13 december 2024

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de Limburgse voetbalwereld zullen weinig mensen te vinden zijn, die de naam Patrick Otten niet kennen. Als voetballer én als trainer heeft de inmiddels 53-jarige Otten bij velen in die sport naam gemaakt.

 

Patrick Otten, partner van Annika en trotse vader van Esmee (22), Dion (20) en Tidde (5), in het dagelijks leven administratief medewerker bij Essent, begon zijn voetbalcarrière op 8-jarge leeftijd bij Chevremont, de club die dit seizoen voor de tweede keer in haar bestaan in de hoofdklasse uitkomt. Tussentijds kwam hij uit voor SV Heerlen (nu Sporting Heerlen) en Limburgia (nu BSV Limburgia). Alle clubs betitelt Patrick als leuk, maar Chevremont, waar hij het grootste deel van zijn leven als voetballer doorbracht en waar dus zijn roots liggen, is de club waaraan hij de mooiste herinneringen bewaart: ,,Chevremont is een prachtige vereniging. Ons eerste elftal bestond destijds voor 70-80% uit zelf opgeleide spelers. We vormden een hecht vriendenteam. In drie jaar tijd promoveerden we vanuit de derde klasse door naar de hoofdklasse. Dat waren prachtige jaren.”

Patrick Otten speelde de meeste jaren op eerste klasse- en hoofdklasse- niveau. Hoger dan in de hoofdklasse kon je in die jaren bij de amateurs niet reiken. In de jeugd kwam hij een aantal keren uit voor het Limburgs team. Eén keer mocht hij opdraven in Nederlands team bestaande uit spelers uit de Hoofdklasse Zondag, dat aantrad tegen acteurs die hun kunsten op datzelfde niveau op zaterdag vertoonden.

Niet alleen Patrick zelf heeft trouwens binnen het huishouden voetballend vermogen in zijn genen. Dat geldt ook voor andere leden van het gezin, dat verder nog een viervoeter, border collie Raf, herbergt. Partner Annika werd met ZVV Roerdalen in het zaalvoetbal landskampioen, bekerwinnaar en won met die ploeg ook de supercup. Op het veld was zij met Roda JC actief in de eredivisie. Op 19-jarige leeftijd kwam zij uit voor Jong Oranje. Een zware knieblessure maakte een einde aan haar dromen van een mooie voetballoopbaan.

Een bekende gezegde luidt: ,,De appel valt niet ver van de boom.” Dat geldt ook in dit geval. Zoon Dion heeft de jeugd bij Roda JC doorlopen en komt nu uit voor Bekkerveld. Voor die club speeld ook Tidde. Dan is er nog Jordi Baur, de vriend van dochter Esmee, die actief is bij Eendracht Termien in België.

In zijn leven als voetballer kwam Patrick Otten natuurlijk meerdere trainers mee. Op de vraag van hij daarbij het meest heeft opgestoken antwoordt de man die vroeger onder meer bekend stond om zijn grote longinhoud: ,,Van iedereen steek je wel iets op. Ik heb veel verschillende trainers gehad, zoals Arie Pieneman, Math  Schaepkens, Jo Quadflieg, Piet Hermans, Mario Eleveld, Theo  Caenen en Bert Isenborghs. Ieder had zijn eigen specifieke kwaliteiten, de één wat meer op voetbaltechnisch- tactisch vlak, een ander droeg iets meer bagage als teambuilder, weer een ander had iets meer als people-manager enz. Van al die kernkwaliteiten probeer je voor jezelf het beste mee te nemen en samen met je aangeboren kwaliteiten (en tekortkomingen) vormt dat je uiteindelijk. Nu als trainer heb ik baat bij die ervaringen. Eén ding hadden ze echter allemaal gemeen, ze waren heel bevlogen en het waren allemaal winnaars . Een  karaktereigenschap  die ik zelf ook heb en nu graag probeer over te brengen op mijn spelers.Ik denk ook dat ik een goede motivator en stimulator ben.”

Inmiddels is Patrick Otten, in het bezit van het diploma TC-3, dus zelf trainer. Hoe is dat zo gekomen? Patrick daarover: ,,Als je zelf niet meer voetbalt, maar wel helemaal gek bent van het spelletje, ga je voor jezelf na hoe je betrokken wilt blijven bij de voetbalsport. Vanaf mijn 17e was ik bij Chevremont en later KVC Oranje(daar ging mijn oudste zoon Dion op 5- jarige leeftijd  voetballen) al jeugdtrainer. Het werken met een team en dit op zowel individueel niveau als op teamniveau  ontwikkelen en kijken waar  de top ligt spreekt mij enorm aan. Vandaar mijn keuze om trainer te worden.”

Momenteel hij trainer bij de O-12 van Roda JC, Het bevalt hem prima bij de club. Voor dit seizoen is de doelstelling spelers op individueel niveau beter maken en ontwikkelen, optimaal presteren tegen andere BVO-’s om vervolgens zo hoog mogelijk te eindigen. Momenteel gaat dat aardig.

Patrick Otten zegt zelf een pure voetballiefhebber te zijn. Voetbal is samen met zijn gezin zijn   lust en zijn leven. Alles wat met voetbal van doen heeft, wil hij lezen en zien. Daarnaast omschrijft hij zichzelf als iemand met een enorme beleving, iets wat hij ook van zijn spelers verwacht. ,,Bij de jeugd van Roda JC voel ik mij prima thuis, alle jeugdspelers hebben die instelling ook, omdat ze een voetbaldroom nastreven, namelijk profvoetballer worden. Bij een club of team waar dat niet het geval is , zou ik niet kunnen werken”, aldus Patrick.

Als trainer is hij via de vrouwen van RKTSV en Roda JC nu dus terecht gekomen in de jeugdopleiding van eredivisionist Roda JC. Als Patrick Otten wordt gevraagd zichzelf te omschrijven als trainer komt hij tot het volgende: ,,In jeugdvoetbal is het natuurlijk anders dan bij de senioren. Bij de jeugd gaat het er vooral om elk individu te ontwikkelen. Daar draag ik graag mijn steentje aan bij. Bij de senioren, bijvoorbeeld bij de vrouwen van RKTSV, kijk ik vooral  de kwaliteiten van mijn speelsters, niet zozeer naar de tekortkomingen, hoewel daaraan uiteraard wel gewerkt moet worden. Vanuit die kwaliteiten bepaal ik het systeem en vul de poppetjes in, om te komen tot een geheel waarin de speelsters complementair aan elkaar zijn. Het lukt ook aardig de groep mee te krijgen in die gedachte. Als de helft het me je visie eens is en de andere helft niet of minder, is de kans op succes een stuk kleiner. Daarnaast speel ik het liefst zo aanvallend mogelijk, ik houd er niet van om van systeem te veranderen of veel spelers te wisselen. Helemaal uit den boze is voor mij om bij één wissel drie spelers op een andere positie neer te zetten. Vastigheid is belangrijk, naast blessure en eventueel veranderingen in vormpeil natuurlijk. Ik zorg er steeds voor dat ik bepaalde keuzes met betrekking tot de opstelling in de groep duidelijk onderbouw. Het is logisch dat mensen teleurgesteld kunnen zijn in mijn keuzes. Dan moeten ze wel duidelijk weten waarom ik die keuzes heb gemaakt.”

Naast het feit dat zoveel mogelijk vastigheid wordt ingebouwd in de strijdwijze, is er ook plaats voor het individu. Patrick: ,,Er is ook ruimte voor een stukje eigen verantwoordelijkheid, bijv. als het gaat om overlappende, korte positiewisselingen binnen  het veld. Het spelplezier moet er ook vanaf spatten. Je bent tenslotte gaan voetballen voor je plezier!  Dat heeft trouwens, daarvan ben ik overtuigd, een positieve invloed op het resultaat. En die beleving moet er niet alleen bij wedstrijden zijn, ook bij de training moet je alles willen geven.”

 

Naast het voetbaldier is er ook een Patrick Otten, die oog heeft voor andere aspecten in en rond het groepsgebeuren. Hij zegt: ,,Ik ben ook wel een sociale trainer, ben geïnteresseerd in het wel en wee van spelers en wat ze bezig houdt. Soms zijn er randzaken, die prestaties beïnvloeden. Daar kun je dan op inspelen. Bovendien ontstaat op die manier een band met de speler, waardoor die toch een stapje extra wil zetten. Wel zal het teambelang altijd boven het individuele belang moeten gaan. Spelers moeten voor elkaar door het vuur willen gaan. Als je elkaars kwaliteiten gebruikt en  elkaar helpt en steunt komt je her verst!”

Foto Lucho Carreno

Geef een reactie