Toen Zuyderland-bestuurder David Jongen het podium in de Rodahal betrad, herhaalde hij vrijwel woord voor woord wat hij de afgelopen maanden al vaker tegen demonstranten had gezegd: het verplaatsen van het geboortecentrum én de spoedeisende hulp naar Sittard in 2030 is volgens hem onvermijdelijk. Buiten hadden zich ondanks de regen honderden mensen verzameld voor een protestmars. Ze liepen van het Raadhuis naar de zijkant van de Rodahal, achter een groot spandoek dat onder andere werd gedragen door de burgemeesters Petra Dassen (Kerkrade) en Daniël Joppe (Voerendaal). In de menigte stond ook oud-gynaecoloog Frans Roumen, die het “onverstandig” noemde dat de geboortezorg uit Parkstad dreigt te verdwijnen.

Niet uit het hart, maar van papier

Jongen las zijn verklaring in één ruk en zonder emotie voor vanaf een viertal A4’tjes. Af en toe klonk er boegeroep. Een demonstrant achter mij riep: “Voelt die man wel iets? Hij let alleen op cijfers, niet op mensen.”

Jongen zei dat het ziekenhuis door personeelstekort en door afspraken met zorgverzekeraars vastzit. Daarom is het besluit volgens hem, hoe pijnlijk ook, onvermijdelijk. “Ik begrijp uw onrust, maar er is geen andere keuze,” zei hij. Het voelde als een déjà-vu, zonder dat er ruimte was voor gesprek. Een vrouw riep luid: “Schaam je kapot, Jongen!”

Huub Stapel oogstte een staande ovatie

Het hardste applaus die avond ging naar acteur Huub Stapel. Hij oogstte een staande ovatie en sprak zich duidelijk uit voor de demonstranten: “Laat ziekenhuis Zuyderland Heerlen niet verder uitkleden.” Volgens de acteur van Het geluk van Limburg worden burgers “waar ze bij staan” geslachtofferd, ook door de politiek.

Stapel liet gekscherend weten dat hij aanleg heeft voor de politiek. De naam Wilders viel meerdere keren in de menigte. Zijn eerdere belofte om Zuyderland te “redden” staat bij veel mensen nog vers in het geheugen. Voormalig minister Fleur Agema zei nog voordat het kabinet viel dat het besluit vooral bij het ziekenhuisbestuur ligt en niet bij haar en de Kamer, terwijl een regio met 350.000 inwoners recht heeft op volwaardige ziekenhuiszorg.

“Wij stoppen nooit”

Het slotwoord kwam van Joëlle van Drunen, die de mars mede organiseerde. Ze sprak namens de ziekenhuisalliantie. Haar toespraak was fel, duidelijk en strijdlustig. Het Kerkraads mannenkoor St. Lambertus sloot de avond af met het lied Glück Auf, samen met Huub Stapel en duizendpoot Emil Szarkowicz. Het was een passend strijdlied voor de voormalige Oostelijke Mijnstreek, die zich verzet tegen de afbouw van de zorg.De spanning en emoties waren duidelijk voelbaar, zowel bij de sprekers als bij de menigte. Boegeroep, gejoel en applaus wisselden elkaar af, terwijl mensen hun zorgen over de toekomst van de zorg in Parkstad uitten. De demonstratie liet zien dat de bevolking zich niet zomaar neerlegt bij besluiten die hun gezondheid en veiligheid raken. Het was een avond van strijdlust, bezorgdheid en saamhorigheid, waarin duidelijk werd dat de inwoners van deze regio hun stem laten horen en dat ze niet van plan zijn te stoppen tot hun zorgen serieus worden genomen.