CLUBGETROUWE BLIJVERS, ‘LAST BUT NOT LEAST’

Niels Lanckohr, van 19-2-2000, is pas 21 jaren jong, maar heeft toch al de nodige ervaring. Niels doorliep de hele jeugdopleiding bij KVC Oranje. Hij heeft daar, zo laat hij ons weten, heel mooie herinneringen aan. ,,Het was een leuke tijd, met steeds nagenoeg dezelfde jongens. Je leert elkaar goed kennen en een aantal zit nu, net als ikzelf, bij de selectie. Ook over de trainers die ik in de jeugd ben tegengekomen heb ik niets te klagen. Kortom, ik zou het zo nog eens willen meemaken.”

Het debuut in de hoofdmacht maakte Niels Lanckohr -zijn vriendin sinds ruim 4 jaar is Liana Baardman- in het seizoen 2016-2017, in de uitwedstrijd tegen Geulsche Boys, een duel dat eindigde in 1-4 en waarin Ritch Vienerius 4 keer doel trof. Het ‘finest moment’ tot nu toe beleefde Niels korte tijd later. De thuiswedstrijd tegen Eikenderveld was eerder in de 69^e minuut gestaakt. De stand op dat moment was 2-2. 

Bij de hervatting, op donderdag 27 april 2017, koningsdag, met als scheidsrechter Ron Bemelmans, drong Eikenderveld sterk aan, maar na een aantal minuten trok de aalvlugge en toen nog piepjonge (17) Lanckohr vanaf links met de bal aan de voet naar binnen en schoot de 3-2 tegen de touwen: een bevrijding voor oranje-wit binnen én buiten de lijnen. De wedstrijd werd met 5-2 gewonnen en die zege was cruciaal voor het kampioenschap in 5B dat niet veel later volgde.

We vragen Niels, in het dagelijks leven werkzaam bij DHL, naar zijn beste positie binnen de lijnen. Een verrassende reactie volgt: ,,Volgens de trainer Spits, volgens mij buitenspeler. Nou ja, laat ik het zo zeggen, het maakt niet echt veel uit, als ik maar speel. Dat is toch het belangrijkste. Ik ben in ieder geval niet de spits, die graag ‘in de bal’ komt, veel liever zoek ik de ruimte op.”

Zichzelf vertrekken naar een andere club ziet hij zich niet zo snel. ,,Je kunt het natuurlijk nooit met absolute zekerheid zeggen. Als er een club komt die beduidend hogerop speelt, misschien dat ik het dan overweeg. Maar je moet ook realistisch zijn. Zoals het er nu voorstaat, zie ik mezelf niet gauw verkassen.”

Dan kijken we met Niels vooruit naar komend seizoen. Hij blijkt er vertrouwen in te hebben, getuige: ,,We hebben nagenoeg dezelfde groep als vóór het uitbreken van Corona. Er zijn nu een paar jonge jongens bijgekomen en ik schat in dat we voor de bovenste plaatsen moeten kunnen meedoen. Een titel zal wellicht iets te hoog gegrepen zijn, maar kansloos om kampioen te worden zijn we ook niet. Dan moet we alles op zijn plaats vallen. Wie weet?”

We komen terecht bij Joey Niesters. Hij zag het levenslicht op 6 juli 1994 is dus inmiddels 27. Een man met ervaring binnen KVC Oranje. In het dagelijks leven werkt hij in de wereld van de dienstverlening, de pakketbezorging om preciezer te zijn, en vormt, samen met zijn liefde Jolijn Rosenboom een trots ouderkoppel van Jolie. Joey behoort tot de grote groep spelers die als ‘kind van KVC Oranje’ mogen worden bestempeld. De zoon van de huidige elftalleider Leon Niesters is immers al vanaf zijn jongste jeugd aan oranje-wit verbonden. In zijn eerste voetbaljaren was niet meteen zichtbaar dat hij zich zou ontwikkelen tot speler van de hoofdmacht. Maar naarmate de jaren verstreken en de seniorenleeftijd naderde, kwamen zijn kwaliteiten steeds meer aan de oppervlakte tevoorschijn. In eerste instantie gebeurde dat in aanvallend opzicht. Tijdens het seizoen in de vijfde klasse, de voetbaljaargang 2016-2017, was hij van de veel scorende aanvallers binnen de selectie, die op het eind van de rit kampioen werd. Met name de vrije trappen van de linkspoot vielen destijds in het oog en waren menig doelman van de tegenpartij te machtig. Daarnaast is Joey een van de mannen met een prachtige assist. En dat laatste geldt tot op heden, ook op het hogere niveau. Was Joey in zijn beginjaren bij de hoofdmacht een van de aanvallers, sinds de komst van trainer Paul van Putten heeft hij ook, of beter meer en meer, andere functies op de linker flank ingevuld. Met name  het verdedigende werk heeft nu veel meer aandacht gekregen. Joey was bij de totstandkoming van deze bijdrage in verband met vakantie niet voor commentaar bereikbaar. Wij gaan ervan uit dat hij het hiaat aan mooie woorden dat hierdoor ontstond wil invullen door zijn voeten in het komende seizoen te laten spreken, net zoals hij eerder heeft gedaan.

Tot slot, ‘last but not least’, de laatste van de mannen uit de hoofdmacht van KVC Oranje die de club trouw zijn gebleven. We hebben het over Lloyd Vromen (27). Lloyd begon zijn voetballoopbaan bij SV Heerlen. Al heel snel ging hij naar Roda JC, waar hij onder meer in het talentenplan terecht kwam. Hij bleef er zo’n 10 jaar en maakte veel trainers mee, onder wie Hens Fischer, Rob Pierik, Maurice Verbunt, Jan Lauers, Jos Smits, Anton Vriesde, Tiny Ruys en Ole Tobiassen. Aangeland bij de A2 volgde het vertrek richting Chevremont, waar hij Paul van Putten als trainer kreeg. Na een jaartje kwam Maurice Verbunt aan het roer. Lloyd was druk met zijn HBO-opleiding die hij inmiddels heeft afgerond. Een periode zonder voetbal volgde. Hij is inmiddels werkzaam voor de gemeente Maastricht, als medewerker ziekteverzuim. De wettelijke basis waar hij mee van doen heeft bij zijn werk is te vinden in de Wet verbetering Poortwachter. Ruim een jaar geleden werd hij door Marvin de Mey benaderd om eens te komen trainen bij KVC Oranje. Dat beviel prima, reden waarom hij besloot ook komend seizoen deel te willen uitmaken van de selectie. 

Als we Lloyd vragen zichzelf te typeren al voetballer, antwoordt hij gevat: ,,Ik ben een mooi-weer-voetballer, met inzicht en techniek.” Zijn vader vult aan: ,,En een speler met veel inzet.” ,,Mijn voorkeurspositie is rechtshalf”, zegt Lloyd vervolgens, om er met het oog op komend seizoen aan toe te voegen: ,,Met onze groep moeten we in de middenmoot kunnen meedraaien. Als we in goeden doen zijn, kunnen we het iedereen lastig maken en misschien zit er dan nog iets meer in het vat. Belangrijk is dat we een goede teamgeest hebben, dan is er veel mogelijk. Verder hebben we er jong talent bij gekregen. Daar zit nog groei in. Ook dat is belangrijk. We zullen zien. Ik verheug me in ieder geval op een nieuw seizoen in Bleijerheide. Ik voel me er thuis. We hebben een leuke groep. Allen heb ik tot nu toe, als gevolg van corona pas een paar wedstrijden kunnen meedoen.”