RKHBS VR2 begint competitie zeer overtuigend
Na de drie voorbereidingspotjes was het vandaag dan zover; het seizoen 2016/2017 werd in gang geschoten en wel in het mooie dorpje aan de Maas, in de volksmond Maastricht genoemd. De rit over de A79 kunnen we aan het eind van het seizoen wel dromen daar we nog een keer of –tig deze kant op zullen moeten gaan.
De tegenstander op deze druilerige zondag was SCM, oftewel Standaard Caberg Maastricht, een team waartegen nog nooit eerder tegen gebald was, dus ontdek je plekje!
De selectie van 17 was vandaag gereduceerd tot 14 door een blessuregevalletje bij Jolanda (wordt tijd dat die teen het weer gaat doen) en de buitenlandse spionagetrips van Anke (Elzas) en Ella (Hemel Hampstead, ja zoek dat maar eens op….)
Verder was iedereen fit en het team had er zin in.
In de beginopstelling was niet veel veranderd tov de laatste oefenpot tegen Berg ’28;
Silvia was weer beter en begon op de rechtsback ipv Patricia en Suus was terug van haar Italia rondreis en begon op de linkerflank.
Verder dezelfde 9 Usual Suspects!
De wedstrijd begon stormachtig met al in de 2e minuut een kiezelharde vrije trap van Adriana die ternauwernood via de keepster via de lat over het doel getild werd. Dit was meteen het sein voor een stormloop op het doel van de stevige, uitstekende SCM doelvrouw. Suus schoot een vrije kans in het zijnet en nog voor de tien minuten voorbij waren schoot Adriana na een combinatie met Danielle en Suus de bal net naast.
Het was duidelijk dat RKHBS de betere partij was, maar ja, dan is er altijd nog een arbitraal duo dat de show wilt gaan stelen.
Allereerst was daar een scheidsrechter die bij Toy Champ een fluitje had gekocht voor 1 gulden 50 (ja, we hebben sinds 2002 de euro, dat weet ik…..) en amper te horen was voor de speelsters in het veld. Dit leidde tot heel veel misverstanden omdat niemand zeker wist of er nu wel of niet gefloten was.
En aan de andere kant stond een grensrechter te vlaggen alsof zijn leven ervan afhing; de regel je moet vlaggen als er een buitenspelsituatie is, werd door hem geïnterpreteerd als “ik moet vlaggen als er gevaar dreigt” ; zo werden onze kwikzilveren aanvalsters Danielle en Janis keer op keer afgevlagd zonder dat er ook maar enigszins sprake was van buitenspel.
Tel daarbij op dat in dit gedeelte van Limburg de spelregels mbt hands “iets” anders worden gehandhaafd waardoor met name de thuisclub in feite mocht doen wat zij wilden; en dit haalde heel veel tempo uit het duel en leidde her en der tot kleine irritaties.
Na het stormachtige begin gingen de rood-witte dames opeens mee in het hotseknotsbegonia voetbal van de tegenpartij en dit was nu juist niet de bedoeling.
Om de haverklap werd het spel stil gelegd wegens een “blessure” en dat schoot ook niet op. Maar ondanks dit alles creëerde RKHBS kans op kans en was het een wonder dat de inzetten van Danielle (goede counter waar ze bal iets tever voor zich uit speelde), Adriana (recht op de keeper) en Janis (goede inzet met links maar goed gepareerd) geen doelpunten opleverden.
Zo brak de 44e minuut aan en sloeg Claudia de schrik om het lijf. Bij een ongelukkige botsing met een tegenspeelster greep ze hard naar haar buik en kreeg een hyperaanval. Wat was er aan de hand? Dat kon ze niet zeggen, maar ze was enorm geschrokken. Dat er echter meer aan de hand was, bleek in het kleedlokaal.
Claudia brak in tranen uit en meldde dat ze het zelf pas net wist, maar ze bleek in de 10e/11e week van een zwangerschap te zijn. Het was ook voor haar onverwacht maar na de vraag van Gaby of ze het wel wilde zei zij ja en brak een spontane lach door en werd ze door het hele team uiteraard gefeliciteerd met deze heuglijke gebeurtenis.
Een verlies voor het team, daar Claudia meer dan uitstekend aan het seizoen begonnen was, maar een zege voor deze leuke meid.
Ik wist helemaal niet dat ze aan de vleselijke geneugten des levens deelnam….., zo zie je maar, zelfs na 10 jaar als leider dames leer je nog elke dag iets bij.
Dit wetende verklaarde natuurlijk wel het overwicht van de “Ladies van de Baan” in het eerste bedrijf; we speelden gewoon met 11,5 man!!!!!
Uiteraard werd ze per direct gewisseld en Patricia nam haar plaats in op rechts waardoor Silvia naar links verhuisde. Ach deze kanjers kunnen zoveel posities spelen; we hebben alleen maar multi-func dames.
Miep Miep Cynthia nam de plaats in van Daniella die haar voetbaltenue moest gaan omwisselen voor het blauw van werkgever “Hermandad”. Soms moeten er ook nog boeven gevangen worden.
Hierdoor hadden we wel geen wissel meer, ware het niet dat superpositivo Imke vanuit Valkenburg was doorgereden na haar verloren wedstrijd met da 1 en zich snel omkleedde om “im falles eines falles” als 10e veldspeler te kunnen invallen. Gaby zat weliswaar ook nog op de bank, maar ook bij haar is het blessurespook op bezoek geweest en zij is de stand-in voor Dayen geworden.
In de pauze werd eigenlijk alleen maar gezegd dat het team zo door moest gaan, en dat die bal er echt wel een keer in zou gaan, ook al mis je tien keer, de elfde keer gaat die er wel in.
Amper drie minuten na de rust werd Danielle diep gestuurd met haar enorme snelheid en alvorens de keepster te omspelen besloot deze zelfde dame haar volledig omver te kegelen net buiten de zestien.
De scheids keek er eens na en gaf een vrije trap aan RKHBS; tot zover het juist ten uitvoer brengen van de regels.
Maar ook al is het 6e klasse onderafdeling; ook hier is een doorgebroken speelster neerhalen goed voor rood, maar ja…..ik had al gezegd dat hier andere regels golden toch????
De verdediging bleef nu echter schutteren en twee minuten later wederom een vrije trap recht voor het doel op een afstand van zo’n 22 meter. De muur ging er eens goed voor staan, maar (naar eigen zeggen) Adriana was boos en nam zich voor de bal in het doel te rossen. Het schijnt dat de keepster de bal heeft gehoord, maar zeker niet gezien; wat een formidabele knal in de rechterbovenhoek!
Een meer dan verdiende voorsprong en nu was het in feite wachten op meer goals.
Maar dan moet die bal er wel in; een harde corner zeilde net voorbij aan Uschi, een counter via Janis werd gestuit door de keepster en ook Danielle kreeg de bal er (vooralsnog) niet in na een prima pass van Uschi.
SCM had helemaal niks in te brengen en speculeerde alleen op de verre uittrap van de doelvrouw. Na 67 minuten leidde dit na ongelukkig ingrijpen van Silvia tot de allereerste en uiteindelijk ook enige kans van de blauwzwarten maar Dayen was nog kwiek genoeg om met een prachtige safe redding te brengen.
Voetballend kreeg SCM het namelijk niet voor elkaar om door de betonnen verdediging olv Rambo & Rambo (Uschi en Patty) te komen. Wat een superblok staat daar.
Een kwartier voor het einde viel dan eindelijk de langverwachte 0-2 na uitstekend anticiperen van Danielle op een slechte uittrap van de keepster. Vanuit de handen had ze een geweldige trap maar vanaf de grond leidde dit telkenmale tot gevaar voor haar eigen goal.
En buitenkansjes als deze moet je Danielle echt niet te vaak geven; want ook al mist ze 7x, 8x of 9x, ze is zo onverstoorbaar dat ze blijft proberen en dan is het bij de 10e poging toch echt raak. Mede ook omdat zij voor de wedstrijd een heel pak Duracel batterijtjes als ontbijt nuttigt waardoor ze nooit moe wordt.
Dut geldt ook voor haar “partner in crime” voorin Janis; ook deze blijft maar gaan en valt je na 82 minuten nog altijd op de wekker. Als deze benjamin haar afronding gaat verbeteren dan hebben we echt een levensgevaarlijk koppel voorin staan.
In de 83 minuut was er zelfs nog de 0-3 toen Adriana weer eens een splijtende pass gaf op Danielle en ook nu was de afronding, hoog in het doel van grote klasse.
Een voorsprong waar werkelijk niks op af te dingen viel en die alleen nog maar groter had kunnen uitvallen indien de inzet van Suus niet de lat had geteisterd. Suus had het moeilijk in de eerste fase van het duel met het powervoetbal van de thuisploeg maar herstelde zich naarmate het duel vorderde en liet toen zien dat ze echt goed kan voetballen. Dit laat ze elke keer zien op de training met medespelers maar helaas lopen er bij wedstrijden 11 tegenspeelsters in het veld. Misschien toch eens een verzoek indienen bij de FIFA of deze regel gewijzigd kan worden…
Dat de speelsters van de thuisclub het noorden inmiddels helemaal kwijt waren bewees de laatste opmerking in het veld toen Adriana weer eens aan de bal opstoomde: Nummer 22 Anyone??????
Zo eindigde de eerste wedstrijd van het seizoen met een knappe 0-3 zege.
De paradepaardjes zorgden voor de doelpunten maar de rest van de speelsters acteren met zoveel overgave, passie en discipline dat deze dames ook kunnen uitblinken. Hier is een mooi woord voor uitgevonden: dit is een team!
Proficiat dames, wat jullie vandaag hebben laten zien was van grote klasse.
Foto Rkhbs
