleinschap:

“In 1973 was ik 18 en werd ik mede-eigenaar.” Om de rijke geschiedenis te schetsen, gaat hij nog veel verder terug: “Mijn overgrootvader Servaas begon in 1885 met het café op de plek waar nu het appartementencomplex aan het Ackensplein staat. Dat plein is niet naar onze familie vernoemd, maar naar een huisarts die óók Ackens heette. Misschien was hij verre familie.” Het café liep goed. In 1907 liet overgrootvader het huidige pand bouwen. De naam Ackens werd daarna een begrip in Bleijerheide en omgeving. Mijnwerkers kwamen er na hun dienst hun keel smeren en ook verenigingen voelden en voelen zich bij “d’r Ackens  op Ble’hei” altijd thuis. Wiel wil zo lang mogelijk doorgaan:

“Als God het wil, blijf ik dit café uitbaten. Iedereen is hier gelijk en een vers getapt bier kost bij ons nog een eerlijke prijs.” Hij bleef altijd vrijgezel:

“Ik heb het thuis altijd goed gehad. Door de drukte ben ik gewoon vergeten een meisje te versieren,” zegt hij lachend. Het jubileum wordt bescheiden gevierd.

“Eigenlijk is 150 jaar pas écht een groot jubileum. Maar nu het nog kan, vier ik het met mijn klanten. Over vijf jaar ben ik 75 en bestaat het café 135 jaar. Wie weet word ik dan de oudste kastelein van Kerkrade.”

Ter ere van dit bijzondere jubileum organiseert Wiel voor zijn stamgasten en verenigingen het volgende programma:

Programma jubileumweek: Donderdag – kaartavond Vrijdag – carnavalsverenigingen Zaterdag – receptie (avond) Zondagmiddag – ontvangst van stamgasten

Het jubileum is ook een eerbetoon aan zijn ouders. Vader Piet overleed in 2000, moeder Mien in 2021.

“Ik had een warme band met hen en mis ze nog elke dag. Als ik later mijn laatste adem uitblaas, dan het liefst in het harnas — maar pas ná het 150-jarig bestaan van mijn kroeg.

” Wiel sluit af met een verzoek:

“Neem alsjeblieft géén cadeaus mee — ik geef ze terug. Er staat een donatiebus van stichting Wensulance. Een gift voor hen zou een grote steun zijn.”