Paul Maas, bezige bij RKSV Minor: ,,Het jeukt nog steeds”

Hij was er voetballer, moest op relatief jonge leeftijd stoppen als gevolg van knieletsel. De gebondenheid met de club Minor uit zijn woonplaats Nuth evenwel bleef. Hij is er al bijna 15 jaar jeugdtrainer, tegenwoordig bij de JO19. Daar blijft het niet bij. Hij is leider/trainer van het tweede, zit in het bestuur, beheert de PR en de website van de club en, alsof dat nog niet genoeg is, hij is onderdeel van de activiteitencommissie. Onze gesprekspartner deze keer is Paul Maas, in het dagelijks leven werkzaam bij een bedrijf dat 3D ontwerpsoftware levert.

Voetballer

Minor komt momenteel uit in de hoofdklasse van het amateurvoetbal. Dat niveau is voor Paul Maas net iets te hoog gegrepen. Neemt niet weg dat hij zijn voetbalkunsten jarenlang voor de club ten toon heeft gespreid, zij het dan veelal op de lagere elftallen. Hij vertelt over het verloop: ,,Ik heb vanaf mijn vierde gevoetbald. Dat heb ik, op één seizoen na, altijd bij Minor gedaan. In de A-junioren ben ik voor één seizoen naar de buren in Hulsberg gegaan, omdat er dat seizoen bij Minor geen A-team was. Na dat seizoen ben ik weer teruggekeerd op het oude nest. Hier heb ik vervolgens nog enkele jaren op diverse seniorenelftallen gespeeld. Een knieblessure heeft echter roet in het eten gegooid en ervoor gezorgd dat ik in 2019 noodgedwongen ben moeten stoppen met voetballen.”

Hoogte- en dieptepunten

De lagere elftallen werden dus bij de senioren het ‘werkterrein’ van Paul Maas. Maar of je nu op hoog of laag niveau voetbalt, leuke dingen en mindere ervaringen maak je overal mee. We vragen Paul naar zijn hoogte- en dieptepunten. Hij begint met: ,,In het seizoen 2017-2018 zijn we kampioen geworden met ons vierde elftal. De titelstrijd was erg spannend; we gingen nek aan nek met Eikenderveld voor de titel. Gelukkig stonden wij aan het einde van de rit bovenaan en kon de champagne ontkurkt worden! Een geweldig feest! Maar het allermooiste vind ik de drie kampioenschappen die ik met mijn jeugdteams heb behaald. Je werkt met de spelers toe naar dat ultieme doel. Iedere training en wedstrijd probeer je het beste uit de groep te halen om je uiteindelijk te mogen bekronen als kampioen. Ik kan erg genieten van de vechtlust welke de spelers tonen om dat doel te bereiken. Ook de onderlinge verbondenheid en spelvreugde vind ik mooi om te zien. Om nog maar te zwijgen over de kampioensfeestjes!”

Dan over zijn teleurstellingen: ,,Mijn grootste deceptie bij Minor is dat ik noodgedwongen ben moeten stoppen met voetballen. Wanneer je 20 jaar lang gevoetbald hebt en dan plotseling van de orthopeed te horen krijgt dat je ermee moet stoppen, is dat een grote klap. Inmiddels heb ik het een plekje kunnen geven, maar het jeukt nog steeds enorm wanneer ik training sta te geven! Zo komt het ook geregeld voor dat ik tegen beter weten in toch nog even een paar balletjes mee trap tijdens een afwerkoefening.”

Leider/trainer

We hebben het al benoemd, Paul Maas werd actief als trainer/leider. We vragen hem hoe dat zo gekomen is. Hij legt uit: ,,Toen ik 15 was werd mij en enkele teamgenoten gevraagd of we af en toe eens een jeugdwedstrijd wilden fluiten. Dat deden we aantal keer en we beleefden er veel plezier aan. We besloten daarop met een paar man om ook een jeugdteam te gaan trainen. Hier hebben we ook altijd veel plezier bij gehad. De vreugde van de spelers, het behalen van zwaarbevochten resultaten en de kameraadschap die bij amateurvoetbal hoort maakt het zo leuk om te doen.”

Taken en doelen

Eén van de taken die Paul Maas op dit moment uitvoert is dus die van jeugdleider/trainer. We stellen de vraag wat daar zoal bij komt kijken. Ben je oefenmeester, pedagoog, luisterend oor, opleider voor de senioren van de club? Dat soort zaken. Een uitgebreide uitlegt volgt: ,,We hebben op de JO19 van Minor, die ik samen met mijn broertje Tom train, geen echte rolverdeling qua leider/trainer/coach. Natuurlijk hebben we wel beiden onze sterke punten. Zo ben ik organisatorisch iets sterker en heeft Tom, dankzij het hogere niveau waarop hij gevoetbald heeft, een betere tactische bagage.
Het voornaamste is dat het voetballend goed loopt. We proberen goede trainingen te geven, waarbij we inspelen op zaken welke misschien tijdens de wedstrijden niet lekker zijn gelopen.

Wanneer je kijkt naar de leiderstaken komt hier een aantal aspecten aan bod waar ik veel waarde aan hecht. Zo vind ik het belangrijk dat iedere speler zich thuis voelt in het team waarin hij speelt.
Tevens probeer ik een luisterend oor te zijn voor mijn spelers wanneer zij met problemen kampen. Denk hierbij aan bijvoorbeeld stress op school of het verlies van een familielid. Wanneer zij ergens mee zitten, probeer ik er voor hen te zijn.

De JO19 is een leeftijdsgroep met jong volwassenen die aan het eind van hun puberteit zitten. Sommigen zijn nog wat onstuimig en/of opvliegerig in hun gedrag, terwijl anderen misschien al heel volwassen kunnen reageren. In het veld en buiten de lijnen. Bepaalde spelers moet je soms even in bescherming nemen tegen zichzelf, omdat ze hun emoties in het veld soms niet helemaal kunnen kanaliseren. In dat soort situaties wissel ik soms preventief een speler, zodat deze niet onnodig tegen een gele – of rode kaart aan loopt. Na afloop van de wedstrijd, wanneer de rust is wedergekeerd, ga ik dan het gesprek aan met zo’n speler. Ik probeer dan uit te leggen waarom hij gewisseld is en probeer hem ervan bewust te maken dat hij dit zelf kan voorkomen door volwassener te reageren op bepaalde situaties in het veld.

Ook zit er een stukje klaarstomen voor de senioren in het ‘takenpakket’. Hierin laten we spelers geregeld aan het seniorenvoetbal wennen door ze eenmaal per week samen te laten trainen met het tweede elftal. Ook worden er geregeld JO19-spelers op zondag meegenomen naar de wedstrijden van diverse seniorenteams.
Het niveauverschil tussen het huidige eerste elftal en onze JO19 is voor de meeste spelers (nog) iets te groot. Slechts een enkeling heeft dit seizoen meermaals op zondag meegespeeld met de hoofdmacht. Dit maakt je als trainer van de JO19 trouwens best wel trots!”

Pierre Winkelmolen

Als we op de website van Minor kijken vinden we als lid van de technische commissie de naam van Pierre Winkelmolen terug. Pierre is een oudgediende in het amateurvoetbal in onze regio, die diverse clubs met succes heeft getraind, beschikt over een berg aan ervaring en een enorm netwerk. Paul heeft als leidinggevende bij de JO19 contact met de nestor. Daarover zegt hij; ,,Mijn verhouding met Pierre is prima. Hij is vroeger ook jeugdcoördinator geweest bij Minor, dus we werken al enkele jaren samen. Zoals eerder gezegd, het niveauverschil tussen onze JO19 en het eerste elftal is momenteel (te) groot. Dit leidt ertoe dat tot nu slechts één JO19 speler heeft kunnen aansluiten.”

Andere boeg

Minor heeft het momenteel moeilijk in de hoofdklasse. Over de club wordt door de buitenwacht verteld dat het geld minder wordt en dat men daarom op het idee is gekomen om het over een andere boeg te gaan gooien. Hoe zit dat? Paul Maas: ,,De koerswijziging die Minor wil gaan varen heeft geen financiële reden, maar eentje omtrent herkenbaarheid. De afgelopen jaren, waarin het sportief goed ging met Minor 1, is de afstand tussen ons eerste elftal en de rest van de vereniging groot geworden. Die afstand willen we verkleinen door een elftal te presenteren met meer spelers uit de regio. Het streven is om binnen een bepaalde straal om Nuth heen onze spelers te werven. Ook als dit betekent dat er eventueel op langere termijn op een lager niveau gevoetbald zou gaan worden. Dit biedt dan zeker kans voor de jongens van de JO19. Ik hoop dan ook dat in de toekomst een aantal van deze jongens die stap kunnen maken.”

Andere taken

Het is eerder vermeld, Paul Maas is behalve leider ook trainer, en op dit moment niet alleen van de JO19. Dat blijkt als we vragen naar andere bezigheden binnen de club. Zijn verhaal: ,,Ik heb sinds februari de leiding over ons tweede elftal overgenomen, nadat er is besloten om de samenwerking met de vorige trainer vroegtijdig te beëindigen. Dus momenteel bekleed ik als trainer een dubbelfunctie bij de JO19 en het tweede elftal.”

Daar blijft het niet bij, zo blijkt, want hij vervolgt met: ,,Daarnaast ben ik ook bestuurslid bij Minor, waar ik me vooral bezig houd met PR-zaken, het beheren van onze site en social-media.
Ook maak ik deel uit van onze activiteitencommissie, waarmee we met enige regelmaat gezellige avonden organiseren in onze kantine!”

Zo, dat is een opsomming van bezigheden. Zaken die ongetwijfeld veel tijd vergen van de vrijwilliger Paul Maas. ,,Te veel, haha! Reken maar uit. Doordeweeks twee elftallen trainen, in het weekend twee wedstrijden. Twee bestuursvergaderingen per maand en het organiseren van activiteiten. Druk druk!” somt hij op, om daar aan toe te voegen: ,,Minor is voor mij een warme club, waar vriendschap en gezelligheid hoog in het vaandel staan. Ik heb er zelf louter positieve herinneringen aan.”

Wellicht verklaart dat laatste, zo denken wij als redactie, dat iemand als Paul Maas bereid is zo veel tijd in een club te steken.

Anekdote

Over hoogte- en dieptepunten is al verteld. Maar er zijn ook momenten van jolijt in een voetballeven, die niet direct aan sportieve prestaties gerelateerd zijn. Ook bij Paul Maas, zo blijkt uit: ,,Een grappig moment was toen we kampioen werden met onze JO17-3. De beslissende wedstrijd was erg spannend en we keken nerveus toe vanuit onze dug-out. Toen eindelijk het bevrijdende doelpunt viel sprong ik van vreugde van de bank, maar ik vergat dat er een reclamebord boven de dug-out hing. BAM!. Zo werd het op de slotdag alsnog een seizoen met bloed, zweet en tranen.”

Voor- en nadeel

De hoofdmacht van Minor heeft het zwaar dit seizoen. Het is al aangestipt. Dat is niet leuk, niet voor de spelers en technische staf van het team, ook niet voor andere betrokkenen binnen de club. Dat ziet ook Paul Maas zo, maar hij er ziet ook een mogelijk positief gevolg van de gang van zaken. De uitleg over zijn visie: ,,Natuurlijk hoop je altijd dat alle elftallen zo goed mogelijk presteren. Maar de huidige situatie heeft er o.a. wel toe geleid dat er nagedacht is of de koers die Minor vaart nog wel de juiste is, met als conclusie dat er is gekozen om een regionale selectie te gaan samenstellen voor 2022-2023. Dus in dat opzicht kan het nog enigszins positief uitpakken.”

Toekomst

We vragen tenslotte hoe lang Paul Maas nog als vrijwilliger aan Minor verbonden denkt te blijven. Zijn reactie getuigt van clubtrouw en wijsheid: ,,Op dit moment heb ik nog geen plannen om ermee te stoppen. Maar je weet natuurlijk nooit welk pad het leven neemt.”

Foto’s®ParkstadActueel/Lucho Carreno