Rick Merken Chevremont Social Worker en assistent-trainer

Je komt elkaar tegen op het voetbalveld, vaak als tegenspeler, of als teamgenoot. Zonder dat je het hebt voorzien word je op enig moment collega in het dagelijks werk. Dat gebeurde met de voetballers Rob Pierik en Rick Merken. Zij werden collega’s bij de gemeente Onderbanken. Rick Merken, daar gaat het in dit verhaal over werkt inmiddels bij de gemeente Beekdaelen. Met Rob Pierik kreeg hij ook op een andere manier een band. Tijdens een familiebezoek in huize Pierik vroeg die laatste Rick Merken of hij assistent-trainer wilde worden van Pierik  bij diens nieuwe club Chevremont. Aldus geschiedde. Rick Merken heeft inmiddels zijn debuut gemaakt aan de Kaffeberg in Kerkrade.

Dagelijks leven

Rick Merken (34) , getrouwd met Janneke Thuis en trotse vader van dochter Yze (6) en zoon Rim (4) werkt dus bij de gemeente Beekdaelen. We vragen hem naar de aard van zijn werkzaamheden. Het blijkt geen lichte dagtaak die onze gesprekspartner heeft. Hij vertelt namelijk: ,,Ik heb de opleiding Social Work gevolgd aan de Hogeschool Zuyd. In 2017 ben ik bij de gemeente Onderbanken gaan werken, daar was ik werkzaam met Rob Pierik. Vanaf die periode is de band tussen ons ook hechter geworden. Voordien kende ik Rob uiteraard al van het voetbal. Rob heeft zelf 10 jaar lang op hoofdklasseniveau gevoetbald bij EHC. Ik voetbalde toen bij de buurman FC Hoensbroek.
Momenteel ben ik in het dagelijks leven werkzaam bij de gemeente Beekdaelen in de functie van Jeugdconsulent. Vanuit die functie voer ik de taken uit die horen tot de uitvoering van de Jeugdwet.
Wat mij opvalt binnen het werkveld is dat de problematiek steeds complexer wordt. Als mogelijke oorzaak noem ik o.a. de Coronapandemie, waarbij (samengestelde) gezinnen veel thuis zijn komen  te zitten, i.v.m. thuiswerken en/of studie. Daarnaast hebben we binnen het werkveld ook vaker te maken met jongeren die suïcidale gedachten hebben of zelfs pogingen tot zelfdoding ondernemen. En zijn er steeds meer jongeren die al op jeugdige leeftijd criminele activiteiten verrichten en hierdoor in aanraking komen met politie en/of justitie. Als het te fors wordt moet ik zelfs de kinderrechter verzoeken om een machtiging voor gesloten Jeugdhulp. Het werk is afwisselend en de doelgroep blijft uitdagend. Maar het vergt natuurlijk ook wel wat. Het voetbal is voor mij een belangrijke uitlaatklep om dan ook even af te schakelen.”

Begin

Het voetballeven van Rick Merken begon op 5-jarige leeftijd bij Kolonia, net als RKONS een voorloper van wat nu vv Schaesberg is. De groep jongens die hij toen leerde kennen is nu nog grotendeels bijeen. Hij legt uit: ,,In de jeugd heb ik dus gevoetbald bij rkvv Kolonia, we hadden altijd een leuk team, met goede voetballers en we werden bijna ieder jaar kampioen. Met de meeste jongens heb ik nu nog steeds contact, het zijn nog steeds mijn beste vrienden. En daarbij zijn we nu ook nog steeds met enkele jongens actief in de zaal, dezelfde jongens waarmee ik op 5-jarige leeftijd voetbalde. Dat maakt het wel bijzonder. Het is een hechte vriendengroep, waarbij we voor elkaar door het vuur gaan. Ook al moeten we in de zaal tegen een team dat individueel sterkere spelers heeft, meestal weten we toch de wedstrijd naar onze hand te zetten, simpelweg omdat we er als team staan. Dat kan ook worden vertaald naar het veld. Je kunt veel spelers hebben met individuele kwaliteiten, als je er als team niet staat, is het lastiger om juist die individuele kwaliteit tot uiting te laten komen.”

Voetballoopbaan en trainers

Hij begon dus bij Kolonia. Hoe ging het verder, zo vragen wij ons af en welke ervaringen heeft Rick Merken met de oefenmeesters die hij zoal is tegengekomen? Rick steekt opnieuw van wal. Hij zegt: ,,Aan alle trainers bewaar ik wel bepaalde herinneringen, onder Wim Zagar maakte ik als 17-jarige jongeling de overstap van vv Schaesberg naar FC Hoensbroek. Ik mocht blijven zaalvoetballen bij FC Heerlerheide, in de eerste divisie. Op vrijdag speelde we onze wedstrijden in de zaal en ik hoefde op die dag van Wim niet te trainen. Hij zag die wedstrijd ook als een training, omdat je intensief bezig bent. Het liet zien dat zaalvoetbal en veldvoetbal elkaar niet in de weg hoeven te staan. Helaas blijft zaalvoetbal toch nog altijd een ondergeschoven kindje in Nederland. Onder Wim Zagar werden we kampioen met FC Hoensbroek en promoveerden we naar de 2^e klasse. Het eerste jaar in de 2^e klasse werden we zelfs tweede, achter volgens mij LHC. Daarnaast heb ik Ger Vroomen als trainer gehad. Helaas raakte ik tijdens de laatste training voor aanvang van de competitie zwaar geblesseerd (kuitbeen en scheenbeen gebroken). Dat kostte me meer dan één jaar. Het kost heel veel kracht en energie om na zo’n zware blessure terug te komen. Het vraagt ook wat van je mentale gesteldheid. Uiteindelijk ben ik goed van de blessure hersteld en besloot om samen met één van mijn beste vrienden, Alan Benders, mee te gaan naar de nieuwe fusieclub Sporting Heerlen. Daar was Glenn Goulding trainer. Ondanks dat ik terugkwam van een blessure kreeg ik de tijd van Glenn om goed fit te worden. Hij gaf aan in mij een prima voetballer te zien. Daar sprak vertrouwen uit. Na het jaar bij Sporting Heerlen ging ik met Alan Benders naar vv Schaesberg. Rene Smeets was er trainer. Rene had goede oefenstof wat betreft de trainingen. Na één jaar Schaesberg besloot ik om toch weer terug te gaan naar FC Hoensbroek, waar Roger Andre als trainer aan het roer stond. Onder Roger Andre zijn we via de nacompetitie weer gepromoveerd van de 3^e naar de 2^e klasse. Mijn carrière heb ik afgesloten bij RKVV Wijnandia. Kevin Nowacki werd er trainer en hij vroeg aan mij of ik de uitdaging wilde aangaan. Met Kevin heb ik samen in de zaal gevoetbald bij FC Heerlerheide en FSG. Voor Kevin was Wijnandia de eerste club waar hij trainer werd. Het eerste jaar eindigden we als tweede, het jaar erna werden ongeslagen kampioen.”

Mooie herinneringen
Rick Merken heeft ons al uitgebreid verteld over zijn leven als voetballer, met name de weg die hij heeft afgelegd. Ook kampioenschappen en promotie zijn voorbijgekomen. Als we hem vragen naar zijn mooiste herinneringen, vult hij het succesverhaal als volgt aan: ,,Het kampioenschap met FC Hoensbroek -we promoveerde destijds van de 3^e klasse naar de 2^e klasse- blijft een prachtige herinnering. In de kampioenswedstrijd tegen Haslou scoorde ik twee keer. De enige kopgoal van mij ooit gemaakt uit een corner en een vrije trap, echt waar!. Die momenten vergeet je niet. We hadden een fantastische groep, met in de spits Good Old Rob Adams. Met Rob in het veld kon je bijna niet verliezen, Rob was belangrijk voor de ploeg en daarbij ook nog een echte sfeermaker. En op doel stond Rob Moonen, ook een fantastische kerel. Rob Moonen hield de boel achterin scherp, Rob Adams voorin. Ik speelde samen met één van mijn beste vrienden, Alan Benders, op het middenveld.
Ik kan me ook nog een promotiewedstrijd (nacompetitie) herinneren waarbij we uit bij Volharing al voor de wedstrijd de polonaise liepen op muziek van Beppie Kraft. De wedstrijd moest nog beginnen, maar het gaf een enorme boost. Uiteindelijk wonnen we de wedstrijd na penalty’s.”

Een mooi verhaal, zo concluderen wij, maar het blijkt nog niet volledig, want: ,,Vier jaar geleden zijn we met RKVV Wijnandia ongeslagen kampioen geworden in de 4^e klasse. Van de 26 wedstrijden wonnen we er 24 en 2 keer speelden we gelijk. Kevin Nowacki was trainer, hij hield ons scherp om wekelijks meer dan 100% scherp te zijn en de juiste beleving te tonen. Ik was aanvoerder van het team, het was een leuke tijd waarbij ik heel veel waardering voelde van de mensen bij de club.  Wijnandia is een echte dorpsclub en promoveerde voor het eerst in de historie  naar de 3^e klasse. Ik zou eigenlijk stoppen bij het behalen van het kampioenschap, maar besloot er toch nog om één jaar aan vast te plakken. Het komt niet vaak voor dat een team ongeslagen kampioen wordt, daarmee hebben we bij Wijnandia geschiedenis geschreven en mooi om hier onderdeel van uit te hebben gemaakt. Wijnandia heb ik ervaren als een hele, warme, gezellige dorpsclub. Onze kinderen kwamen ook graag bij club bij de steentjes (herleid naar het jeu de boules veld).

Er zijn meerdere hoogtepunten, maar de kampioenschappen blijven je toch het meest bij.”

Soort voetballer

Als we alles op een rijtje zetten kunnen we constateren dat Rick Merken ongeveer anderhalf decennium op hoger niveau heeft gevoetbald. Veel mensen zullen hem kennen, maar nog veel meer zullen weinig herinnering aan hem hebben. Voor die mensen vragen we aan Rick om zichzelf eens als voetballer te omschrijven. Hij reageert als volgt: ,,Ik vind het moeilijk om mezelf te omschrijven. Ik ben altijd middenvelder geweest en daarin een dienende speler.  Meestal bleef ik rustig aan de bal en ik wist altijd wel de juiste kleur in te spelen. Ik denk ook het type dat pas opvalt als je er niet bij bent. Ik had ook wel een redelijk goed overzicht (als middenvelder niet geheel onbelangrijk).
Met momenten kwam ik ook voor de goal en pikte ik mijn doelpuntjes mee (ook vaker vanuit een strafschop).

Nu voetbal ik trouwens nog, vorig seizoen bij EHC 3. Het is een vriendenteam van oud eerste elftal spelers. Als gevolg van Corona hebben we niet veel wedstrijden gevoetbald. Het was een leuk team met spelers als o.a.;  Feddo Mobers, Rick Wensink, Mark Dost, Davey Goverde.  Dan het zaalvoetbal, naast uit eten en leuke dingen met het gezin doen een andere grote hobby: ik ben actief bij vv Schaesberg. We spelen in de topklasse en eindigen met onze vriendengroep meestal in de top 3. Promoveren hoeft niet meer zo nodig.”

De stap naar (assistent-)trainerschap

Rick Merken is, we hebben het al vermeld, begonnen als asssistent-trainer van Rob Pierik bij Chevremont. Op de vraag hoe hij nog niet zo lang geleden op het idee kwam om trainer te worden zegt hij: ,,In december 2020 was ik met vrouw en kinderen bij de familie Pierik op bezoek. Toen we samenwerkten bij de gemeente Onderbanken hadden Rob en ik al eens gekscherend gesproken over een rol als assistent. Rob was in die periode bezig voor zijn UEFA-A diploma en maakte toen de overstap van vv De Leeuw naar vv. Schaesberg. In december 2020 werd bekend dat hij  Schaesberg ging verlaten. Rob overviel mij eigenlijk met de vraag om zijn assistent te worden, omdat ik zelf nog voetbalde bij EHC 3. Ik heb met het thuisfront overlegd, omdat het toch een tijdinvestering betreft, zeker in combinatie met het zaalvoetbal bij Schaesberg, mijn fulltime baan  en de opvoeding van 2 kinderen. Het voordeel is dat mijn vrouwen (Alice en Janneke) het goed met elkaar kunnen vinden en daarbij de kinderen in ongeveer dezelfde leeftijd zijn en ze samen kunnen komen kijken naar onze thuiswedstrijden.”

De eerste
Chevremont is, zo blijkt, de eerste club voor onze gesprekspartner als assistent-trainer. Hoewel nog maar kort actief blijkt het goed te bevallen. Opnieuw Rick Merken: ,,Ik moet zeggen dat het goed bevalt. Chevremont is een gezellige club, de meeste jongens voetballen al jaren samen met elkaar. Dat is de o.a. de kracht van het elftal. Nieuwe jongens worden goed opgevangen door de groep en voelen zich daardoor snel thuis bij de oudste club oes Kirchroa.”

Dan vragen we over welke eigenschappen een assistent moet beschikken. Rick vertelt ons dat in zijn optiek assistent op de eerste plaats ondersteuning dient te geven en daarin dienend te zijn. Dan vervolgt hij met: ,,Rob is een meer uitgesproken iemand, ik ben eerder bedachtzaam, dat vult elkaar in mijn beleving prima aan. Wat betreft de taakverdeling zal ik vaker de (verlengde) warming-up voor mijn rekening nemen, bepaalde oefenvormen voorbereiden en bijv. tijdens positie- en partijspel het coachen van individuele spelers. Daarnaast is het leuk om mee te denken over de opstelling en formatie. Je bent dan als het ware elkaars sparringpartner.

Vooralsnog heb ik geen echte ambities om hoofdtrainer te worden. Ik kan mij goed schikken in de rol van assistent en ik vind het gewoon leuk om dit samen met Rob te doen.”

Aspiraties

Het seizoen is langzaam op gang gekomen. Oefenduels en de eerste bekerwedstrijden liggen al achter ons. Rick Merken laat ons desgevraagd weten dat hij -en dat geldt voor nagenoeg alle voetballiefhebbers-  hoopt dat we een normaal seizoen mogen meemaken, eentje zonder onderbreking als gevolg van een pandemie. Dan, komend op de verwachtingen met zijn nieuwe club: ,,Als speler en als trainer moet je altijd het hoogste nastreven. In de breedte is Chevremont sterker geworden. Er is weinig zicht op hoe de Noord-Limburgse en Brabantse ploegen zich mogelijk hebben versterkt. Ik denk dat met onze spelersgroep, indien iedereen fit blijft, en plekje in de top 5 mogelijk moet zijn.  De titel pakken zou natuurlijk het allermooiste zijn, de kans is ook aanwezig, gezien” glimlachend  ,,de clubkleuren van Chevremont, blauw-wit.   Ik ben immers, zoals al verteld, eerder met Hoensbroek  en Wijnandia kampioen geworden. En die clubs spelen ook in blauw en wit. En, trouwens, ook in de beker gaan we voor een goede prestatie, ook al zal dat geen gemakkelijke opgave zijn.”

Foto’s®Parkstad Actueel/Lucho Carreno