RKHBS dames 2 winnen verhit avondje in Malberg
Na een vrij Paasweekend mocht RKHBS op een donderdagavond aan de laatste reeks duels gaan beginnen. Zeker geen uitzondering want van de laatste acht duels staan er maar liefst vijf midweeks gepland, ach ja het zei zo….Voor deze dames is dit allemaal geen probleem want al staat er een duel op dinsdagnacht op de maan gepland; iedereen meld zich gewoon aan! Chapeau voor deze geweldige instelling.
Nu was SCM de tegenstander en deze tegenstander stond plotseling door vele inhaalduels te winnen op een geflatteerde 2e plaats met 15 uit 8, en in feite dus met maar twee verliespunten minder dan de dames van de Heerlerbaan.Maar op deze avond zou blijken dat een stand enorm kan bedriegen en dat er maar een club verdient om achter Rood-Groen LVC (de gedoodverfde kampioen) op een tweede plaats te staan.
De selectie was zo goed als compleet met voor het eerst dit seizoen Nicolien op het wedstrijdformulier; deze meid heeft heel veel blessureleed gehad en speelde nog geen seconde dit seizoen. Maar is er elke wedstrijd trouw bij als supporter; topper!Coach “Pep” Erwin had weer eens voor een ultraoffensief concept gekozen in het kader van “als wij de bal hebben, hebben hun hem nie” (copyright ene meneer Cruyff) zodat de tegenstander maar achter ons moest aanlopen.
Gewaagd maar het gaat al een tijdje goed, en de dames voelen zich er prettuig bij. Om 19.37 uur klonk dan het eerste fluitsignaal van de scheidsrechter waarvan ik al bij voorbaat mijn grote, hele grote twijfels had.
Een scheids die bij de aftrap zegt: ik vertrouw volledig op de grensrechters en ik fluit zo min als mogelijk, vraagt natuurlijk om moeilijkheden. De eigen waarneming telt maar daarvoor is het wel noodzakelijk om zelf ook op de hoogte te zijn van alle schermutselingen en niet alles van een meter of 30 te beoordelen. Als dit maar goed zou gaan. RKHBS schoot vanaf de aftrap uit de startblokken en probeerde waar mogelijk de spitsen te bereiken ondersteund door een ijzersterk middenveld met opkomende speelsters als Suus en Sammiejj. Na vijf minuten leidde dit al tot een doelpunt toen Danielle vanaf rechts voorgaf en Sammiejj van korte afstand kon binnen tikken.
Hierna ontspon zich echter een duel dat niet echt leuk was om te kijken; veel duidelijke kleine overtredingen waarvoor niet gefloten werd, situaties waarin helemaal niks aan de hand was werden juist wel afgefloten en zo voelde je de agressie in het veld toenemen.
Suus werd hier als eerste het slachtoffer van toen zij de scheidsrechter netjes de regels van buitenspel wilde uitleggen, maar hier was de brave man niet van gediend en stuurde Suus voor vijf minuten naar de kant. SCM rook nu bloed en kwam ook enkele keren gevaarlijk door maar telkens zat er wel een been van een roodhemd tussen, zodat Imke niet een keer echt hoefde in te grijpen. Maar een echt overwicht had RKHBS zeker niet. Na 35 minuten een herhaling van zetten van de 5e minuut; weer werd de bal vanaf rechts ingebracht waar Ella dacht te gaan scoren maar ze raakte de bal maar half en via de kluts lag de bal toen plotsklaps voor de schietgrage linker van Sammiejj; 0-2. Twee kansen , twee doelpunten, over effectiviteit gesproken. Deze 100% score verdween enkele minuten later toen Sammiejj Danielle de diepte in stuurde maar nu kon de keepster redding brengen.
Voor het absolute hoogtepunt in de eerste helft zorgde echter de brave man met fluit. Viviane verdedigde uit maar raakte de bal niet vol waardoor de bal zo’n meter of zeven op eigen helft over de zijlijn verdween. Prima ingooi voor SCM en lekker verder voetballen….. toch. Nee de grens had gevlagd voor buitenspel en zo als gezegd; de scheids vertrouwde volledig op deze waarneming en besloot tot een vrije trap zo’n meter of 20 verder als waar de bal het veld verliet….
Je moet erbij geweest zijn om het te geloven. In de rust werd de wat afwezige Danielle gewisseld door good-old Sarah waardoor Cynthia en Viviane allebei een linie doorschoven. Aan het spelbeeld veranderde vooralsnog weinig; RKHBS had controle en kwam er soms gevaarlijk uit maar moest alle rust bewaren na allerlei stevige aanslagen waarbij keer op keer gezegd werd dat dit een voordeelsituatie opleverde en dus geen fluitsignaal nodig was. Hierdoor bleef de situatie explosief maar ondanks herhaaldelijke verzoeken bleef de scheid hier stoïcijns onder en bleef maar zeggen dat hij alles onder controle had. SCM zette in de 2e helft direct aan via een van de snelle speelsters en was na 48 minuten dichtbij de aansluitingstreffer maar eerste redde Imke bekwaam waarna de rebound in het zijnet belandde.
De 0-3 was ernstig gewenst want dan zou de pot wel gespeeld zijn. Iets na het uur kwam deze 0-3 er dan ook toen de bal wederom van rechts werd voorgezet maar nu niet in de “vijfmeter box” maar randje zestien. Sammiejj was echter wederom als de kippen erbij en schoot nu met haar melkchocoladebeentje hard binnen. Drie doelpunten van Sammiejj; er zijn competities waarbij je dan de bal mee naar huis mag nemen, maar ja wat heb je aan een bal met de naam van een tegenstander erop….
SCM was nu echt verslagen en dit leidde tot nog meer frustraties en opstootjes; erg jammer. Na 65 minuten was er bijna een handgemeen maar wederom bedekte de scheids alles met de mantel der liefde. Kordaat optreden was de enige remedie maar helaas verzuimde hij dit keer op keer. Nadat de rust weer wat was teruggekeerd had SCM een opmerkelijke wissel doorgevoerd. De rechtsback kon niet verder met kramp en de keepster had er niet zo veel zin meer in. Deze overigens uitstekende keepster bleek echter niet echt keepster te zijn maar bij gebrek aan een echte keepster verdedigde zij het doel. Bij 0-3 wilde ze echter gaan voetballen en werd de rechtsback die amper nog lopen kon in het doel gezet; een wissel die niet echt goed zou uitpakken. Want al na twee minuten kon ze de bal uit het netje halen toen Jessica van dichtbij ongehinderd kon binnen tikken. Hierbij was de keepster nog redelijk kansloos, maar in de 74e en 77e minuut reageerde zij totaal niet toen respectievelijk Jessica en Suus volstrekt ongehinderd achter de laatste linie mochten opstormen en simpel konden binnentikken.
0-6 na 77 minuten, kat in het bakje en lekker zonder verdere escalaties uitspelen dus….. Nou nee, want twee minuten later was er een diepe bal van SCM waarbij Deniece de bal afschermde zodat Imke de bal kon gaan oppakken, maar door een duw in de rug van Deniece botsten beide speelster keihard tegen elkaar waarna de goal natuurlijk open lag en het een koud kunstje was om de 1-6 binnen te tikken. Waar de scheidsrechter al een hele wedstrijd voor alle wissewasjes floot liet hij nu doorspelen met de ontwapende verklaring : “ja ik kan er toch niks aan doen als twee speelsters van hetzelfde team tegen elkaar oplopen” . Het gejuich aan SCM kant leidde hierop weer tot grote frustraties aan RKHBS kant waardoor de explosieve sfeer nu echt op ontploffen stond.
Alleen door het tussenbeide komen van mensen die het hoofd uitermate koel hielden werd verdere escalatie voorkomen. Ongelooflijk dat dit bij deze stand nog kan gebeuren, maar helaas was hier echt maar een persoon verantwoordelijk voor. De laatste 10 minuten werden vervolgens door met name RKHBS heel voorzichtig uitgespeeld met het voorkomen van blessures als nummer 1 priori. Toen de scheidsrechter na 90 minuten voor het laatst floot was iedereen dan ook meer opgelucht dan echt blij. Is dit normaal bij een dik verdiende 1-6 zege? Ik denk het, u mag het zeggen.
Foto’s Gabriella Loo
