Teammanager Ritch te Kampe ,,Sportclub’25 is mijn tweede thuis”

 

Ritch te Kampe (26) is het vrijwilligerswerk met de paplepel ingegoten. Vader Herman is wedstrijdsecretaris en inmiddels 50 jaar aan Sportclub’25 verbonden. Moeder Jacqueline, vader Herman, broer Ryan, allen zijn bij de club actief. De taken die Ritch invult zijn velerlei, de uren die hij in de club steekt groot in aantal. Zijn oproep richting leeftijdsgenoten: “Meld je aan als vrijwilliger, het geeft plezier en voldoening”

 

 

Zelf gevoetbald

Bij Sportclub’25 staat hij, hoewel hij pas 26 is, al wat langere tijd geafficheerd als teammanager van de hoofdmacht. In het dagelijks leven is hij werkzaam als promovendus aan de Universiteit in Maastricht. Als onderzoeker houdt hij zich dagelijks bezig met het optimaliseren van de behandeling van patiënten met jicht. Daarnaast werkt hij in zijn vrije tijd nog als studiebegeleider voor scholieren van basis-, middelbaar en voorgezet onderwijs, in met name de bètavakken. Ook Ritch begon ooit met hetgeen waarmee het bij de meeste sportieve jongens begint. Met voetbal dus, in zijn geval, als kind van Bocholtz zette hij als vierjarige zijn eerste schreden bij Sportclub’25. Bij de huidige tweedeklasser doorliep hij de volledige jeugd. Op zijn 18e, toen hij op het punt stond als A-speler te worden overgeheveld naar de senioren, gooide een lichamelijk ongemak roet in het eten. Hij vertelt ons dat een fixatie van twee van zijn rugwervels ervoor zorgde dat hij moest stoppen met zelf te voetballen, ook al kwam hij nadien nog sporadisch voor het derde elftal in actie. We vragen Ritch naar de mooiste momenten uit zijn voetbaljeugd. Hij antwoordt: ,,Ik denk dat ik als voetbalgek de hele jeugdopleiding als mooi moment kan omschrijven. Jarenlang met dezelfde vrienden, elke week weer opnieuw op het trainingsveld staan en in het weekend lekker wedstrijden spelen. De mooie herinneringen die je door de jaren heen met vrienden opbouwt, zijn onbeschrijfelijk. Hoogtepunten hangen vaak samen met successen, voor mij is dat niet anders. Met zowel de B als A-jeugd werden we kampioen onder leiding van toenmalige eerste elftalspelers, wat leuke feestjes opleverde. Daarnaast heb ik ook hele mooie herinneringen aan de wintertoernooien als F- en E-speler in diverse sporthallen in Zuid-Limburg; de hele dag in de sporthal hangen en wedstrijden spelen. Heerlijk was dat!”

Foto uit privé album van Ritch te Kampe

Teammanager op jeugdige leeftijd

Toen hij 18 was, moest hij dus noodgedwongen stoppen met voetballen. Ritch te Kampe is een voetbaldier en wilde daarom wel bij de sport, met name bij Sportclub’25 en, om nog preciezer te zijn net als zijn vrienden, bij de selectie betrokken blijven. Een jaar na de operatie aan zijn rug startte hij als elftalleider van het tweede elftal. Dat duurde een jaartje. Hoe het verder ging vertelt Ritch zelf: ,,Eric Royen, de toenmalige trainer van het tweede elftal, stroomde door naar de hoofdmacht en wilde mij meenemen als elftalleider. De insteek was een jonger iemand toe te voegen aan de staf van het eerste elftal, en dan met name om te fungeren als tussenpersoon tussen trainer en spelers. Aldus geschiedde. Inmiddels doe ik het zeven jaar en het bevalt nog steeds.”

 

Takenpakket

Wie als elftalleider wil fungeren, moet over een aantal eigenschappen beschikken. Je bent aanspreekpunt van spelers, al of niet teleurgesteld, van trainers, van bestuur. Sociale vaardigheden en organisatorische sterkte komen niet slecht uit en communicatief moet je ook het een en ander in je mars hebben. Ritch te Kampe verwoordt het als volgt: ,,In beginsel vind ik het lastig om een functie als vrijwilliger binnen een vereniging te omschrijven met taken. Je bent immers vrijwilliger. Toch is er inderdaad een vast pakket aan zaken waar je je als teammanager mee bezighoudt. Je bent in ieder geval zeker de verbindende factor tussen trainer en spelers. Als teammanager werk ik veel samen met mijn medeleider Joost Grooten, die ook voetbaltechnische zaken vervult binnen Sportclub’25. We staan zo kort bij de spelers én trainer. Dat ik als relatief jong iemand deze functie vervul was de voornaamste insteek zeven jaar geleden, toen ik startte als teammanager bij het eerste elftal. Je zorgt er verder voor dat zowel trainer als spelers onder de beste randvoorwaarden kunnen presteren. Je bent bezig, samen met veel andere vrijwilligers, om alles zo optimaal mogelijk in te richten. Denk hierbij aan het regelen van eventuele tuchtzaken, overschrijvingen en het invullen van de randvoorwaarden zoals grensrechters en verzorgers. Daarnaast verzorg je alle teamactiviteiten binnen een elftal, ben je verantwoordelijk voor het verzorgen van de materialen op wedstrijddagen, het opvangen van de scheidsrechter en tegenstander, het invullen van de wedstrijdformulieren, en wat ik persoonlijk heel belangrijk vind, de samenwerking met het tweede elftal. Een vereniging is namelijk meer dan alleen je eerste elftal. Zelf vind ik dat ik als teammanager daarnaast verantwoordelijk ben om onze vereniging op een goede manier te vertegenwoordigen in bestuurskamers van tegenstanders. Je brengt hier de visie en cultuur van je vereniging over op andere verenigingen.”

Andere activiteiten bij Sportlcub’25 en de familie

We hebben het in het begin al gememoreerd, Ritch te Kampe komt uit een Sportclub-familie. Zijn activiteiten binnen de club beperken zich niet tot het zijn van teammanager. Als we hem vragen naar andere bezigheden steekt hij enthousiast van wal: ,,Ik vervul nog diverse andere functies binnen Sportclub’25. Nadat ik zelf moest stoppen met actief voetballen ben ik toegetreden tot het bestuur van Sportclub’25, iets wat ik nog steeds doe. Ik ben de afgelopen zeven jaar verantwoordelijk voor activiteiten en PR, en sinds één jaar ook voor de sponsoring. Verder vervul ik een functie binnen de toernooicommissie, waarmee we elk jaar een internationaal jeugd- en damestoernooi organiseren. Sinds twee jaar organiseer ik, samen met mijn broertje Ryan, een derde toernooi, namelijk een toernooi voor de G-teams. Naast deze functies van organisatorische aard ben ik ook trainer van de allerkleinsten, de bambini, werk ik als barvrijwilliger in ons clubhuis en fungeer ik als klusvrijwilliger. Ik ben dus heel wat uurtjes per week bezig met Sportclub’25.”

Niet alleen onze gesprekspartner voelt zich als een vis in het water bij de club. Dat blijkt als hij verder gaat met: ,,Ons hele gezin is zeer actief binnen de vereniging. Mijn vader was afgelopen oktober maar liefst 50 jaar lid en is nog steeds zeer actief. Hij is wedstrijdsecretaris van Sportclub’25 en van de samenwerkende jeugdafdeling SJO ESB’19. Daarnaast is hij een actieve barvrijwilliger en ook hij is elke week in de weer met klussen op het complex. Daarnaast is hij een enthousiast toeschouwer bij vrijwel elk elftal. Als ik mij op zaterdag of zondagochtend richting ons sportcomplex begeef, weet ik vrijwel zeker dat mijn vader al aanwezig is. Ook mijn moeder is actief als vrijwilligster in ons clubhuis en verzorgd met een groep dames elk jaar de pakjes die worden gedragen tijdens de carnavalsoptocht van onze vereniging. Ook is ze ook al meer dan 25 jaar vaste supporter van het eerste elftal, ze slaat samen met mijn vader vrijwel geen wedstrijd over. Mijn twee jaar jongere broer Ryan is aanvoerder van ons eerste elftal en een belangrijke steunpilaar van de successen de afgelopen jaren. Daarnaast traint hij ook de JO17-1 en is hij vaak op ons complex terug te vinden. En tenslotte, ook met de toernooien zijn we als gezin vrijwel het hele weekend terug te vinden op ons sportcomplex.”

Tops en flops

Successen en teleurstellingen, oftewel tops en flops, sportief en anderszins. Iedereen komt het tegen. We vragen Ritch naar de mooie momenten die hij als teammanager bij de hoofdmacht van Sportclub’25 meemaakte. Het blijken er twee te zijn, eentje met succesvolle afloop, een ander niet, maar wel van beklijvende waarde. Ritch: ,,In de afgelopen zeven jaar hebben we als vereniging een heuse opmars van de vierde naar de top van de tweede klasse gemaakt. Er zijn twee vrijwel identieke momenten die ik niet zal vergeten en als heel mooi heb ervaren. In beide gevallen gaat het om beslissingswedstrijden, echte finales. De eerste betreft een ontmoeting tegen FC Kerkrade-West. Het was de laatste competitiewedstrijd en het ging om de titel. Beide gingen we met een gelijk aantal punten aan kop van de ranglijst, de allerlaatste wedstrijd van het seizoen was Kerkrade-West tegen Sportclub’25.” Het is alsof Ritch te Kampe het herbeleeft als hij vervolgt met: ,,We maken in de 85e minuut de gelijkmaker, 1-1 en krijgen in de 92e minuut nog een penalty. Helaas gaat deze penalty op de paal waardoor er een beslissingswedstrijd op neutraal terrein noodzakelijk is.” Dan: ,,Gelukkig wisten we vier dagen later, voor 1500 man op het terrein van SV Simpelveld, alsnog het kampioenschap binnen te halen.”

Vervolgens komen we uit bij het tweede moment waar Ritch te Kampe met plezier aan terugdenkt: ,,Dat betreft de beslissingswedstrijd tegen De Ster voor promotie naar de eerste klasse, aan het eind van het seizoen 2018-2019. Doordat Cuijk zich terugtrok als topamateur kwam er op lager niveau een extra plek vrij voor promotie, zo ook voor promotie naar de eerste klasse. De halve finale van de promotiereeks werd opeens de finale, niet op neutraal terrein, maar gewoon op ons eigen sportcomplex. Hoe mooi kun je het hebben. Nog steeds kijk ik hier met veel trots op terug. Een echte finale, met wederom +/- 1500 toeschouwers langs de lijn. En, zoals gezegd, op ons eigen vertrouwde  sportcomplex. Helaas verloren we door een penalty met 0-1 en liepen we promotie op een haar na mis. Toch is het spelen van deze finale een groot hoogtepunt. Voor mijzelf en voor onze vereniging. Het is namelijk de beste sportieve prestatie van Sportclub’25 in haar (binnenkort) 96-jarig bestaan. En uiteraard zijn er ook de nodige anekdotes, die blijven bekoren. Ik denk dat je als actieve vrijwilliger talloze leuke anekdotes kunt vertellen, dat is namelijk ook de kracht van het vrijwilligerswerk. Het geeft je zoveel leuke momenten waar je met veel voldoening op terugkijkt. Elke verjaardag, feestdag of sociale vriendenavond, de leuke herinneringen veelal opgedaan bij onze vereniging Sportclub’25 staan altijd centraal. Een jaarlijks teamweekend naar Mallorca met de selectie is in ieder geval altijd voer bij uitstek voor vele anekdotes.”

,,En decepties?”, luidt onze vraag. Ritch te Kampe weer: ,,Eigenlijk heb ik nog geen deceptie meegemaakt. Het verliezen van de finale blijft natuurlijk knagen, want stel dat we die gewonnen hadden….. Maar, zoals net gezegd, dat we dit als vereniging bereikt hebben maakt me veel trotser dan het resultaat. Ik zie dit dan ook niet echt als een deceptie, maar als een bevestiging dat we als vereniging goed bezig zijn.”

Sportclub’25

We vragen aan de teammanager van de hoofdmacht om de club, waar hij deel van uitmaakt, eens in een typering neer te zetten. De reactie luidt als volgt: ,,Een hechte dorpsvereniging, waar iedereen welkom is. Een vereniging die het moet hebben van de inzet van vele vrijwilligers. Die inzet van diverse mensen zorgt voor veel sociale binding. Het is in mijn ogen dan ook meer dan alleen maar een voetbalvereniging, de club vervult een maatschappelijke functie binnen de samenleving, in meerdere opzichten. We bieden een voetbalpodium van jong tot oud, voor mensen mét en mensen zonder een beperking. Daarnaast zorgen we voor heel veel ontspanningsmomenten en vertier.”

Waar hebben we dat eerder gehoord, denken wij als redactie, bij onszelf. Dan keren we terug naar het voetbal, met het stellen van de vraag naar de kwaliteit van de selectie van trainer Remo Gielkens. Ritch te Kampe heeft een uitgesproken mening die getuigt van het nodige vertrouwen in de groep, getuige: ,,Onze selectie is momenteel erg sterk, dit was ook terug te zien in de resultaten in het begin van het seizoen. Ik denk dan ook dat er zeker voldoende kwaliteit is voor eventuele promotie. Overigens is promotie geen heilig doel, maar het staat natuurlijk wel altijd mooi aan het eind van een seizoen. Als vereniging zijn we de hoogst acterende in het Heuvelland, iets waar we erg trots op zijn. Onze visie is dat we met eigen jongens en talenten uit deze regio zo hoog mogelijk willen voetballen. We zullen zien waar het schip uiteindelijk strandt, maar de afgelopen drie jaar, met telkens hoge klasseringen in de tweede klasse, bevestigen in ieder geval dat we beschikken over een talentvolle groep. Een groep ook trouwens die daarnaast beschikt over de eigenschappen die passen bij onze verenigingscultuur: hard werken en klaarstaan voor je teamgenoten.”

Trainers

Na zeven jaar teammanager te zijn geweest bij het eerste elftal van Sportclub’25 heeft Ritch te Kampe een paar trainers meegemaakt. Wij vragen naar zijn ervaringen met die mannen. Onze gesprekspartner verwoordt het zo: ,,Ik ben samen met Erik Royen gestart bij het eerste elftal, waarmee we direct kampioen werden in de vierde klasse. Erik stopte echter na dat seizoen als trainer, waarna Patrick de Mey het roer overnam. Helaas bleek zijn trainerschap van korte duur. Daarna werd René Hofman trainer, voor drie seizoenen. René is een prachtige kerel, waar ik met veel voldoening aan terugdenk. Hij was bij ons bezig aan zijn laatste klus en heeft onze vereniging vele mooie momenten gegeven, een echte topgozer. Pedro Ricksen nam vervolgens het stokje over. Ook met hem heb ik de afgelopen twee jaar met heel veel plezier samengewerkt. Ik vind het dan ook erg jammer dat we door corona plotseling onze samenwerking moesten stoppen. Uiteraard hebben we het wel op een goede manier afgesloten. Pedro en René zijn niet te vergelijken, maar allebei waren het heel goede trainers voor onze vereniging. Het is dan ook mooi dat beide mannen nog graag bij ons langs komen. Momenteel is Remo Gielkens trainer, ook nu weer is er sprake van een echte match. Remo heeft net als de eerdergenoemde personen heel veel voetbalverstand, is zeer gedreven en ambitieus. Ik ben dan ook blij dat we de samenwerking voortzetten volgend seizoen.”

Concluderend komen we als redactie tot de slotsom te hebben gesproken met iemand die voetbal in zijn hart draagt, niet te beroerd is om veel tijd en energie in zijn club te steken. Functioneren als vrijwilliger is niet altijd gemakkelijk, dat weten mensen die het doen of hebben gedaan. Vaak kost het meer energie dan dat het waardering oplevert. Maar er staat ook veel moois tegenover. Ritch te Kampe denkt in ieder geval nog niet aan stoppen. Hij sluit af met: ,,Ik steek heel veel tijd in Sportclub’25. Soms misschien wel te veel, maar uiteindelijk doe ik het met heel veel plezier en word ik hierin gesteund door mijn vriendin. Sportclub’25 is mijn tweede thuis en ik hoop dan ook nog lang actief te mogen blijven, net als mijn vader dit jaar een vijftigjarig jubileum als lid en dan met name als zeer actief vrijwilliger te mogen vieren. Of het dan allemaal nog zo actief gebeurt als nu, zal de toekomst uitwijzen, maar ik denk als persoon dat ik altijd bezig moet zijn en iets omhanden moet hebben. Daar hoort de functie van vrijwilliger absoluut bij.”

Sportclub’25, en niet alleen die club, mag zich gelukkig prijzen met mensen als Ritch te Kampe.

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno

Geef een reactie