Dreigt de als vanouds zijnde Reestraat, in de gezellige volksbuurt Heksenberg, teniet worden gedaan?

 

De bewoners van o.a. de plaatselijke Reestraat zijn het al geruime tijd spuugzat dat de leefbaarheid van hun mooie straat, zoals zij stellen, naar de knoppen gaat. Genoemde bewoners stellen dan ook dat zij de mening zijn toegedaan dat Heksenberg, inclusief dus hun Reestraat, altijd een gezellige buurt was met een sociale gemeenschap, eigen basisschool, leuke verenigingen en gezellige horeca etc. Ook een wijk/buurt waar buren nog voor elkaar klaar staan. Maar dat alles dreigt nu tot een einde te

Dit met dank aan een paar huisjesmelkers die, behalve in hun Reestraat, woningen opkopen en verhuren. Ook stellen de bewoners, welke namen i.v.m. privacy bij de redactie bekend zijn, dat verhuren niet een probleem hoeft te zijn. Maar in de meeste gevallen gaat het om eigenaren die hun woningen zonder op te knappen doorverhuren aan arbeidsmigranten. Die op hun beurt in grote aantallen, zoals nu het geval is in de Heksenbergse Reestraat, intrek nemen. De bewoners weten dan ook eensgezind aan te geven dat het voorkomt dat wel met 12 tot 13 personen intrek wordt genomen in de te kleine huisjes.

Zoals bekend zijn deze huizen vanaf de 1920 jaren gebouwd en staan in de volksmond ook bekend als oud-Heksenberg. Deze woningen waren voorbehouden aan de toenmalige mijnwerkers die veelal op de voormalige mijnzetel Oranje Nassaumijn lV werkzaam waren. Nadien fungeerde jarenlang als beheerder de voormalige Stichting Thuis Best met een eigen kantoor aan het St. Hubertusplein.

Aangaande het gegeven dat er wellicht 12 tot 13 personen in een huis aanwezig zouden zijn, lieten de bewoners de redactie het volgende weten: “gezien de huidige ontstane problematiek is het niet moeilijk om te raden hoe het er binnen toegaat. Dat gaat uiteraard weer gepaard met de nodige overlast en dan met name in de nachtelijke uren. Denk je rustig je welverdiende slaap te vatten staan in de Reestraat oude afgetrapte busjes onder je slaapkamerraam te rammelen en te ronken. Dit mede als gevolg door het kabaal van uitladen en dichtslaan van deuren. Op sommige dagen is het een komen en gaan omdat ze werken in ploegen van 3-4 man door het hele land. Dat zorgt voor nog meer beweging”.

Het is weer, volgens betrokken bewoners, “een ontoelaatbaar overlast fenomeen en het ergste hierbij is dan ook de constatering dat genoemde overlast langzamerhand de overhand krijgt. De daarmede gepaard gaande klachten varieren hierbij dan van geluidsoverlast, over bewoning, staren en zelfs nakijken van (vrouwelijke) bewoners en zelfs niet opruimen van rotzooi”. Een van de bewoonsters breekt hierbij zelfs een lans voor de ouderen, want zo stelt zij: “door het hoge aantal ouderen in een buurt is zij er zeker van dat het dan ook in een rap tempo toeneemt”.

Een vaststaand gegeven in de huidige woningmarkt vertaald zich immers ook door de feiten dat starters moeilijk aan een woning kunnen komen. Dit soort praktijken, zoals nu dus in de Reestraat, verslechterd de situatie dramatisch. In sommige straten zijn nu al meerdere woningen verhuurd geworden onder dit soort omstandigheden”.

Bijzonder teleurstellend en ergernis vinden de bewoners van de Reestraat ook het contact met de gemeente Heerlen. De bewoners hierover: “als je met de gemeente contact opneemt wordt je”, volgens hen, “van het kastje naar de bekende muur gestuurd. Als je lang genoeg klaagt krijg je een telefoontje van handhaving die je adviseert te blijven melden en dat ze er een flexteam op zullen zetten. Dit leidt er meestal toe dat de bewoners voor dag en dauw vluchten, zodat het lijkt dat ze maar met 2/3 man wonen. Om dan na een dag of twee midden in de nacht  terug te komen”.

Ook het contact met Stichting Wijkraad Heksenberg/Pronsebroek over deze kwestie bracht ook geen oplossing omdat genoemde Stichting aangaf hier niks aan te kunnen doen. Als reden geven zij aan dat zij er de middelen niet voor hebben. De bewoners vonden dit eigenlijk ook wel vreemd. Hierover gaven zij aan dat je toch zou denken dat ze nauwer contact hebben met het gemeentebestuur en wethouders. De betrokken bewoners: “Het is tenslotte de gemeente die de goedkeuring geeft voor dit soort vergunningen. Een wethouder adviseerde ons om zelf contact op te nemen met de bewoners”.

Maar dat is vlugger gezegd dan gedaan, want zeggen de bewoners: “tja, hoe doe je zoiets? Wij spreken geen Oost-Europees en zij geen Nederlands. En die twee woorden Engels helpen ook niet echt. Doordat er vaak gewisseld wordt van bewoners krijg je altijd te maken met andere mensen. Als deze trend doorzet dan zal er niet veel overblijven van een eens zo gezellige volksbuurt/gemeenschap. Hoe dit gaat aflopen? Geen idee, want een oplossing is nog steeds niet in zicht. Niettemin hopen we nog steeds op een goede afloop”, besluiten de bewoners hun verhaal.

Foto: Callie Steijaert

Geef een reactie