Iedereen heeft recht op een woning!
Het vluchtelingenvraagstuk raakt iedereen. De komst van grote aantallen vluchtelingen leidt tot vragen, meningen en emoties. Hoe gaan we met elkaar samenleven?
Maar ook, hoe zorgen we ervoor dat mensen gehuisvest worden, zo snel mogelijk, inburgeren, integreren en werk kunnen vinden? Een flinke opgave die ook in de gemeente Simpelveld stevig wordt opgepakt.
“Een statushouder heeft net als elke andere Nederlander recht op een woning,” benadrukken Imke Consten, beleidsadviseur bij de gemeente Simpelveld en wethouder Wiel Schleijpen. “Het hoort bij onze maatschappelijke opgave hiervoor zorg te dragen.” En dat gebeurt ook. De gemeente Simpelveld werkt in het kader hiervan nauw samen met Woningstichting Simpelveld. Samen geven zij antwoord op de verhoogde taakstelling.
Dat dit antwoord echter niet altijd voor de hand ligt, is ook een feit. “Elk half jaar krijgen we van het COA namen door van statushouders die we hier moeten huisvesten,” legt Imke Consten uit. “Het aantal toegewezen statushouders is afhankelijk van het inwoneraantal. Hoe meer inwoners een gemeente heeft, hoe hoger het aantal statushouders dat zij dient te huisvesten. De huurvoorraad wordt hierbij buiten beschouwing gelaten. Juist dat maakt het wel eens moeilijk.”
“Want in onze gemeente zijn er relatief veel koopwoningen,” voegt Wiel Schleijpen toe. “Onze huurvoorraad is klein en wordt gekenmerkt door een beperkte doorstroming. Daarbij is een gedeelte van de huurvoorraad gekoppeld aan een specifieke doelgroep. Veel appartementen voor alleenstaanden zijn bijvoorbeeld bedoeld voor senioren. Hiervoor komen jongere statushouders niet in aanmerking. Ook streven we naar een evenwichtige verdeling in de diverse kernen.”
“Het is dus logisch dat naarmate het aantal statushouders stijgt, ook de zoektocht moeilijker wordt,” erkent Imke Consten. “Het is echter tot nu nog altijd gelukt. We hebben nog geen extra maatregelen hoeven te treffen. Wel vragen we particuliere verhuurders erover na te denken of zij wellicht geneigd zijn om statushouders te huisvesten. We gaan hierover graag het gesprek aan. Belangrijk is dat zij zich realiseren dat voor deze huurders dezelfde rechten en plichten gelden als voor elke andere huurder. Dat geldt overigens ook voor de rechten en plichten als inwoner. We verwelkomen statushouders in onze gemeente maar verwachten wel dat ze inburgeren, integreren en participeren. We zien in de praktijk dat dit doorgaans geen probleem vormt. Mensen zijn gemotiveerd. Ze willen graag iets opbouwen, meedoen in de maatschappij en aan de slag gaan.”
“Gelukkig is ook het merendeel van onze inwoners zich daarvan bewust,” stelt Wiel Schleijpen tevreden vast. “Natuurlijk zijn er wel eens zorgen en vragen, maar ze begrijpen ook de noodzaak. Want dat die nood hoog is, heeft menigeen met eigen ogen kunnen aanschouwen toen we eind vorig jaar een tijdelijke noodopvang realiseerden. De aanblik van de vele gezinnen, veelal met kleine kinderen, zonder bezittingen, uitgeput door de lange reis, angstig om zich heen kijkend, staat menig inwoner nog op het netvlies gebrand. Ineens kregen vluchtelingen een gezicht, dat maakte alles anders. Inwoners kwamen in groten getale helpen, brachten spullen. Ze zagen de noodzaak en kwamen spontaan in actie. Dat is mooi en heeft echt voor een omslagpunt gezorgd. Ook dat levert een bijdrage aan het goed uitvoeren van de gemeentelijke taakstelling.”
“Want uiteindelijk moeten we het samen doen,” besluit Imke Consten. “We zijn als gemeente verplicht de toegewezen statushouders te huisvesten. Gebeurt dit niet, dan neemt de Provincie, op kosten van de gemeente, maatregelen om alsnog huisvesting te realiseren. Het is dus geen vrijblijvendheid.” ”Elke gemeente moet hier haar weg in vinden, continu zoeken naar mogelijkheden en oplossingen,” concludeert Wiel Schleijpen. “Door de krachten te bundelen en positief hierop in te spelen, kom je echter al een heel eind. Dat heeft Simpelveld al laten zien.”
Wat zijn asielzoekers, vluchtelingen en statushouders?
Hoe ziet een asielprocedure eruit en hoe gaat dit in zijn werk? Ter verduidelijking hieronder een korte uitleg. Met de term vluchtelingen worden doorgaans zowel asielzoekers als statushouders aangeduid. Asielzoekers roepen bescherming van een ander land in. Zij vragen in dat land asiel aan vanwege de (persoonlijke) situatie in het land van herkomst. Een asielzoeker komt in aanmerking voor een verblijfsvergunning als hij in zijn land te vrezen heeft voor vervolging of een onmenselijke behandeling.
Asielzoekers die een verblijfsvergunning hebben, noemen we statushouders. Statushouders krijgen een tijdelijke vergunning van vijf jaar en zijn gebonden aan diverse plichten wat betreft huisvesting, inburgering en participatie. Sinds de Wet Inburgering van 2013 zijn inburgeringsplichtigen zelf verantwoordelijk voor de inburgering en de kosten daarvan. Ook overige kosten zoals het inrichten van een woning is voor eigen rekening. Ter ondersteuning kan gebruikt worden gemaakt van een lening: het zogenoemde inrichtingskrediet. Statushouders die hier gebruik van maken, starten meteen met aflossen.
Foto gemeente Simpelveld
