Annemiek van Deursen “Een bijzonder verhaal van een bijzonder mens”

‘Ik heb voor 300 jaar dingen meegemaakt’, zeg Annemiek van Deursen (70) bij de start van het interview. Annemiek ontvangt zorg van de gemeente in het kader van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Een bijzonder verhaal van een bijzonder mens. Haar lijf wordt geteisterd door allerlei ziekten, waardoor het leven steeds moeilijker wordt. Daardoor heeft ze hulp nodig. Maar Annemiek is niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten. Waar haalt ze die energie en moed vandaan?

Geen warm thuis. ‘Dat zit in mijn karakter. Ik had als kind al beperkingen. Maar je moest jezelf zien te redden, merkte ik toen al. Anderen doen het niet voor je’, laat Annemiek weten. Haar jeugd was met een moeder die vaak opmerkte dat ze geen kinderen had gewild, geen warm thuis. Ze mocht haar talenten niet ontwikkelen. Het was de bedoeling dat de kinderen zo snel mogelijk gingen werken. Ze moesten het geld dat ze ‘gekost’ hadden als kind terugbetalen. Dat belette Annemiek niet om voor andere mensen te zorgen. ‘Ik heb altijd mensen ‘op mijn rug meegedragen’. Voor anderen gezorgd, zoals voor mijn zus in onze jeugd.’

Veel levenservaring. Zo snel het kon vluchtte ze dan ook het ouderlijke huis uit in een huwelijk. Vanaf die tijd greep Annemiek ook alles aan om haar talenten te ontwikkelen. Ze leerde wat ze leren kon. Werkte jaren in de horeca en later in de huishoudelijke dienst van een verzorgingstehuis. ‘Als je de capaciteiten hebt, moet je ze ook gebruiken. Het is je gegeven door Hij (God) die de sla laat groeien’, zegt ze met humor. ‘Ik had vaak eerst de baan die ik wilde en zorgde daarna pas voor de benodigde diploma’s.’

Ook in de twee huwelijken die volgden heeft ze veel levenservaring opgedaan. Ze kwam zelfs in een Blijf van mijn lijf huis terecht en werd vandaaruit weer vrijwilliger in het vrouwenwerk. ‘Ik heb zoveel meegemaakt en gezien. Niets menselijks is mij vreemd. Ik kijk op niemand neer. Daardoor kreeg ik ook het idee om andere mensen te helpen’, vertelt Annemiek.

‘Van niets iets maken’ .Toen ze door haar ziekte niet meer kon werken, richtte ze het consuminderhuis op in Landgraaf. In die tijd hielp Christel Didden (toen in de rol van maatschappelijk werker en nu wijkteammedewerker Wmo van de gemeente)  haar met de verwerking van trauma’s en hoe nu verder te gaan. Annemiek: ‘Ik wilde mijn levenservaring gebruiken. Laten zien hoe je van niets iets maakt. Hoe je grip krijgt op geld en leven. Of je nu geldzorgen hebt of niet. Mensen op weg helpen is en blijft mijn doel.’ Want dat is altijd belangrijk geweest voor haar, regie houden op je eigen leven.

Boeken en blogs . Annemiek schreef twee boeken over haar jeugd en haar leven. En boeken over moes tuinieren/koken en hoe je met weinig geld rond kunt komen. Ze schrijft ook regelmatig blogs op haar website over haar groentetuin en alles wat haar bezig houdt. Ook nu haar gezondheid slechter wordt, blijft ze coördinator van  consuminderhuis Parkstad Molenberg Heerlen. Annemiek: ‘Ik vind nu het geluk in de vrijheid die mijn fiets (aangepast door de Wmo) me al jaren geeft. Door de speciale beenbrace waardoor ik overeind kan blijven en ik heb eenvoudig leven lief. We kunnen niet genoeg dankbaar zijn voor alles wat is gebleven … en elkaar de hand reiken in moeilijke tijden.’

Door en foto  Gemeente Landgraaf

 

Geef een reactie