‘Marathonman’ Wilfried Ivens schaatst opnieuw twee keer de Alternatieve Elfstedentocht !
Op de fotoWilfried Ivens de rode trui.
Opa doet het nog best
‘Marathonman’ Wilfried Ivens schaatst opnieuw twee keer de Alternatieve Elfstedentocht!
Zeventien Alternatieve Elfstedentochten staan er op zijn erelijst. Acht keer schaatste Wilfried Ivens de marathon over 200 km op de Weissensee twee keer kort achter elkaar. Zo ook vorige week tijdens de zwaarste edities sinds de Hel van ’63. Dinsdag werd de Heerlenaar 75ste bij de toerrijders in een tijd van 8 uur zes minuten. Vrijdag werd hij veertiende, in een tijd van 7.43. Ter vergelijking: bij de prestatieve rijders finishte de snelste man in 6.06.35 en de snelste vrouw in 7.57.51.
De meeste inwoners van Techendorf lagen dinsdag nog te slapen toen Wilfried Ivens samen met echtgenote Meriam en een tiental ‘Limburgse Schaatsvrienden’ de Weissensee opliep. Voor het eerst in vijf jaar kan er behalve op het kleine meer ook weer op het grote 90 meter diepe meer geschaatst worden. Een rondje van 25 kilometer, met een passage bij de roemruchte Dolomitenblick. “Dat was puur genieten”, zegt Ivens.
IJzers onder de voeten, slepend en sluipend op pantoffels richting het hogere. Soms met vulgaire oerkracht, vaker met ‘Hulzebosch kolder’. Schaterend van geluk. “Het was stralend open weer en windstil en de ijscondities waren perfect. Zeker over het spiegelgladde zwarte ijs – dat is water dat in een keer in een dikke laag dichtvriest – van het grote meer was het fantastisch schaatsen”, schetst Ivens.
Na 130 km slaat het weer in Oostenrijk echter plotsklaps om. De wind tussen de bergen zet op en dooi treedt in. De bovenste laag van de Weissensee verandert gaandeweg in slush-puppy ijs. De ijzers snijden er dwars doorheen. Schaatsen wordt bij vlagen klunen. Het geliefde grote meer wordt plotseling door menigeen vervloekt. Ivens ziet de een na de ander onderuit gaan, maar blijft zelf op de been. Van de 1600 starters zullen uiteindelijk 585 de finish halen. Daaronder ook Wilfried Ivens. Terwijl anderen vaak huilen van vermoeidheid en van de pijn van afzien en vallend onder de finishboog doorglijden, oogt de relaxt schaatsende Heerlenaar opvallend fit.
Voor een schaatsmarathon van 200 km draait Wilfried Ivens dan ook zijn hand niet om. Drie jaar geleden reed hij er binnen een week zélfs drie. “Na twee keer de Alternatieve wilde ik dat jaar ook de echte Elfstedentocht rijden. Die werd echter op het laatste moment afgelast. Toen heb ik met enkele vrienden maar een eigen marathontocht van 200 km in langs de elf Friese steden gereden. We hebben er liefst twaalf uur over gedaan.” Met een glimlach: “Het was toen dan ook wel heel veel klunen.”
Het geheim van Wilfried Ivens ogenschijnlijk eeuwige jeugd schuilt in vier keer per week anderhalf uur training. Gevarieerde training: schaatsen op de baan van Glanerbrook, wielrennen in de Limburgse heuvels , skeeleren op de weg. Ofwel: Wilfried Ivens mag dan met zijn bijna 60 winters een dagje ouder zijn geworden. Maar dat wil nog niet zeggen dat de sportmaniak in hem achter de rollator loopt. Zijn lichaam vraagt om inspanning. “Als ik stop met sporten ben ik een stuk van mijn leven kwijt. Door de sport ben ik gelukkig.”
De universitair hoofddocent van de Open universiteit, vader van twee kinderen en grootvader van twee kleindochters, heeft daarnaast ook onverminderd de drang om te presteren. Dat onderstreepte hij vrijdag nog eens. Door de voortschrijdende dooi stond het water een schaatsschoen hoog op de route. Maar opa deed het nog best: Wilfried Ivens overtrof zijn tijd van dinsdag ruim en rondde zijn tweede marathon van 200 km op de Weissensee af in 7 uur en 43 minuten. Goed voor plek 14 in de eindrangschikking bij de toerrijders.
Drie dagen na de terugreis stond de prettig gestoorde sportmaniak alweer op de ijsbaan van Glanerbrook. “De voorbereiding van de Alternatieve Elfstedentocht van volgend jaar is alweer begonnen”, lacht hij. Schaatsen was voor de in de Gelderse Achterhoek opgegroeide Ivens altijd al een passie. De passie werd echter welhaast een levenselixer toen hij na de afronding van zijn universitaire studie in Utrecht in Limburg landde. Bij de Limburgse Schaatsvrienden in Glanerbrook vond hij gelijkgezinden. ‘IJsvogels’ die zoals hij vinden dat wintermaanden, ijs en schaatsen het beste is wat een mens kan overkomen.
Zijn echtgenote Meriam heeft Wilfried Ivens inmiddels ook al met het schaatsbacil besmet. “Meriam rijdt altijd 100 km mee op de Wiessensee, dat is reuze gezellig. Zoals ook de sfeer in Oostenrijk altijd weer geweldig is. Zowel voor tijdens als na de tocht. Voor mij is de Alternatieve Elfstedentocht altijd opnieuw een absoluut highlight, waar ik me lang van tevoren op verheug.”
