Zware blessure overschaduwt knap gelijkspel.

Op zondag 19 maart was de KNVB ons eindelijk eens gunstig gezind en werd een duel niet door een beetje regen afgelast; hierdoor mocht RKHBS op bezoek bij het prachtig gelegen complex van VV Geuldal.

Vooraf was er al wat contact geweest tussen beide coaches die hetzelfde beroep uitoefenen en hierdoor was de sfeer, net als in de vijf eerdere ontmoetingen, wederom uitermate vriendelijk vooraf. RKHBS was op vier afwezigen na compleet en aangevuld met “good-old” Sara was de spelersgroep derhalve 18 dames groot!!!!! Tel daarbij de supporters en extra leiders Imke, Meriam en Gaby op, en een volle parkeerplaats bij het knusse complex is snel verklaard. Dayen was een van de afwezige dus mocht Desiree opnieuw gaan aantreden als keepster en zij zou dit met veel verve doen – later meer hierover. 

Verder was de basis enigszins aangepast door de afwezigheid van Jolanda en zo begonnen de volgende 10 dames plus de al vermelde Desiree aan de moeilijke uitwedstrijd: Deniece; Patricia, Janis, Sara (oh jee, ik ben uithulp, en nu sta ik in de basis…..), Nathalie, Daniella, Uschi, Cynthia, Adriana en Danielle. De zeer goed gevulde bank bestond verder uit Anke “Kirchberg”, Suus, Nicolien, Sharon, Ella en voor het eerst weer van de partij Patty. In de drie jaar dat beider teams nu tegen elkaar spelen lukte het RKHBS nog nooit een punt te pakken van de dames uit het Heuvelland, maar dat wil niet zeggen dat het verschil erg groot is; het zijn telkens zeer sportieve duels die door een enkel foutje beslist worden. Zo ook vandaag.

 

In tegenstelling tot vorige week was het nu Geuldal dat liefst 85% balbezit had maar net als vorige week is het zaak om hier ook iets mee te doen. RKHBS moest zich beperken tot een counter, of een vrije trap waar Danielle haar hoofd niet goed tegen de bal kreeg na een scherpe voorzet van Deniece,  terwijl heel slap verdedigen van RKHBS juist tot een vrije schietkans leidde van Geuldal en dan is Desiree met haar ca, 1,65 meter natuurlijk niet in het voordeel als de bal onder de lat tegen het net aan knalt. Zo kwam Geuldal al na 13 minuten op voorsprong en dreigde een afstraffing voor de apathische dames van de Heerlerbaan. Maar op de een of andere manier knokte het team zich in de wedstrijd zonder ook maar een kans te creëren. De achterhoede onder leiding van Deniece “Caesar” Brouwers gaf echter geen krimp en gesecondeerd door jonkies Patricia en Janis begon het relatief oude centrum Deniece – Sara steeds beter te spelen. De tackles en slidings waren niet meer te tellen maar overal zat een HBS been tussen; van voor tot achter; iedereen gaf zich voor 110% zonder goed te voetballen, maar inzet is het minste wat je mag verwachten als coach/leider en hier kon geen woord over geknoterd worden.

Zo brak de rust aan met slechts een 1-0 achterstand en stelde Coach Erwin de vraag of de dames al wisten of de wedstrijd al begonnen was. De getoonde inzet was hartverwarmend maar veelal nodig om het eigen falen telkens te camoufleren. De balaanname was beneden alle peil en de dekking op 15 meter van de tegenstander is ook niet bevorderlijk om een betere ploeg te bestrijden. Dit team kan veel beter en dat zou in het 2e bedrijf ook blijken. VV Geuldal had weliswaar nog een overschot aan balbezit maar de counters van RKHBS werden gevaarlijker. Helaas kwam Deniece eerst nog met haar verkeerde voet in schietpositie waardoor het voor de keepster geen al te grote moeite was om de bal te pareren, maar dat er meerdere dames buskruit in de voeten hebben bleek na 65 minuten spelen.

Na een uitstekende aanval belande de bal bij Danielle die het overzicht goed “im Auge” behield en terug legde op de instormende Adriana; ook deze bal kwam voor de “verkeerde” voet maar ook in het linkerpootje van deze kanjer zit zoveel kracht dat de uithaal enorm hard was. De keepster van VV Geuldal kon de bal nog aanraken maar echt tegenhouden niet waarna de bal tergend langzaam over de doellijn rolde; 1-1 en dit was gezien de kansenverhouding niet eens onverdiend.

Tot zover het leuke deel van dit duel, want wat de laatste 20 minuten allemaal gebeurde, tart elke beschrijving en is gewoon ongelooflijk. In april 2016 speelden beide teams ook tegen elkaar op dit veld en toen was het de laatste 20 minuten net een aflevering van de Amerikaanse oorlogsserie “M.A.S.H.” zonder dat hier een speelster ook maar part of deel aan had. Diverse lichte blessures zorgden daarna voor een gedecimeerde selectie aan beider zijden. Nu zou het nog erger worden. De sportieve aanvoerder van de thuisclub zette een tackle in op Adriana maar mistte de bal en speelster; maar de opspringende Adriana kwam vervolgens verkeerd neer en schreeuwde het uit van de pijn. Een schreeuw die door merg en been ging en dit beloofde niet veel goeds. Diverse leiders/vrienden/ouder van haar probeerde haar tot kalmte te bedaren en over de lijn te tillen. Iedereen was enorm van slag, en dit gold nog het meeste voor de speelster van VV Geuldal; ook zij barstte in tranen uit na het zien strompelen van Adriana naar de klaarstaande auto. Ze was zo geschrokken dat ze zich zelf ook liet wisselen; sportiviteit op en top. Na deze – op het moment van schrijven is de diagnose een scheurtje in een bot – zware blessure vielen de dames plotseling aan alle kanten om. En het vreemde is dat de uitstekende scheids niet eenmaal voor een overtreding hoefde te fluiten. Er waren wel wat kleine overtredingen maar dit leidde niet tot blessures, het was gewoon allemaal pure pech. Het uitvallen van Adriana plus nog wat pijntjes her en der en het feit dat ons motto is dat iedereen speelminuten moet krijgen, leidde er toe dat de laatste 10 minuten Patty, Anke, Suus, Ella , Nicolien en Sharon allemaal tegelijkertijd in het veld stonden.

Dit zijn allemaal speelsters – op Patty na, maar door stage heeft deze meid al 3 maanden niet meer gebald – die normaliter geen basisspeelsters zijn maar nu voor vaderland en glorie vochten voor wat ze waard waren om toch dit punt binnen te halen. Uiteraard drong VV Geuldal in de slotfase enorm aan , maar met heel veel inzet en een excellerende Desiree – deze meid ging met de minuut beter keepen en plukte zelfs een afgeweken bal met één hand uit de lucht – werd het felbevochten punt binnen gehaald. De vreugde om dit punt was echter van inferieur belang, want de blessure van Adriana had duidelijk de overhand. Voor de komende weken staat er maar een opdracht op de dames te wachten: een voor allen , allen voor Adriana. En dit team zit mentaal enorm zo sterk in elkaar dat dit as zondag tegen VV Sibbe tot de eerste driepunter van het kalenderjaar moet gaan leiden.

 Foto Gabriella Loo

Geef een reactie