Interview met stratenmaker Kelly Overmars (33)

Hoe ben jij in de wegenbouw terechtgekomen? Wat trok je in dit vak?
Eerst een correctie: ik ben stratenmaker. Ik leg wegen, opritten en delen van tuinen met stenen of tegels dicht.
Michael, mijn partner, had op een gegeven moment zóveel werk dat hij mensen moest inhuren. Zelf was ik het zat om elk weekend te werken, dus besloten we de krachten te bundelen. Ik werk heel secuur en heb veel oog voor detail — iets wat veel vrouwen hebben. Samen met het vakmanschap van Michael bleek dat een gouden combinatie. We vullen elkaar privé én zakelijk perfect aan.
Wat mij aantrekt? Het contact met mensen, buiten werken, bewegen en frisse lucht — nou ja, meestal dan. Geen dag is hetzelfde en je blijft leren. En aan het einde van de dag lever je iets moois af. Dat maakt het werk afwisselend en leuk.

Heb je ooit aan een ander beroep gedacht, bijvoorbeeld verpleegkunde?
Ik heb andere banen gehad. Ik werkte bij McDonald’s en was assistent-bedrijfsleider. Verpleegkunde trok me niet echt. Ik vind de straatwereld op dit moment veel te leuk.

Je werkt samen met je partner. Hoe bevalt dat?
Prima. Wat wil je nog meer dan werken met je beste maatje? We zijn 18 jaar samen, dus we weten wel wat we aan elkaar hebben. Aan oogcontact hebben we vaak al genoeg.

Het werk is fysiek zwaar. Ervaar je dat als extra lastig als vrouw?
Het is zwaar, maar zorg is ook zwaar werk. Ik zie elke fysieke uitdaging als een doel — gewoon doen.

Welke reacties krijg je als vrouw in dit vak?
Mensen stoppen soms om een foto te maken. “Is dat niet zwaar?” is de meest gestelde vraag. De reacties zijn meestal positief. Als ik op een nieuw project kom, zie je ze denken: wat doet dat blonde vrouwtje hier? Maar voor het einde van de dag is dat beeld meestal wel bijgesteld.

Wat vind je het leukst aan dit beroep?
De vrijheid, de beweging, de uitdaging en het samenwerken met mijn man. En: het resultaat blijft zichtbaar — je maakt echt iets.

Wat maakt het werk voor jou uitdagend?
Dat ik elke dag mijn mannetje moet staan. Elke dag is anders. Als je eenmaal bekend bent, wordt de wereld ineens klein.

Welke opleiding heb je gevolgd?
Ik heb humane wetenschappen afgerond. De universiteit was klaar voor mij, maar ik niet voor de universiteit. Leren ging me goed af, maar ik wilde een gezinnetje. Op mijn 22ste werd onze Mike geboren. Wij wonen in Landgraaf.

Noem eens een project waar je trots op bent.
Er zijn er veel — particuliere tuinen zijn soms kleine kunstwerken. Maar als ik er één moet noemen: de vergroening van het Lakenweversplein in Maastricht. De bewoners waren zo dankbaar. Van een betonnen plein naar een groene oase.

Zijn er ook minder leuke kanten aan het werk?
Zeker. Vooral het weer. De kou, de regen, de hitte. Het weer is de grootste uitdaging.

Hoe ziet een gemiddelde werkdag eruit?
Mijn man Michael maakt koffie, daarna vertrekken we. We starten om 7.30 uur en werken tot 16.15 uur. Om 12.15 uur lunchen we stevig — moet ook als je zwaar werk doet. In sociale buurten worden we vaak verwend met koffie, soms zelfs broodjes of vlaai. In “betere” buurten is er vaak niets. Daar mag ik ook niet naar het toilet.

Jullie zijn zzp’ers. Voor wie werken jullie, en is er genoeg werk?
Michael was 15 jaar zzp’er. Sinds 3 jaar zijn we een VOF: MUKO (Michael Ubachs, Kelly Overmars) Garden. We werken veel met Laeven Infra en doen daarnaast eigen projecten. We hebben meer dan genoeg werk en moeten zelfs soms nee verkopen.

Zie je jezelf dit werk tot je pensioen doen?
Straten tot mijn 70ste is niet realistisch, fysiek te zwaar. Maar binnen MUKO Garden kan ik doorgroeien in andere taken: meedenken met klanten, plannen, offertes maken, projectleiding, administratie en boekhouding. Ik kan nog even vooruit.