Ron Coerver, verzorger Chevremont ,,Ron is de meest sympathieke persoon die ik ken”

Bij interviews als het onderhavige plegen wij de betrokkene telkens te vragen naar een omschrijving van zijn eigen persoonlijkheid, zo ook deze keer, in het geval van Ron Coerver (1966), verzorger bij eersteklasser Chevremont. Het antwoord luidt: ,,Ron is de meest sympathieke persoon die ik ken, staat altijd klaar voor iedereen en biedt altijd zijn hulp aan waar het kan. Hij werkt hard en als hij ergens voor gaat dan is zijn inzet 1000%.” Zo, denk je bij het lezen, dat is nog eens een binnenkomet. Dat zegt immers niet gauw iemand over zichtzelf. Niet schrikken, ook nu is dat niet het geval, de woorden komen uit de mond van liefhebbende echtgenote Desiree.

Voetballer

Ron Coerver heeft gevoetbald, op bescheiden niveau zo blijkt. Hij vertelt: ,,Vanaf de jeugd (1978) totdat ik begon te werken als fysiotherapeut, in 1989, heb ik gevoetbald bij RKHBS. Ik ben niet verder gekomen dan RKHBS 3.Daar lag mijn top. Maakt niet uit, het was een leuke tijd. Momenteel ben ik nog één keer per week actief in de zaal, in een vriendenteam. Als je me vraagt naar mijn sportieve hoogtepunten als voetballer, kan ik het kampioenschap met de A2 van RKHBS noemen. Bij Chevremont, als verzorger, denk ik graag terug aan het kampioenschap in 2016 en de bekerwinst in datzelfde seizoen. Als kampioen van de eerste klasse versloegen we hoofdklasser Udi’19 op het terrein van Prinses Irene in Nistelrode, na een 0-0 ruststand, met 2-0. Gebeurtenissen om niet meer te vergeten.”

De voetballoopbaan van Ron Coerver, trotse vader van de zonen Patrick en Dennis, eindigde, zo vertelt hij ons, toen hij ging werken in Duitsland, in Westerwald om wat preciezer te zijn. ,,Werk en voetbal vielen toen niet meer te combineren”,  aldus Ron, die dus enkel nog met vrienden in de zaal balt en daarnaast van skiën houdt.

Bier en bidons

Daarmee hebben we feitelijk al de overstap naar de huidige functie van Ron Coerver in het voetbal gemaakt. Gevraagd naar anekdotes vertelt hij over de collega die de bidons voor de speler vóór de wedstrijd met bier had gevuld, dus niet met het gebruikelijke verfrissende water. ,,De spelers konden het wel waarderen”, aldus Ron.

Fysio

Dan komen we op de vraag op welke manier Ron Coerver geïnteresseerd raakte in het vak van fysiotherapeut, het beroep dat hij nu in een eigen praktijk in de Kerkraadse wijk Chevremont uitoefent. Ron gaat terug naar zijn jeugdjaren: ,,In de tijd, dat ik de HAVO bezocht, kregen we op 3 HAVO in het kader van een beroepskeuze een lijst met beroepen voorgelegd. Daarbij stond het vak van fysiotherapeut beschreven. Die beschrijving  sprak mij op dat moment wel aan. Ik doe het werk inmiddels al 32 jaar en ik moet zeggen, dat ik er geen moment spijt van heb gehad. Ik ben ook nog geen dag in die 32 jaar met tegenzin naar mijn werk gegaan. Het leuke aan fysiotherapie is, dat je in principe patiënten met een zelfde aandoening kunt zien, maar dat die patiënten hun problemen heel individueel beleven. Hierdoor is er altijd sprake van maatwerk.”

Fysio en voetbal

Tot zover de uitleg van de beroepskeuze, nu het sportieve uitvloeisel daarvan. Hoe zit het met de loopbaan als fysio in het voetbal? Ron weer: ,,Ik ben bij RKHBS al een tijdje actief geweest als verzorger, voordat ik begon te werken. Bij Chevremont ben ik sinds 2013 verzorger / fysiotherapeut. In 2013 was de toenmalige verzorgerster zwanger en moest redelijk acuut stoppen. Via via werd de praktijk benaderd en ben ik er meteen op ingegaan. De locatie van de praktijk, in dezelfde wijk als de club, is zeker van belang bij mijn keuze voor Chevremont en er is momenteel een vruchtbare samenwerking met de club, omdat ik ook een van de sponsoren ben. Daarom heb ik ook niet echt de ambitie om ergens anders aan de slag te gaan of hogerop actief te worden. Als ik nu terugkijk en eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik eerste instantie ben begonnen met de insteek dat verzorger mijn beroep en werk is. Echter, het contact met de groep is zo leuk, dat er eigenlijk geen sprake meer is van werk maar daadwerkelijk van een hobby. Je staat als verzorger natuurlijk kort bij de groep, bent vaak een aanspreekpunt en/of vertrouwenspersoon. Dat maakt het verzorger zijn zo interessant. Je hebt vaak ook met de persoon achter de voetballer te maken. Verder is de uitdaging natuurlijk, waar mogelijk de groep zo fit mogelijk te houden. En wat mijn beleving betreft, ik baal net zo hard als er verloren wordt en ik ben net zo blij als we winnen. Ik ben dinsdag en vrijdagavond voor de training van het eerste elftal aanwezig en meestal een groot deel van de zondag. Verder zijn er natuurlijk nog veel leden, die door de week de weg naar de praktijk weten te vinden. Het mooiste vind ik nog altijd als iemand na een blessure weer terugkomt op het voetbalveld en daar dan weer goed presteert.”

Sluikreclame

Tussen de bedrijven door stellen we de vraag waarom mensen zich met lichamelijk ongemak bij Ron Coerver moeten melden. We bieden de gelegenheid tot wat sluikreclame, zeg maar. Een antwoord, getuigend van de nodige bescheidenheid volgt: ,,Dat is een moeilijke vraag om zo maar even te beantwoorden. Eigenlijk zou je deze vraag aan mijn patiënten moeten stellen. M.i. is de mond-op-mond reclame de beste manier om te bepalen of je je werk als fysiotherapeut goed doet. Los daarvan probeer ik mij, samen met mijn collegae in de praktijk te onderscheiden door een breed palet aan verbijzonderingen aan te bieden, zoals lymfedrainage, dry needling, Bowentherapie, EPTE, hart-vaat-long-specialisatie, lid van het Schoudernetwerk Oostelijk Zuid Limburg.”

Trainers

Ron Coerver is dus sinds 2013 actief als verzorger bij Chevremont en maakte in die periode een drietal hoofdtrainers mee, te weten Maurice Verbunt, Jan van Dijk en momenteel Rob Pierik. Daarnaast kreeg hij uiteraard in zijn jeugd, bij RKHBS, van doen met oefenmeesters. We vragen naar een vergelijking, naar een soort van rangschikking. Ron blijkt diplomatiek: ,,Ik kan mij eerlijk gezegd niet meer herinneren welke trainers ik bij RKHBS als speler heb gehad. Bij Chevremont betreft het in de jaren, dat ik verzorger ben, Maurice Verbunt, Jan van Dijk en Rob Pierik. Ik vind het moeilijk om uit dit drietal iemand te kiezen, aan wie ik de warmste herinneringen heb. Alle drie hebben ze bijzondere kwaliteiten, omdat ze anders niet tot de prestaties waren gekomen, zoals ze die bij en met Chevremont hebben neergezet.”

Toekomst

Tenslotte, Ron Coerver blijkt vatbaar voor de visie van zijn eerder zo lovende echtgenote Desiree. Als we hem namelijk vragen hoe lang hij nog als verzorger aan Chevremont verbonden denkt te blijven, reageert hij als volgt: ,,Ik heb altijd gezegd, dat ik verzorger blijf, zolang mijn vrouw dat oké vindt. Als zij begint te klagen over het feit, dat ik de hele zondag weg ben, dan wordt het tijd om te stoppen.”

Fotos®Parkstad Actueel/Lucho Carreno