30 Handen helpen Nepal 2022 – Dag 14
Voor het avondeten gisteren had Indira nog een leuke verrassing voor ons. Samen met Munu was ze op stap geweest en had, met een briefje waarop de kledingmaten van ons stonden, haar slag geslagen en voor de vrouwen een kurtha, oftewel een traditionele Nepalese jurk, gekocht voor de afscheidsceremonie. De oude jurken, die we eerdere jaren steeds aan hadden bij de ceremonie, pasten niet iedereen meer en omdat de kleermaker niet bereikbaar was, hadden ze voor dit simpeler, maar goede alternatief gekozen dat voor iedereen op maat was. Iedereen had een eigen legging bij zich en daar kan de kurtha bij gedragen worden. Het was niet te geloven hoe zorgvuldig ze weer te werk waren gegaan en iedereen was blij met zijn eigen kurtha, in de kleur die zij voor ons bedacht hadden. Voor de nieuwe mannen dit jaar zou ze ook nog op pad gaan voor een passend hemd. Toen we onze kurtha’s pasten, beseften we ook dat morgen de laatste werkdag is aangebroken en het er dan voor ons, wat werk betreft, op zit.
De werkdagen in Thali zijn wat ons betreft omgevlogen en we zijn blij dat we vandaag nog een dagje kunnen gaan en zijn ons ook bewust dat het voor degenen die we elke keer in het guesthouse achterlaten, slikken is als ze de bus zien wegrijden, maar ook dat hoort jammergenoeg bij onze Nepalreis. Als het coronavirus niet had toegeslagen, hadden we het qua maagdarmklachten dit jaar goed overleefd. We denken dat dit komt omdat we, op een enkeling na, allemaal thuis begonnen zijn met het nemen van probiotica. We vinden het dus een echte aanrader om vooraf al probiotica te nemen als je een reis naar deze kant van de wereld maakt. De andere jaren waren de meesten van ons namelijk een paar dagen geveld door diarree, maar dat is nu niet het geval.
Vanochtend zagen we de tuinman weer in het gras zitten. Dit keer ging hij met een heggenschaar het gras te lijf om het zo te maaien en opnieuw zagen we wat de gewone dagelijkse dingen en het onderhoud hier van iemand vragen. Hoeveel zorg, aandacht en tijd hier alleen al het gras verzorgen vraagt in verhouding tot bij ons. Thuis is je grasveldje met een grasmaaier in een handomdraai gemaaid, terwijl het hier uren tijd kost. Hier is dus echt sprake van handenarbeid, op alle vlakken.
Met een uitgedund groepje stapten we vanmorgen de bus in. Claire en Mark gingen vanmorgen naar een workshop momo’s maken. Achteraf hoorden we dat dit heel leuk was geweest. Ze waren eerst samen met de workshopleider naar de markt geweest om daar alle benodigdheden en kruiden te kopen voor de gerechten die ze gingen maken.
Fleur en Quinten voelden zich niet lekker en de rest bleef voor alle zekerheid nog een dagje thuis. Fleur ging naar het ziekenhuis voor een check-up, voornamelijk omdat zij niet op leek te knappen. Ze bleek achteraf een luchtweginfectie en een bacterie te hebben en is met een antibiotica richting het hotel teruggekomen om verder uit te zieken.
voor meer lezen en foto’s klik op deze link.
