Burgemeester Kerkrade feliciteert echtpaar met briljanten huwelijk

Door Peter Trompetter

Burgemeester Petra Dassen-Housen bezocht het echtpaar Van Der Voort-Vankan voor de tweede keer. Vijf jaar geleden kwam zij langs om hen te feliciteren met hun diamanten huwelijk. Nu was de reden het briljanten huwelijk: een heel bijzondere mijlpaal van 65 jaar samen.

Het begon in het Volkshuis

De lange relatie startte op Tweede Paasdag 1957 in het Volkshuis aan de Hoofdstraat in Kerkrade. Tijdens de pauze van het wereldberoemde Malando tango orkest in het Hubertushuis ging Eliza even naar het Volkshuis. Ze wilde daar wat praten met vrienden. Daar kwam ze in gesprek Heinz.

Eliza sprak hem meteen aan: “Ik ken jou! Jij floot naar mij toen ik bij de bushalte stond te wachten.” Heinz antwoordde: “Ja, dat klopt.” Een vriend van hem had gezegd dat hij beter niet zijn best kon doen voor Eliza. Ze was namelijk een van de drie mooie dochters van ‘vaarsteiger’ Vankan.

Het gesprek tussen Heinz en de toen 16-jarige Eliza was erg gezellig. Toen de pauze voorbij was, vroeg ze aan Heinz of hij mee wilde naar het Hubertushuis. Heinz was meteen gek op haar uitstraling en lange, donkere haar. Eliza vond hem wel aardig, maar werd pas later verliefd.

De verrassing van haar vader

Heinz bracht Eliza naar haar ouderlijk huis in de Bockstraat en mocht binnenkomen. Haar vader was de krant aan het lezen. Hij keek over de krant heen en vroeg verbaasd: “Heinz, wat kom jij hier in Godsnaam doen?”

Heinz reageerde lachend: “Steiger Vankan, ik kom je dochter halen, die je mij hebt beloofd.” Heinz werkte als mijnwerker in de Domaniale Mijn. Vankan was daar opzichter. Als een mijnwerker goed werk had geleverd, zei de opzichter soms voor de grap: “Jij mag mijn dochter trouwen.”

Het echtpaar straalt nog als ze dit verhaal vertellen. “Die blik van mijn vader vergeet ik nooit,” zegt Eliza.

Een huis en gezin in de Bockstraat

De afspraken die volgden waren allemaal leuk en hun gevoelens werden steeds sterker. Ze werden onafscheidelijk en besloten te trouwen. Op 13 december 1960 trouwden ze voor de wet. Op 4 april 1961 was de kerkelijke inzegening in de parochiekerk Catharina Holz.

Om in die tijd een sociale huurwoning te krijgen, moesten ze samen 50 jaar oud zijn. “Ik was 19 en Heinz 24 jaar. Daarom hebben we noodgedwongen een woning gekocht in de Bockstraat, waar we 34 jaar met veel plezier hebben gewoond,” vertelt het echtpaar.

In 1967 werd hun enige kind, zoon Rejoh, geboren. Ze hebben inmiddels twee kleinkinderen.

Na de mijnsluiting ging Heinz werken bij de Verenigde Glaswerken in Herzogenrath. Eliza was coupeuse bij verschillende kledingateliers.

Jarenlang ging het echtpaar drie keer per jaar op vakantie. Eliza laat weten dat ze bijna alle hoofdsteden van Europa hebben bezocht. Lezen, yoga, kegelen en tuinieren waren en zijn haar vrijetijdsbestedingen. Heinz was in ziijn jonge jaren links back bij Minor en Roda Sport. Surfen op internet was ook een hobby, maar van Facebook wilde hij niks weten.

Ze kijken beiden terug op een leven waar ze zoveel mogelijk hebben uitgehaald. Hun motto is: vier het leven!