Nieuwe roerganger selectie vv Amstenrade heet Gerrit Olijve.

Komend seizoen is hij trainer van vijfdeklasser vv Amstenrade. U weet wel de club die (even) geen eigen accommodatie meer had, maar nu gelukkig toch weer in eigen vertrouwde omgeving, op het sportcomplex aan de Gyzelaar haar wedstrijden kan afwerken, tenminste als dat zo dadelijk weer mogelijk is. Maar dat laatste geldt voor alle clubs. Trainer van de club komend seizoen is Gerrit Olijve (60). In het dagelijks leven werkt Gerrit Olijve bij Post NL, op 16 juni a.s. maar liefst 45 jaar. Gerrit Olijve is een goede bekende in het amateurvoetbal in Parkstad. Hij heeft op redelijk hoog niveau gespeeld en getraind en het is best opmerkelijk dat hij trainer wordt in de vijfde klasse. We gingen met hem in gesprek.

De mens Gerrit Olijve

Zoals meestal vroegen we ook Gerrit om zichzelf eens voor te stellen als persoon. Weinigen vinden dat eenvoudig. Bij Gerrit is dat niet anders: Hij zegt: ,,Dat is moeilijk, jezelf beschrijven. Ik denk dan toch vooral aan het sportieve voetbalgedeelte. Ik was als speler conditioneel altijd topfit. Kwam hoogstwaarschijnlijk ook door mijn werk als postbode toentertijd. Veel fietsen en lopen, je kent dat wel. Nu ik met pakketpost (steeds weer in en uit de bus) bezig ben, moet ik veel lopen. Ik heb altijd het voordeel gehad dat ik na kleine pijntjes de dag erna met de fiets en lopend mijn werk moest doen, waardoor die pijntjes vrij snel verdwenen. Ik typeer mijzelf als een karaktervoetballer. Iemand met een goede mentaliteit en doorzettingsvermogen. Ik kon -en kan nog steeds- slecht tegen mijn verlies. Verder kan ik van jongs af aan in bijna alle sporten mijn mannetje staan. Dan nog één dingetje: Ik wilde voordat ik bij ‘Tante Post’ ging werken altijd graag sportleraar worden. Dat is er helaas niet van gekomen. Maar goed, je kunt niet alles hebben.”

Voetballoopbaan

Ook Gerrit Olijve was ooit voetballer. De wat ouderen onder ons zullen hem zeker kennen als speler. Hij vertelt ons op 5-jarige leeftijd te zijn begonnen bij Nieuw Einde. Over het vervolg laten we hemzelf vertellen, waarbij hij meteen een sprongetje in de tijd maakt. Gerrit: ,,Op 20-jarige leeftijd vroeg en kreeg ik overschrijving naar sv Heerlen (nu Sporting Heerlen). Dat is meteen de club waar ik mijn beste, maar ook mijn mooiste, jaren als speler heb meegemaakt, met ongelooflijk goede trainers. Wim Vrósch, Math Schaepkens, Harry van Wijlick en Joop Dacier waren zonder uitzondering absolute toppers in hun vak als voetbaltrainer. Daarna volgden afwisselend RKONS, opnieuw sv Heerlen,  één seizoen EHC (hoofdklasse). Toen waren RKVV Vaesrade, FC Hoensbroek de stations waar ik mijn voettbalkunsten mocht vertonen. Nadien volgde nog een keertje FC Hoensbroek, waar ik na mijn voetbalcarrière de trainerscursus 3 en 2 heb gevolgd.”

Mooie herinneringen en dieptepunten

Dan vragen we naar de mooie momenten als voetballer en naar de mindere ervaringen. Om met het eerste te beginnen,  Gerrit noemt de overgang van vierdeklasser Nieuw Einde naar Heerlen, op dat moment getraind door de nog pas overleden Wim Vrösch. ,,Zal mij altijd bijblijven als een mooi iets”, Zegt Gerrit. Een aparte herinnering, niet zo zeer in het voetbal gelegen volgt als hij komt met: ,,Tussendoor heb ik nog een mooie ervaring gehad toen ik op 32-jarige leeftijd werd geselecteerd voor Spel zonder Grenzen, met de gemeente Heerlen. Het evenement  was in Italië, in Trento. We haalden daar een mooie tweede plaats. Sporten met allemaal jonge gasten van tussen de 20 en 25 jaar. Prachtige ervaring.”

Dan noemt hij promoties als mooie herinneringen. Uiteraard staan er ook mindere ervaringen, in de vorm van degradaties met sv Heerlen, Vaesrade en FC Hoensbroek tegenover. ,,Maar dat hoort erbij”, zegt Gerrit Olijve terecht. Dan noemt hij iets anders, een combinatie van voetbal en privé zou je kunnen zeggen, een moment overigens waarop hij al trainer was. Gerrit: ,,Het meest bij blijft het overlijden van mijn vader, in de week voordat wij met RKVV Heksenberg op zaterdag in Maastricht nacompetitie moesten spelen. Met het bestuur had ik overlegd dat mijn zonen Kevin en Mike en ik zelf wilden dat deze wedstrijd ‘gewoon’ gespeeld zou worden, hoewel mijn vader twee dagen eerder was overleden. Hij had het zelf ook niet anders gewild. Maar goed, dat was best heftig. Twee kleinkinderen van hem, de spelers Kevin en Mike, en zoon Gerrit, de trainer, stonden die bewuste zaterdag dus op het veld. Wij wonnen de wedstrijd, maar de bespreking en het vieren van één van de doelpunten was emotioneel erg zwaar. Tegelijkertijd was er die dag een geweldig gebaar van alle spelers en de rest van de technische staf. Ze kwamen na dat doelpunt met z’n allen naar de dug-out om mij een hart onder de riem te steken. Dat was echt GEWELDIG . Ik krijg er nu nog kippenvel van als ik eraan terug denk. We promoveerden dat seizoen trouwens met RKVV Heksenberg naar de derde klasse. “

Trainer(s)

Voordat we verder gaan met Gerrit Olijve als trainer en zijn beweegredenen om bij vv Amstenrade in te stappen, vragen hem eerst nog om zijn ervaringen met oefenmeesters gedurende zijn loopbaan als voetballer. Wat volgt is niets dan lof. Maar hij heeft dan ook wat ‘kanonnen’ voor zijn neus gehad. Dat zal niemand na het lezen van alle namen  tegenspreken. Gerrit opnieuw: ,,Ik heb aan alle trainers goede en mooie herinneringen. Van al die trainers steek je wat op. Van Jan Aelmans (Nieuw Einde), de trainers die ik al genoemd heb. Daarnaast van Paul Bisschops, Peter Douma, Roger Knarren, Frans Kerens en Rick Strouken. Het zijn allemaal oefenmeesters met ieder zijn specifieke kwaliteiten. De één wat meer dan de ander, maar allemaal geweldige trainers, sommigen zijn nu nog actief. Mindere trainers waren er niet in mijn beleving, bij de één is het wat beter dan bij de ander, maar het ligt meestal toch vooral allemaal aan je eigen mentaliteit. Mijn  insteek: zorgen dat een trainer niet om je heen kan op het moment dat hij de opstelling maakt.”

Achmed Sevdican is degene die Gerrit Olijve heeft ingefluisterd om het trainersvak in te stappen, zo laat onze gesprekspartner ons desgevraagd weten. Daarover en het vervolg als oefenmeester: ,,Deze oud-Rodaspeler had een oogje voor bepaalde sportieve dingen. Zo gaf hij mij als trainer van de A-jeugd van FC Hoensbroek de tip om de trainerscursus te gaan volgen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik heb er nog steeds geen spijt van. Buiten dat er goede trainers zonder diploma rondlopen, leer je op de cursus ook om communicatief met bepaalde omstandigheden om te gaan. Het voetbalspelletje nog beter lezen, maar dan van de zijkant, als trainer. Met bepaalde omstandigheden om te gaan ook. Ik heb als trainer niet veel clubs gehad. Ben best standvastig op het moment dat ik als trainer bij een vereniging binnen stap. Ik hoor trainers wel eens zeggen dat ze na twee seizoenen de klik niet meer hebben met een groep. Dat heb ik niet. Als de groep, bestuur en trainer het goed naar hun zin hebben plak ik er meestal nog een jaartje of zo aan vast. Waarom verkassen als het in en met de vereniging goed loopt? Assistent ben ik geweest bij sv Heerlen, FC Hoensbroek en Minor. Bij RKDFC, Vaesrade, en laatstelijk bij Heksenberg was ik hoofdtrainer. En nu wordt het dus Amstenrade.”

Keuze voor Amstenrade

We hebben het al gememoreerd: Gerrit Olijve stapt over van een derdeklasser, die wellicht gaat meedoen om de prijzen, naar een vijfdeklasser, in dit geval Amstenrade. Geen alledaagse keuze, mag je zonder schroom stellen. Dat vraagt dan om een verklaring.  Er is maar één persoon die echt weet waarom en dat is Gerrit Olijve zelf. Hij somt op: ,,Een uitdaging is er altijd en overal, waar of wanneer je ook instapt bij een voetbalvereniging. Als je geen uitdaging ziet, moet je het als trainer niet doen. Bij Heksenberg was de uitdaging om een mooie club -die bijna niet meer zou kunnen bestaan- nieuw leven in te blazen, met bestuur, technische staf en goede spelers. Dat is me, of beter gezegd ons met z’n allen, heel goed gelukt. Van de vierde naar de tweede klasse opklimmen was een geweldige prestatie en een prachtige ervaring. Ik hecht eraan op deze plaats dank te zeggen aan al die spelers die toen bij ons hebben gespeeld of er nu nog spelen.

Bij Amstenrade is het eigenlijk niet veel anders. Het is een grote club die een voetbalgek (in de goede betekenis van dat  woord) zij het dan niet alleen, maar toch voor een belangrijk deel, overeind heeft gehouden en nog houdt, met de vele contacten die hij heeft en met wat hij zelf voor de club doet. Appie Raaijmakers, steun en toeverlaat en tevens manusje van alles voor zijn cluppie VV Amstenrade. VV Amstenrade heeft ook veel jeugd, goede jeugd, een jonge selectie voor 1 en 2, met jongens die ontzettend leergierig zijn. Een club ook met veel ambitie, zo werd mij verteld bij de sollicitatie. En dat had ik ook al van mensen buiten de club gehoord. Natuurlijk kan je je afvragen: Gerrit Olijve in de vijfde klasse? Maar daar is niks mis mee. Eerlijk gezegd had ik het zelf van tevoren ook niet gedacht, maar toen ik telefoon kreeg van Amstenrade ben ik toch op gesprek gegaan en zie, ik heb getekend als hoofdtrainer van de club. Je kunt trouwens beter met een vereniging promoveren in de vijfde klasse dan bij een club hogerop die al een paar seizoenen onderaan bungelt en er dan vervolgens uitvliegt. Daarbij gaat er nog het één en ander veranderen op de accommodatie, qua kantine, kleedlokalen en velden en zal deze club zeker in de toekomst nog van zich laten horen.”

Sportieve ambities seizoen 2021-2022

Het nieuwe voetbalseizoen zal normaliter in augustus/september van start gaan. Als zaken weer enigszins normaal gaan dan toch. Het is nog vroeg nu, maar we stelden de vraag wie Gerrit Olijve ziet als ploegen die voor de prijzen kunnen meedoen. Zijn reactie: ,,Ik heb me daar nog niet in verdiept. We zullen eerst de klasse moeten bekijken, na de indeling bedoel ik. Ik houd me trouwens niet zo erg bezig met een tegenstander. Ik ga uit van onze eigen kracht. Voetballen met alles wat erbij hoort, een goede discipline en een goede wedstrijdmentaliteit. Daarbij verzorgd voetbal spelen en dan moet het vanzelf goedkomen. Natuurlijk zal ik ook info vragen en krijgen over de clubs waar wij tegen moeten spelen. Maar aanpassen doe ik hoogstens als we eventueel tegen een tweede- of derdeklasser zouden spelen voor de beker. Verder zullen we altijd vanuit onze eigen kwaliteit en kracht spelen.”

Kwaliteit en mogelijkheden selectie vv Amstenrade

Dan willen we ons licht laten schijnen op de mogelijkheden van de selectie van vv Amstenrade. Gerrit Olijve vertelt ons om te beginnen te hopen dat de huidige selectie intact blijft. Gesprekken zijn lopende. Mocht er onverhoopt iemand vertrekken, zal gezocht worden naar adequate vervanging. Gerrit Olijve over de selectie van zijn nieuwe club en de verwachtingen: ,,Dat we gaan meedoen is naar mijn mening wel te voorspellen. Ik heb de ploeg een aantal malen zien spelen en er zit kwalitatief heel veel potentie in. Daarbij lopen er een paar A-spelers bij die het niveau met goede begeleiding best aankunnen. Een mix van eind twintigers en jonge gasten moet normaal gesproken, als we gezond blijven en optimaal fit zijn, garant staan voor een positief resultaat. Waar het eindigt kan ik niet zeggen, maar, zoals ik het tot nu toe zie, moet er een prijs te halen zijn. Nogmaals, het hangt ook van gezondheid en blessures af. Maar goed, het is mede mijn taak om dat te bewaken en te bewerkstelligen, ze speelfit te maken en houden. Zij die mij kennen weten dat dit wel goed komt.”

Dan vervolgt hij met: ,,Natuurlijk heb je kans dat er spelers vertrekken, een nieuwe uitdaging zoeken. Maar dan zullen wij kijken naar vervangers. Maar nogmaals, op de A lopen een paar jonge gasten rond die dit waarschijnlijk kunnen opvangen. Zelf hoop ik, zoals gezegd, dat de selectie van 1 en 2 intact blijft en er vanuit die A concurrentie aankomt, waardoor het prestatieniveau omhoog gaat. Zelf ben ik er groot voorstander van om talentvolle jeugd in te passen in de selectie. Maar tegenwoordig is het belangrijk dat je die jeugd ook goed begeleidt. Niet meteen voor de leeuwen gooien, maar eerst laten proeven aan het spelletje bij de senioren en zo bewaken dat zij nog te wisselvallig kunnen spelen. Goede afspraken maken met betreffende spelers. Als het even niet loopt, aandacht besteden aan het waarom en hoe nu verder.  Er zijn zo te zien en te horen best een aantal spelers bij die de stap kunnen en moeten maken, richting het eerste elftal. Maar ook bij het tweede elftal kunnen zij rijpen. Zeg maar een tussenstap maken om niet meteen in het diepe te vallen als ze te snel bij het eerste komen.”

De club Amstenrade

Amstenrade is geen echt grote gemeenschap, letterlijk gesproken dan, in aantallen van mensen. Toch heeft de club behoorlijk veel leden, een goede jeugd ook. De club heeft ook een goede naam in de regio. Iets negatiefs hoor je niet. We vragen Gerrit Olijve zijn licht te laten schijnen over de club. Zijn visie, gebaseerd op hetgeen hij tot op heden meemaakt: ,,Amstenrade onderscheidt zich al jaren met het goed opleiden van jeugdspelers. Toen ik zelf nog voetbalde was het moeilijk goed voetbal tegen Amstenrade te spelen. Ze hadden steevast een stugge ploeg, moeilijk om tegen te ballen. Het is bij Amstenrade ook niet alleen het eerste wat telt. Geen rangen en standen, elk lid telt mee. Of je nu op de C3 speelt of in de hoofdmacht, je bent lid en daar gedraag je je naar. Geldt ook voor leiders en trainers etc. Er zijn duidelijke afspraken. Bij het eerste elftal ligt het niettemin soms een beetje anders. Blijft toch het paradepaardje van een vereniging, ook bij Amstenrade. En ook hier vinden ouders het geweldig als hun zoontje het eerste elftal haalt. Dan heb je: vereniging blij, ouders blij en speler blij. Wat wil je nog meer? Trouwens, ook de vrouwen van Amstenrade hebben jarenlang goed tot uitstekend gepresteerd. Ook daar stond en staat een goede technische staf. Dus ook hier gaat nog steeds de volle aandacht vanuit de vereniging naar uit. Ook de vrouwen zijn belangrijk.”

Tot slot

Aan het einde komen we met de vraag of Gerrit nog ambities heeft om als trainer hogerop te komen. We menen te mogen zeggen dat hij dat, als inmiddels ervaren zestiger, uit zijn hoofd heeft gezet. Maar die ambitie is er wel ooit geweest. Gerrit verhaalt: ,,Ja, de ambities van mij is, of in ieder geval was, toch om een keer bij een eersteklasser of hoofdklasser te trainen. Veel collega-trainers en kennissen uit de voetbalwereld (amateurs) hebben vaker aangegeven dat ik TC1 moet gaan doen. Maar aangezien ik ook een fulltime baan bij Post NL Pakketten heb, is dat niet te realiseren. Ik zou dan een half jaar onbetaald verlof moeten nemen om die cursus, bijvoorbeeld in België, te kunnen volgen. Dat is niet mogelijk, niet te realiseren. Ik heb daar de tijd ook niet voor. Jammer, maar het zij zo.

Ik haal mijn plezier en voldoening er toch wel uit. Met name als ik met een vereniging goed voetbal speel en voor promotie kan gaan. Als ik na een training of wedstrijd zie dat mijn spelers voldaan en vermoeid in de kantine bij elkaar zitten en er alles voor gedaan hebben en het aansluitend een gezellige avond wordt, dan ben ik een tevreden mens. Ik had nog heel veel ambities maar dat is er niet van gekomen. Maar goed, ik ben tevreden met wat ik nu heb. Voorlopig ga ik al mijn energie steken in de selectie van vv Amstenrade, komend seizoen. En daarnaast natuurlijk genieten straks van mijn, nee onze ook de familie Carlitz mag ik in dit verband absoluut niet vergeten-  geweldige kleinkinderen Davi en Luca, van Kevin en Kelly.  Zij maken deel uit van twee knotsgekke voetbalfamilies, het kan dus bijna niet anders of zij gaan zelf ook voetballen. Zou ik (wij) natuurlijk prachtig vinden.”

Dan komt Gerrit Olijve met de uitsmijter, annex een uitnodiging: ,,En ja, een kampioenschap in de zomer van 2022? Dat zou natuurlijk mooi zijn. Je kent het: ‘Never say never again’. Ik zie jullie dan op de receptie.”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno